City of Wind (A Young Shaman) – Ser ser salhi (2023)

Recensie City of Wind (A Young Shaman) CinemagazineRegie: Lkhagvadulam Purev-Ochir | 104 minuten | drama | Acteurs: Tergel Bold-Erdene, Nomin-Erdene Ariunbyamba, Anu-Ujin Tsermaa, Bulgan Chuluunbat, Ganzorig Tsetsgee, Myagmarnaran Gombo, Tsend-Ayush Nyamsuren, Sodtuya Uuganbayar, Ulsbold Enkhbaatar, Altantsooj Enkhtuvshin, Temuujin Tsaschikher, Bolormaa Sugar, Khosbayar Dondog, Enkhbayar Dambasuren, Azzaya Munkhuu, Batbayar Shagdarjav, Turbold Tumurbaatar, Ankhbaatar Bud, Nominjargal Ochirhuu, Bilguun Batsukh, Ariunhishig Baljinnyam, Mongoljin Sosorbaram, Azzaya Munkhbat

‘City of Wind’ bestaat uit zorgvuldig opgebouwde beelden waarin wordt onderzocht of het traditionele en moderne Mongolië naast elkaar kunnen bestaan. In dit coming-of-age drama moet een kansrijke tiener namelijk op zoek naar een balans tussen zijn culturele erfgoed als nageslacht van nomaden en de groeiende kapitalistische mogelijkheden in de bloeiende hoofdstad. Deze film grijpt de kijker met een ijzersterke openingsscène en blijft boeien, ondanks weinig verrassende plotwendingen, omdat regisseur en schrijver Lkhagvadulam Purev-Ochir over de gave beschikt om de blik van de kijker heel subtiel te sturen. Daarmee is eigenlijk de gehele kracht van ‘City of Wind’ toe te wijzen aan het persoonlijke verhaal van Purev-Ochir, want een onwaarschijnlijke ontmoeting inspireerde haar tot dit verhaal en daarnaast leeft ze voor cinema dat laat zien wat woorden niet kunnen zeggen.

Kalm en gefocust gaat de zeventienjarige Ze (Tergel Bold-Erdene) naar school in het moderne Ulaanbaatar, waar hem een veelbelovende toekomst wordt toegekend. Daarnaast is Ze in zijn vrije tijd een spiritueel sjamaan en helpt hij mensen uit de gemeenschap door de lastige dingen in het leven met behulp van de geest van zijn voorouders. Op een dag helpt hij Maralaa (Nomin-Erdene Ariunbyamba), die een levensbepalende operatie moet ondergaan. Zij voelt echter weinig voor het hele vertoon, totdat Ze zijn masker afdoet. Wanneer Ze Maralaa opzoekt in het ziekenhuis lijkt de bijzondere connectie definitief. Maralaa neemt Ze vervolgens mee in alles wat het moderne Ulaanbaatar nog meer te bieden heeft.

Afgezien van wat details hier en daar heeft Purev-Ochir de openingsscène meegemaakt en nu biedt ze de kijker precies dezelfde ervaring. In aanloop naar het maken van ‘City of Wind’ werd Purev-Ochir tijdens een spiritueel consult namelijk geconfronteerd met haar eigen verwachtingen. Zo kwam ze erachter dat de tradities en het culturele erfgoed van de Mongoolse nomaden gebukt gaan onder vooroordelen en stereotypering. De kijker gaat vervolgens door eenzelfde soort sensatie, aangezien de film middenin een spiritueel consult van een sjamaan “binnenvalt”. En daarna zal snel blijken dat bepaalde ideeën die bestaan of ontstaan niet kloppen met wat er daadwerkelijk gebeurt.

Met behulp van doordachte blocking en (meestal) natuurlijke leading lines vertelt Purev-Ochir heel subtiel meer dan wat je in eerste instantie ziet. Zo ziet de kijker bijvoorbeeld Ze en Maralaa door de open deur naar de badkamer (in de achtergrond), terwijl Ze het net geverfde haar van Maralaa wast. In de scène ervoor, wanneer Ze Maralaa’s haar verft, zit de kijker juist close op het duo. Daarmee zegt Purev-Ochir eigenlijk dat het moment in de badkamer intiemer is voor Ze en Maralaa en dat de kijker dit misschien helemaal niet hoort te zien. Op een ander moment in de film ziet de kijker Ze in de lijn staan van een grijze, donkere hangbrug richting een geelverlichte lift. In de achtergrond spreekt hij zijn twijfels uit over zijn plek in Maralaa’s moderne wereld. Purev-Ochir visualiseert hier hoe de lift hem mogelijk letterlijk en figuurlijk verlichting brengt, want deze lift brengt hem weer naar de begane grond. En eenmaal op de begane grond kan hij terug naar zijn oude wereld.

Vanuit Mongools perspectief en zorgvuldig opgebouwd voorziet ‘City of Wind’ de discussie traditioneel versus modern van een frisse wind.

Jannick Engel

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 1 augustus 2024