CJ7 – Cheung Gong 7 hou (2008)
Regie: Stephen Chow | 86 minuten | komedie, familie, science fiction | Acteurs: Stephen Chow, Jiao Xu, Kitty Zhang Yuqi, Tin Kai-man, Chan Kwok Kwan, Min Hun Fung, Chi Chung Lam, Shing-Cheung Lee
Liefhebbers van Stephen Chow zullen wel even moeten wennen aan deze release van de maker en ster van films als ‘Kung Fu Hustle’ en ‘Shaolin Soccer’. Hoewel, zo heel ver van deze titels staat ‘CJ7’ nu ook weer niet. Het handelsmerk van Chow, zijn melige humor, is – gelukkig maar – ook in deze familiefilm aanwezig, al is het wel wat gematigder en is de film voornamelijk op kinderen gericht.
Evenals in zijn voorgaande producties regisseert Stephen Chow zichzelf in deze film en schreef hij het scenario. Hij speelt de rol van een arme bouwvakker die zoveel moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen dat hij de meeste dingen die nodig zijn in het huishouden van hem en zijn zoontje Dicky gewoon maar van de vuilnisbelt haalt. Wel heeft hij ervoor gezorgd dat Dicky naar een dure school kan, om hem de kans op een betere toekomst dan hij zelf heeft gehad te bieden. Op deze school hebben kinderen ieder hun eigen laptop en zijn klasgenootjes dromen van een carrière als Nicole Kidman of rijke ondernemer. Makkelijk is dit niet voor Dicky, want met zijn versleten en weer opgelapte schoenen en sterke normen en waarden valt hij nogal uit de toon. Zo heeft een klasgenootje een speelgoedrobothondje, CJ1, dat hij in de pauze even demonstreert terwijl hij vertelt dat er maar twee van zijn en dat de andere bij de dochter van de Amerikaanse president is. Zoals elk ander kind zou doen wanneer je dan later met je vader langs een speelgoedwinkel loopt, trekt Dicky zijn vader mee naar binnen, smekend om ook zo’n hondje. Op een van de strooptochten op de vuilnisbelt ontdekt vaderlief een mal speeltje, een groene bal met een soort tentakel. Hij neemt het mee voor Dicky, die het maar niets vindt, tot hij erachter komt dat het balletje een buitenaards hondje is. Dicky dicht het diertje magische krachten toe die het de dag erna toch niet blijkt te hebben, en teleurgesteld jaagt hij het beestje, dat hij CJ7 heeft gedoopt, weg. Het spreekt vanzelf dat hij hiervan spijt krijgt, maar gelukkig is CJ7 vergevingsgezind en als een trouw huisdier zijn baasje al vooruitgesneld naar huis.
De armoedige situatie van Dicky en zijn vader zorgt voor heel wat hilarische momenten, zoals Dicky’s verlangende blik naar de rotte appel die zijn vader schilt en het wedstrijdje doodmeppen van kakkerlakken dat de twee doen. Ook nadat CJ7 en Dicky vriendschap hebben gesloten en ze een dansje doen op Boney M’s “Sunny” komt de armoede weer even om de hoek kijken wanneer de radio blijft haperen. Erg grappig. Minstens zo komisch is de scène waarin vader CJ7 onderzoekt op batterijen en dergelijke en vooral Dicky’s reactie daarop. Later in de film komen wat dramatische momenten voorbij, waardoor de film wellicht voor jongere kinderen te aangrijpend en emotioneel wordt. Toch is dit noodzakelijk voor de ontwikkeling van het verhaal, omdat er natuurlijk een wijze les geleerd moet worden.
Naast Stephen Chow zelf acteren de kinderen allemaal erg leuk, dik aangezet als het moet en aandoenlijk waar nodig. Grappig detail is dat Dicky gespeeld wordt door een meisje, evenals (en dat is wat duidelijker als je het weet) het irritante bazige kind. ‘CJ7’ is een erg onderhoudende film die zowel voor kinderen als volwassenen veel te bieden heeft.
Monica Meijer