Closing the Ring (2007)

Regie: Richard Attenborough | 118 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Shirley MacLaine, Christopher Plummer, Mischa Barton, Gregory Smith, Stephen Amell, Brenda Fricker, Martin McCann, Pete Postlethwaite, John Travers, David Alpay, Layke Anderson, Rosina Brown, Neve Campbell, Paul Charlton, Tom Collins, Harry Dickson, Stephen Don, Maureen Dow, Anthony Finigan, Allan Gildea, Stephen Harland, Allan Hawco, B.J. Hogg, John Kavanagh, Ian McElhinney, Mathew McElhinney, Dylan Roberts, Kirsty Stuart

‘Liefde en medeleven kunnen de wereld beter maken’ zei regisseur sir Richard Attenborough (‘Gandhi’) naar aanleiding van deze film. En het moet gezegd: ‘Closing the Ring’ is een draak met potentie. De film kent een interessant uitgangspunt – voortdurend switchend tussen heden en verleden, maar gaat helaas ten onder aan holle nostalgie, overbodige scènes en rollen. ‘Closing the Ring’ is een film uit een tijd dat meisjes nog de liefde bedreven met de oorlogsdood in de ogen om er vervolgens vredig met een ander vandoor te gaan. Maar op een tweede ‘Pearl Harbor’ zit deze kijker niet te wachten; ‘Closing the Ring’ is een zo mogelijk nog legere huls – de emoties vervluchtigen in het absolute niets – en wordt slechts deels gered door de van Attenborough bekende cinematografische kwaliteit, de aanwezigheid van Shirley MacLaine, Christopher Plummer en Pete Postlethwaite en de ravissante verschijning van Mischa Barton (‘The O.C.’).

MacLaine excelleert dan wel als de cynische, drankzuchtige weduwe Ethel Ann, maar zelfs deze prestatie wordt lachwekkend in het gemakzuchtige verhaaltje over onverwerkt liefdesleed dat Attenborough ons voorschotelt; echt erg wordt het als hij Plummer geheel onverwacht in huilen doet uitbarsten over gemiste kansen in de liefde. Maar ja, echte soldaten zouden hun onderlinge loyaliteit natuurlijk nooit opgeven voor een vrouw en emoties houd je binnen tot de ouderdom ze niet meer kan tegenhouden. Helaas wordt niet duidelijk wat de jonge Ethel Ann (Barton) nu zo begeerlijk maakte behalve haar uiterlijk (zelfs huilen deed ze naakt); Attenborough toont zich in deze film – met alle respect voor zijn leeftijd en verleden – zowel ouwe snoeper als naïeve vredestichter. Het meest geslaagd is nog het in laat-twintigste-eeuws Belfast gesitueerde derde filmluik, waarin de Tweede Wereldoorlog en de Ierse Troubles elkaar raken; het slot van de film is daarom nog best te pruimen, maar de zoetsappige oorlogsromantiek van Attenborough heeft dan inmiddels een mottenballen geur verspreid die niet meer is te verjagen.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 2

Bioscooprelease: 12 juni 2008