Close (2022)

Recensie Close CinemagazineRegie: Lukas Dhont | 105 minuten | drama | Acteurs: Eden Dambrine, Gustav De Waele, Émilie Dequenne, Léa Drucker, Igor van Dessel, Kevin Janssens, Marc Weiss, Léon Bataille, Serine Ayari, Robin Keyaert, Herman van Slambrouck, Iven Deduytschaver, Jeffrey Vanhaeren, Hélène Theunissen, Baptiste Bataille, Pieter Piron, Freya De Corte, Ahlaam Teghadouini, Hervé Guerrisi

Na het daverend succes van zijn debuutspeelfilm ‘Girl’ was het voor regisseur Lukas Dhont geen makkelijke opgave om deze op te volgen met een net zo sterke tweede speelfilm. Toch lijkt het hem te zijn gelukt met zijn intieme drama ‘Close’, die al net zo positief werd onthaald tijdens het filmfestival van Cannes en inmiddels zelfs is genomineerd voor de Oscar voor Beste buitenlandse film.

Het is duidelijk dat Dhont een bepaalde stijl heeft als het op filmmaken aankomt. Beide films geven een persoonlijke inkijk in het leven van hun hoofdpersonage, hoe kwetsbaar ook. Maar waar ‘Girl’ gaat over worstelingen met de eigen identiteit en persoonlijke ontwikkeling, ligt bij ‘Close’ de focus op vriendschappen en intimiteit tussen de twee hoofdpersonages.

‘Close’ vertelt het verhaal van Léo en Rémi, twee dertienjarige vrienden die van kinds af aan onafscheidelijk zijn en nu voor het eerst samen naar de middelbare school gaan. Maar daar krijgen ze te maken met de oordelen van hun klasgenoten, die het gek vinden dat de twee zo hecht zijn. Rémi trekt zich er niet veel van aan, maar Léo heeft daar meer moeite mee. Om meer oordelen te voorkomen duwt Léo Rémi steeds verder weg, wat zorgt voor een kloof tussen de twee.

Dhont kwam op het idee van de film toen hij een reünie van zijn basisschool bezocht. Daar werd hij overvallen door herinneringen aan zijn jeugd, over hoe moeilijk hij het vond om als ‘meisjesachtige’ jongen hechte vriendschappen aan te gaan met andere jongens zonder dat klasgenoten zouden oordelen over zijn seksualiteit. Dat ‘Close’ geïnspireerd is op zijn eigen leven is te merken aan de intieme en persoonlijke sfeer die gedurende de hele film voelbaar is. Die intimiteit, zowel emotioneel als fysiek, tussen twee mannelijke vrienden zien we in films maar zelden, en het is verfrissend om naar te kijken.

De jonge acteurs die de twee hoofdrollen vertolken, Eden Dambrine (Léo) en Gustav de Waele (Rémi), hadden beide nog nooit eerder in een speelfilm gespeeld, maar beide zijn ze waanzinnig goed. Ze spelen hun rollen met een soort kinderlijke onschuld, maar aan de andere kant stralen ze volwassenheid uit. Ze lijken de emotionele gelaagdheid van de film en de complexiteit van hun personages heel goed te begrijpen en slagen er dan ook naadloos in om het publiek daarin mee te nemen. Ook Dhont verdient daarvoor lof, want om jonge, onervaren acteurs aan te sturen is niet altijd even gemakkelijk. Dhont is er echter volledig in geslaagd om, met de hulp van zijn twee hoofdacteurs, een authentiek en ontroerend verhaal te vertellen.

Arike Vertegaal

Waardering: 4.5

Bioscooprelease: 3 november 2022