Cold Prey 2 – Fritt vilt II (2008)

Regie: Mats Stenberg | 86 minuten | drama, horror | Acteurs: Ingrid Bolsø Berdal, Marthe Snorresdotter Rovik, Kim Wifladt, Johanna Mørck, Fridtjov Såheim, Per Schaaning, Andreas Cappelen, Mats Eldøen, Vetle Qvenild Werring, Mads Sjøgård Pettersen, Robert Follin, Bernhard Ramstad, Inger Johanne Ravn

‘Cold Prey’ liet zien dat men in Noorwegen wel raad wist met een stukje ‘old school’ horror. De film blonk uit in stilering en liet de schreeuwerige Amerikaanse competitie ver achter zich. ‘Dat kunnen we nog een keer!’ moet men gedacht hebben, maar helaas verdwijnt deel 2 uit de serie al vrij snel in de grijze middenmoot.

Aan de start van de film zal het niet liggen. Met een dikke knipoog naar de ‘Halloween’ serie gaat ‘Cold Prey 2’ direct verder waar het eerste deel is opgehouden. Dat deel eindigde – en je mag nu eerst deel 1 gaan kijken voordat je deze zin uitleest, wil je niet hopeloos teleurgesteld gaan worden door het vervolg van deze recensie – met Jannicke, die gedurende een helse nacht haar beste vrienden vermoord zag worden door een monsterlijke verschijning van een man. Doodmoe van de strijd die zij ook zelf met dit beest heeft gevoerd wordt zij binnengebracht in een nabij gelegen ziekenhuis, dat op het punt staat om gesloten te worden. Door de naderende sluiting hangt er een ontspannen sfeer, mede veroorzaakt door het weinige aantal patiënten dat men nog in huis heeft. Wat zij echter niet weten is dat Jannicke niet de enige is die op die dag binnengebracht zal worden.

Je voelt het al aankomen: de moordenaar keert uiteraard ook voor dit deel weer terug en dus is iemand in het ziekenhuis zo stom om hem te reanimeren wanneer ook zijn lichaam wordt binnengebracht. Voor Jannicke betekent het dat haar strijd van de nacht ervoor doorgezet wordt en dat zij nog eenmaal de confrontatie zal moeten aangaan met de man die haar vrienden op brute wijze om het leven bracht.

Al vanaf het begin lijkt men door te hebben gehad dat dit niet een bijster gevuld verhaal is om te vertellen en dus beroept Stenberg zich op flauwe schrikmomenten om de spanning erin te houden. Een doodzonde, want het originele ‘Cold Prey’ was nu juist zo geslaagd door het ontbreken van dat soort sensatie. Waar regisseur Roar Uthaug zich in dat deel een meester toonde in zelfbeheersing, daar laat Stenberg zich verleiden om toch toe te geven aan zijn onzekerheid om maar de gunst van het publiek te winnen. Al veel te snel gooit hij de remmen los in zijn sequel en daarmee wordt de beer verkocht nog voordat hij geschoten is. Het eindresultaat is dat er nauwelijks tijd is om spanning op te bouwen en we opgescheept worden met karakters waar we niets voor voelen. Dan kan dit tweede deel nog zo trouw blijven aan het trage tempo van de eerste film, maar dat levert in dit geval slechts verveling op.

Toch kan het falen van deel twee niet helemaal aan Stenberg worden geweten. Het team van schrijvers laat zich namelijk ook uit de tent lokken en wringt zich tot tweemaal toe in vreemde bochten om hun verhaal kloppend te krijgen met het einde dat ze in gedachten hadden. Het haalt de geloofwaardigheid onderuit en ook dat was nu juist een van de sterke punten van het origineel. Vraag jezelf na het zien van de film maar eens af waarom Jannicke de eerste keer al niet schoot en waarom een zuster in een ziekenhuis zo’n heldenrol krijgt toebedeeld.

Wat ten slotte overheerst is teleurstelling: ‘Cold Prey 2’ kan nog steeds de competitie aan met menige productie uit Amerika, die het steevast moeten hebben van schreeuwerige acteurs en zoveel mogelijk geflirt met de overdreven jongerencultuur. Het was echter mooi geweest als men ook de vergelijking had aangekund met het voortreffelijke eerste deel.

Sander Colin

Waardering: 3

DVD-release: 25 mei 2012 (in de ‘Cold Prey Trilogy’ box).