Cocaine Bear (2023)

Recensie Cocaine Bear CinemagazineRegie: Elizabeth Banks | 95 minuten | komedie, thriller | Acteurs: Keri Russell, Margo Martindale, Ray Liotta, Alden Ehrenreich, O’Shea Jackson Jr., Kristofer Hivju, Jesse Tyler Ferguson, Matthew Rhys, Kahyun Kim, Isiah Whitlock Jr., Scott Seiss, Brooklynn Prince, Christian Convery, Ayoola Smart, Aaron Holliday, Chloe Harris, Conor Lambert, Shane Connellan, J.B. Moore, Oisín Nolan, Leo Hanna, Christopher Livingstone

Op 11 september 1985 ontdekte een zwarte beer een hoop cocaïne in een bos van de Amerikaanse staat Georgia – dit soort verhalen gebeuren kennelijk alleen in Amerika. De cocaïne was uit een vliegtuig gegooid door een drugskoerier op een van de ‘designated drop points’. Vervolgens was de beer erin geslaagd om 34 kg (!) van de drug te eten en was tien dagen lang de gevaarlijkste apex predator ter wereld. Zoals het bekende liedje over twee beren en broodjes smeren: ‘Oh, dat was een wonder’. Alleen zal ‘Ik zag een beer cocaïne snuiven’ geen goed alternatief zijn voor het kinderliedje.

Natuurlijk is dit zo een van die verhalen die te goed zijn om waar te zijn en dus een droom voor regisseurs. Actrice/regisseur Elizabeth Banks nam de taak op zich om dit godsgeschenk te verfilmen en bracht ons dit warrige meesterwerk: ‘Cocaine Bear’. De film is losjes – met de nadruk op losjes – gebaseerd op het waargebeurde verhaal. Rond de basispremisse worden verschillende verhalen van een bende misfits verteld. De klemtoon wordt gelegd op een bezorgde moeder en de incapabele leden van een drugsbende. Een ideaal recept voor een wacky film.

Nadat de cocaïne in het bos terecht is gekomen en een beer de tijd van zijn leven heeft gehad, trekken de jongeren Henry (Christian Convery) en DeeDee (Brooklynn Prince) het bos in om watervallen te schilderen tegen de wil van Sari, Deedee’s moeder (Keri Russell), in. Ondertussen krijgen Daveed (O’Shea Jackson Jr.) en Eddie (Alden Ehrenreich) de opdracht van hun maffiabaas Syd (Ray Liotta in zijn allerlaatste rol) om de verloren drugs terug te vinden. Beide verhaallijnen kruisen elkaar geregeld en de twee groepen ontmoeten nieuwe personages die ‘Cocaine Bear’ rijker en amusanter maken. Zo is er de parkranger Beth (Margo Martindale) die denkt dat ze de Paul Blart van het gebied is en een oogje heeft op een rare bioloog genaamd Peter (Jesse Tyler Ferguson). Zijn beroep is nooit duidelijk in de film, enkel dat hij van diertjes houdt. Wiens job wel duidelijk is, is dat van rechercheur Bob (Isiah Whitlock Jr.) die heet op het spoor zit van Syd, Daveed en Eddie en alles tracht te doen om die verdomde drugs te vinden. De rode draad door alle verhalen is een opgepepte zwarte beer die strak staat van de cocaïne en één doel heeft: meer snuiven.

Net zoals de beer, wil je meer van ‘Cocaine Bear’ opsnuiven. Hoewel je er zeker een goede tijd mee beleeft, bereik je niet de volledige extase. De film hangt werkelijk met haken en ogen aaneen, maar dat is hopelijk de bedoeling. Het is een lange onsamenhangende waas, met momenten van genialiteit. De beste scène is ongetwijfeld wanneer de door cocaïne bezeten beer met ongeziene snelheden achter een ziekenwagen aanloopt. Dit zou mogelijk wel eens het grappigste en brutaalste filmmoment van 2023 kunnen worden en het is nog maar het begin van dit jaar. De enkele horrorscènes die aanwezig zijn, zijn eigenlijk best akelig en goed gemaakt. Deze combinatie zorgt ervoor dat er geregeld spanning in het verhaal zit.

Qua acteerprestaties is de film niet baanbrekend, maar het is duidelijk dat sommige acteurs er plezier in hebben om hun rol te spelen. Voornamelijk een compleet onherkenbare Jesse Tyler Ferguson, O’Shea Jackson Jr., Margo Martindale en Isiah Whitlock Jr. zijn geweldig. Het script is wat wisselvallig, maar bezit enkele extreem grappige oneliners. Een panikerende Jesse Tyler Ferguson die tegen een minderjarig kind roept: ‘Did you feed the bear cocaine??’ zal ongetwijfeld her en der een lach losmaken. Natuurlijk kon deze film niet compleet zijn zonder de achtergrond synthesizer muziek om helemaal de eighties terug te brengen.

Over de CGI in deze film valt niets negatief te zeggen. De beer ziet er zeer realistisch uit, wat een enorm pluspunt vormt. Daarnaast zijn de makers ook all-in gegaan wat betreft het gore gehalte. De immense en dodelijke kracht van een beer, niet onder invloed van cocaïne, is al erg genoeg, maar dat gecombineerd met een van de sterkste drugs in de wereld maakt van het dier een moordmachine. Ledematen en darmen vliegen in het rond en bloed spuit er langs alle kanten uit. Mensen sterven werkelijk op de meest gruwelijke manieren. Je zou haast denken dat de schrijvers zelf iets hebben genomen om dit maffe scenario te bedenken.

Helaas bouwt de film niet volledig voort op de geniale momenten en neemt hij raar genoeg zichzelf iets te serieus. Het is spijtig dat er niet is gekozen om all the way te gaan en er een complete rollercoaster van te maken. Indien de film totaal was ontspoord, was het nog beter geweest. Momenteel wikt en weegt ‘Cocaine Bear’ tussen een zwarte komedie en een serieus verhaal. Hierdoor sleept dit gekke verhaal met momenten. De voordien genoemde ziekenwagen-scène is een voorbeeld van complete chaos en komedie, perfect voor dit soort films. Had Banks nu maar gekozen om meer van dit soort momenten erin te steken.

Om te concluderen: ‘Cocaine Bear’ is een amusante, oprecht goed gedraaide film, met zeer spannende momenten en scènes waardoor je tranen in je ogen krijgt van het lachen, maar ondanks dit alles benut de film niet zijn totale potentieel. Er zat meer in en dit is ook een gevoel dat achter blijft bij de kijker. Één ding is echter zeker, je krijgt een enorme kick van deze film, met of zonder drugs. Don’t do drugs kids!

Nick Majchrowicz

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 23 februari 2023
VOD-release: 17 mei 2023
DVD- en blu-ray-release: 17 mei 2023