Como el viento (2023)

Regie: Jacqueline van Vugt | 104 minuten | drama | Acteurs: Gijs Naber, Hadewych Minis, Nabil Mallat, Soumaya Akaaboune, Ahlaam Teghadouini, Karim Saidi, Marco Cáceres, Iliass Dennoune, Antonio Estrada, Mus Nelson, Carmen Baquero, Koen Ruitenbeek, Chaymae Dani

‘Como el viento’ (2023) is verstikkend. Met groot gevoel voor schoonheid wisselt Jacqueline van Vugt tussen locaties die de personages gevangenhouden. Met een beklemmende boot en een al even benauwende kust levert Van Vugt een spannend drama af.

Deze broeierige film volgt verschillende personages tijdens een bootreis van Marokko naar Spanje. Allereerst een ongezellig Nederlands koppel met vrij opgevoede kinderen. Terwijl Iris (Hadewych Minis) en Wouter (Gijs Naber) met hun relatieproblemen dealen, verkennen hun zoontjes Peter (Mus Nelson) en Mark (Koen Ruitenbeek) het hele schip. Ze doen zo’n beetje alles waar ze zin in hebben en lang niet altijd onder toezicht.

Op het schip verblijft ook de Marokkaanse Naima (Soumaya Akaaboune), die ongehuwd zwanger is. Maar dat verblijf is niet vrijwillig. Haar vader (Karim Saidi), die kapitein is van het schip, vervoert Naima naar Spanje, waar ze van het bastaardkind kan bevallen. ‘Captain Bukhim’ ziet er streng op toe dat zijn dochter in de kapiteinshut blijft en zich niet op het dek laat zien. Moeder Yamila (Ahlaam Teghadouini), die ook mee is op reis, vraagt zich af of ze er wel goed aan doen.

Aan Spaanse wal ploeteren nog de kustwachtmedewerkers Raul (Marco Cáceres) en Luis (Antonio Estrada). Hun werk is zwaar geworden: ze hebben al veel overleden migranten uit het water moeten vissen. Luis lijdt nog wat extra, omdat hij verliefd is op ene Paloma (Carmen Baquero), maar zijn hart niet durft te volgen.

‘Como el viento’ is een esthetisch hoogstandje, waarbij locaties en personages op hun allervoordeligst in beeld zijn gebracht. De details van het schip, de wateroppervlakten, de bezwete gezichten, alles ademt artisticiteit. Het spel is van hoog niveau en dat is knap, want de personages zitten steeds hoog in hun emoties. Die constante intensiteit heeft ook een keerzijde. Als een film een tikje langdradig is, zoals in dit geval, loop je het risico overspoeld te worden.

De film heeft nog een bijzondere thrillerdimensie. Het schip is in al zijn esthetische pracht ook een dreigende, claustrofobische plek. Je hoopt dat iedereen er ongeschonden vanaf komt, maar je vreest iets anders. Het schip lijkt een mooi contrast te vormen met de kust, die er op het eerste gezicht onschuldiger en vrijer uitziet. Maar feitelijk zijn de personages daar net zo opgesloten: de migranten blijven aanspoelen en als Raul en Luis ze niet helpen, wie dan wel?

‘Como el viento’ is een stikheet, knellend kunstwerk, dat drie verhaallijnen aan elkaar knoopt. Het is ook een wat langgerekt verhaal met veel hevige gevoelens, maar redenen genoeg om daarin mee te gaan.

Ester Šorm

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 21 november 2024