Chorus (2015)

Regie: François Delisle | 97 minuten | drama | Acteurs: Sébastien Ricard, Fanny Mallette, Geneviève Bujold, Pierre Curzi, Antoine L’Écuyer, Luc Senay, Didier Lucien

Irène en Christophe waren tien jaar geleden nog getrouwd. Nu leidt hij het leven van een vrijbuiter in een kustplaats in Mexico en zij is blijven wonen in Montréal, waar ze juist vlucht in structuur en muziek. Het stel groeide uit elkaar toen ze hun zoontje verloren. Of liever: moesten missen, want Hugo van acht kwam tien jaar geleden niet thuis en is nooit terug gevonden. Deze gruwelijke gebeurtenis heeft de verschillen tussen Irène en Christophe zodanig vergroot, dat een leven met elkaar niet meer mogelijk was. Ze hebben geen contact meer met elkaar gehad, maar wanneer de stoffelijke resten van het kind gevonden worden, nadat een al voor een misdaad veroordeelde man in de gevangenis een bekentenis doet, belt Irène Christophe op. “Ik kan dit niet zonder jou, je moet komen.”

Natuurlijk komt Christophe, want ook hij is, net als zijn ex-vrouw, nog altijd niet over het verlies van Hugo heen. Het cliché dat de tijd alle wonden heelt, gaat voor beide ouders niet op, iets wat in de helaas overbodige voice-over nog eens benadrukt wordt. De beklemmende onzekerheid over het lot van een vermiste geliefde moet haast erger zijn dan het moeten regelen van de begrafenis of crematie van diegene. Die onbeschrijfelijke pijn wordt door Fanny Mallette en Sébastien Ricard heel verschillend, maar beide even overtuigend, invoelbaar gemaakt. De bijna hyperventilerende Irène, wanneer ze een compliment móet maken (want je weet dat ze het zo voelt) over de baby van een collega, het plotseling in gedachten opduikende beeld van Hugo die naast Cristophe ligt, in plaats van zijn bedpartner; zo vormen zich geloofwaardige personages in goed gebalanceerde scènes. Langzaam maar zeker wordt de innerlijke onrust van de hoofdrolspelers ontvouwen.

Die gecontroleerdheid in de beelden kenmerkt het monochrome ‘Chorus’. De in Canada gemaakte film geeft haar geheimen niet direct prijs en hoewel melodrama op de loer ligt, is daarvan nergens sprake. Je voelt aan alles dat filmmaker François Delisle (zowel regisseur, producent, scenarist, cameraman en editor) de touwtjes stevig in handen heeft en weet wat hij doet. Die zelfverzekerdheid betaalt zich uit. Ondanks de spaarzame dialogen en de moeilijkheidsgraad van de puzzel die ‘Chorus’ is, is de betrokkenheid van het publiek direct groot, omdat de emoties levensecht voelen: schuldgevoelens, ongemak, angst, onmacht, onzekerheid, boosheid en verdriet, zo intens, dat het je van binnen verscheurt. Irène en Christophe krijgen door hun solo-optredens, maar ook zeker door de scènes met haar moeder (Geneviève Bujold) en zijn vader (Pierre Curzi), een plaats in de realiteit. De zweem van erotiek, die zich al vrij vroeg in de film openbaart, draagt bij aan de opborrelende spanning, dat veel verder gaat dan het speculeren op de hereniging van de twee hoofdrolspelers.

‘Chorus’ komt hard aan: van de ijskoude bekentenis van Jean-Pierre Blake (Luc Senay) in de openingsscène tot het shot waarin de twee onvoorstelbaar dappere ouders in een gefilmde monoloog aanhoren wat er precies met hun zoon gebeurd is… Het schitterende, veelzeggende beeld waarin Christophe de golven over zijn naakte lichaam laat spoelen en de aanblik van de urn met Hugo’s as op de salontafel, het zijn scènes om nooit te vergeten. Delisle en zijn cast verdienen een diepe buiging.

Monica Meijer

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 3 december 2015