City Slickers (1991)

Regie: Ron Underwood | 112 minuten | komedie, western | Acteurs: Billy Crystal, Daniel Stern, Bruno Kirby, Patricia Wettig, Helen Slater, Jack Palance, Noble Willingham, Tracey Walter, Josh Mostel, David Paymer, Bill Henderson, Jeffrey Tambor, Phill Lewis, Kyle Secor, Dean Hallo, Karla Tamburrelli, Yeardley Smith, Robert Costanzo, Walker Brandt, Molly McClure, Jane Alden, Lindsay Crystal, Jake Gyllenhaal, Howard Honig

Zet twee sterren die onlangs een bioscoophit op hun naam hebben gezet in een komedie over mannen met een mid-life crisis en je kunt zomaar eens een succesformule te pakken hebben. Maar levert dit ook een leuke film op?

Billy Crystal en Daniel Stern zijn de twee publiekstrekkers, Crystal had in 1989 een hit met de relatiefilm ‘When Harry Met Sally’ en Stern was in 1990 een van de twee sullige boeven uit de bioscoophit ‘Home Alone’. Voeg hierbij oudgediende Jack Palance en de rolbezetting is in ieder geval dik in orde. Maar toch laat de film op een of andere manier een onbevredigend gevoel achter. Waarschijnlijk komt dit doordat het eigenlijk een luchtige combinatie van komedie en drama is.

Aan de ene kant zitten er veel scènes en dialogen in die puur aangesneden zijn voor de komische talenten van Crystal en Stern. Aan de andere kant spreekt uit de film ook een serieuzere kant als het aankomt op de (psychologische) ontwikkeling die de drie mannen doormaken. Alle drie zijn ze op een punt in hun leven dat grote onzekerheid en angst voor de toekomst met zich meebrengt. En naarmate de film vordert wordt ons in verschillende scènes getoond hoe zij hiermee omgaan. Maar nooit wordt het té zwaar. Soms is de film komisch en dan weer melancholisch. Deze soms onevenwichtige mix van luchtige komedie en drama maakt dat het gevoel blijft bestaan dat er meer in had gezeten.

Dat neemt niet weg dat ‘City Slickers’ een geslaagde film is omdat de verschillende delen van de film goed samenvallen. Bij het einde van de film blijft toch een vrolijk gevoel over; de filmmuziek van Mark Shaiman en Thomas Richard Sharp is dik in orde en er zijn leuke rollen van vooral Crystal en Palance, hoewel Sterns uitval naar zijn vrouw tijdens een verjaardagsfeestje met recht het meest komische moment van de film genoemd kan worden. Overigens ontving Palance een Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol voor deze film.

Joost Hoedemaeckers

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 december 1991