Cirque du Soleil – Journey of Man (2000)
Regie: Keith Melton | 40 minuten | drama, familie, fantasie, musical
De Canadese acrobaten van Cirque du Soleil geven al jarenlang indrukwekkende, zwaartekracht tartende shows overal ter wereld, en hun talenten vallen niet te ontkennen. En de 3D-film ‘Cirque du Soleil – Journey of Man’ is een aardig overzicht van de verschillende “disciplines” van de artiesten: zo is er een waterballet te zien, het betere spring- en zwaaiwerk met bungytouwen, een performance van een soort levend standbeeld waarbij twee personen samensmelten in onmogelijke posities, en een man die een reusachtig geraamte van een kubus laat rondtollen op zijn hand. Het zijn interessante optredens, maar de film als geheel blijkt niet veel meer dan een trailer te zijn voor de echte show(s). Het verhaal is zo nietszeggend en summier dat het te verwaarlozen is, en de filmische toevoegingen leiden vaker dan dat ze wat bijdragen aan de optredens zelf.
‘Cirque du Soleil – Journey of Man’ is uitgebracht in IMAX 3D en als zodanig zal de film misschien wat extra’s te bieden hebben, maar gewoon in 2D op een normale televisie valt teveel op dat het geheel toch wel wat weinig om het lijf heeft. Het moet gaan over de de persoonlijke groei van de mens, maar het komt neer op wat quasi-filosofisch gezever terwijl een jongetje in het bos rondhuppelt met wat fantasievol aangeklede figuranten uit ‘The Wizard of Oz’. De film begint met een trommelsessie om de geboorte van het kind in te luiden, waarna de foetus-achtige figuur door een oceaan zwemt en daar de eerste dansers in een onderwaterballet tegenkomt. Dat ballet is mooi gedaan, maar nog niet iets waarvan de kijker stijl achterover slaat. Pas wanneer het kind even door het bos gehuppeld heeft en bungy-artiesten ziet die tussen de bomen aan elastieken hun kunsten vertonen, begint het een beetje indrukwekkend te worden. De act met de levende standbeelden, een rondtollende kubus, en een vurig rondzwevende acrobaat, nemen de kijker nog verder mee in de magische, wondere wereld van ‘Cirque du Soleil’ terwijl de, beelden van de prachtige landschappen en de hypnotische muziek der ervaring compleet maken.
Het is jammer dat het verhaal eromheen zo weinig voorstelt en de wat amateuristische green screen-effecten de wonderlijke kostuums en creaties goedkoper en minder magisch maken dan ze zouden zijn in een natuurlijke, “”echte”” setting. Het was waarschijnlijk een stuk beter geweest om een reguliere voorstelling van Cirque du Soleil vast te leggen op film. Maar deze film smaakt in ieder geval naar meer en maakt benieuwd naar de andere acts van deze geweldige acrobaten.
Bart Rietvink