Chocolate – Masters of Horror: Chocolate (2005)
Regie: Mick Garris | 60 minuten | horror, thriller | Acteurs: Henry Thomas, Matt Frewer, Lucie Laurier, Peter Bryant, Michael Curtola, Ken Dresen, Leah Graham, Stacy Grant, Katharine Horsman, Jake D.Smith, Ali Staseson, Paul Wu
Jamie leidt na zijn scheiding een saai en eenzaam leven. Uit zijn werk, hij werkt in een laboratorium waar smaak- en voedingsstoffen getest en onderzocht worden, haalt hij nog wel enige voldoening, maar na werktijd komt hij elke dag thuis in een verlaten appartement en doodt hij de tijd vooral door verveeld voor de televisie te hangen. Hier komt een einde aan als hij tijdens een concert van zijn collega Wally (die tevens gitarist is in een rockband) tijdelijk zijn gehoor verliest. Niet veel later begint Jamie ook vreemde hallucinaties te krijgen en lijkt het alsof hij bij tijd en wijle letterlijk in de huid kruipt van een voor hem verder onbekende vrouw.
‘Chocolate’ is geregisseerd door de geestelijke vader van ‘Masters of Horror’, Mick Garris. Ironisch genoeg is de door hem geschreven en geregisseerde film een van de mindere delen uit de reeks. Het verhaal heeft op zich wel de nodige potentie, maar desondanks is Garris er niet in geslaagd om dit te vertalen in een interessante audiovisuele productie. Het grootste probleem is dat hij niet lijkt te beseffen dat het verhaal in 60 minuten verteld moet worden. Het tempo is dan ook veel te traag en zeker in het begin bevat de film te veel scènes die uiteindelijk nauwelijks van belang blijken te zijn voor het verdere verloop van het verhaal en dus net zo goed weggelaten hadden kunnen worden. Het bezoek dat Jamie aan zijn ex brengt of een aantal conversaties tussen Jamie en zijn collega Wally zijn hier duidelijke voorbeelden van. Een ander negatief gevolg van het te lang uitgesponnen begin en middenstuk is dat het slot van de film gehaast en rommelig overkomt en de meeste kijkers waarschijnlijk met een aantal onbeantwoorde vragen zal achterlaten. Het blijft überhaupt onduidelijk waarom Jamie ineens die visioenen krijgt en vanuit het niets opeens verbonden is met een wildvreemde.
Het gebrek aan echte spanning en de vrijwel complete afwezigheid van bloedige taferelen, zorgen er bovendien voor dat deze film het predikaat horror niet of nauwelijks verdient. ‘Chocolate’ kan eerder getypeerd worden als een lichte, hapklare thriller, overgoten met een subtiel erotisch sausje. Het acteerwerk is wel behoorlijk te noemen en bovendien besteedt Garris ook duidelijk meer aandacht aan het uitdiepen van karakters dan veel van zijn collega’s. In ‘Chocolate’ hebben we vooral te maken met “echte” mensen en niet met stereotiepe karakters die in vrijwel elke middelmatige griezelfilm voorkomen en onderling inwisselbaar zijn. Het probleem blijft echter dat ‘Chocolate’ eigenlijk geen geschikt verhaal is voor een korte film van 60 minuten en bovendien te weinig aan het predikaat horror voldoet om de fans van het genre en deze reeks werkelijk te bekoren.
Frank Heinen