Confessions of a Dangerous Mind (2003)
Regie: George Clooney | 113 minuten | drama, komedie | Acteurs: Drew Barrymore, George Clooney, Julia Roberts, Sam Rockwell, Rutger Hauer, Fred Savage, Dick Clark, Michelle Sweeney, Chelsea Ceci, Michael Cera, Aimee Rose Ambroziak, Isabelle Blais, Melissa Carter, Jennifer Hall, Sean Tucker, Maggie Gyllenhaal, Brad Pitt, Matt Damon
Met ‘Confessions of a Dangerous Mind’ maakte acteur George Clooney zijn regiedebuut. Het is tevens de enige film die hij in elkaar gezet heeft en eigenlijk is dat best wel jammer. De biopic rond quizmaster Chuck Berry kent zo zijn mankementen, maar het is bijzonder geslaagd regiedebuut van de grijzende acteur.
‘Confessions of a Dangerous Mind’ gaat over de quizmaster Chuck Barris (Rockwell). Critici vinden zijn hyperactieve gedrag en zijn oppervlakkige tv-programma’s plat en geestdodend, maar het publiek smult van de wervelende en enthousiaste shows van de entertainer. Tussen de bedrijven door had Barris nog een andere bezigheid. Hij klustte bij als huurmoordenaar voor de CIA.
Hoewel de synopsis je wil doen geloven dat het hier om een biopic gaat, is dat niet geheel terecht. ‘Confessions of a Dangerous Mind’ is de biografie van Barris zoals hij die zelf heeft opgetekend. En nu staat de voormalig showmaster nu niet bepaald bekend om zijn betrouwbaarheid. De film laat het waarheidsgehalte dan ook in het midden. Clooney laat zijn publiek dan ook zelf uitmaken wat hij of zij maar moet geloven. En die keuzevrijheid is erg verfrissend, maar ook verwarrend. Daarover hoor je later meer.
‘Confessions of a Dangerous Mind’ heeft een groot voordeel op andere biopics vanwege het zeer bizarre verhaal. Dat besefte Clooney maar al te goed en dat heeft geresulteerd in een tragi-komische film. Het vreemde verhaal zorgt voor leuke en groteske situaties, terwijl de neerwaartse spiraal van negativiteit leidt tot wat diepgang in de film. Het leiden van een dubbelleven eist zo zijn tol van de presentator wat resulteert in een emotionele crisis.
Het moge duidelijk zijn dat de rol van Barris essentieel is voor de film. ‘Confessions of a Dangerous Mind’ staat of valt met een geschikte hoofdrolspeler en Clooney heeft dat door. De casting van de toen relatief onbekende Sam Rockwell is de juiste keuze geweest. De acteur weet in een ware tour de force een interessant personage neer te zetten. En dat is knap, want Barris is toch echt geen nobel, heldhaftig personage. De man is een pathetische leugenaar en heeft nogal narcistische karaktertrekjes. Het is puur aan de intense en energieke vertolking van Rockwell te danken dat je je toch in Barris kan inleven, bovendien zorgt het manische spel van de Amerikaan ook voor een humoristische ondertoon. Je moet nu geen dijenkletsers verwachten, maar een wat macabere, zwarte vorm van humor, die overigens erg goed op zijn plaats is.
Omdat een film nu eenmaal verkoopt met wat bekende koppen op de titelrol, prijken de namen van Matt Damon en Julia Roberts nogal prominent op de cover van ‘Confessions of a Dangerous Mind’. Een misleidende reclametruuk van de filmdistributeur, want deze Hollywoodiconen komen maar amper in beeld. Damon’s aandeel in deze film beperkt zich zelfs tot een seconden durende cameo. Alle celebs zijn leuk om even voorbij te zien komen, maar de film draait toch echt om Rockwell. En juist hij verdient alle krediet en niet een Clooney of Roberts die een tel in beeld zijn.
De sfeer van ‘Confessions of a Dangerous Mind’ is lekker ontspannen. De film speelt zich af in de wilde jaren 60, dus je kunt psychedelische rock en felle zuurstokkleurtjes verwachten. Ook de naïeve tijdsgeest waarin vrije seks en drugsgebruik centraal stonden, wordt goed gevangen door Clooney. Helaas verandert de toon van de film tegen het einde nogal drastisch. Je kunt de abrupte omslag misschien nog wel het beste vergelijken met de opbouw van ‘Trainspotting’. Ook laatstgenoemde film begon vrolijk en eindigde op een bittere manier, met het verschil dat die ommezwaai goed geïntregeerd werd. Het klopte gewoon.
In ‘Confessions of a Dangerous Mind’ pakt de veranderende sfeer niet goed uit, vanwege het absurde karakter van de film. Je weet niet wat je moet denken van het bizarre verhaal dat je voorgeschoteld krijgt. Clooney gaat de mist in met zijn drammerige afsluiting die gewoon té lang duurt. Het hoofdpersonage is te licht en te vaag vormgegeven, met het gevolg dat je je niet kunt inleven in zijn situatie.
Ook lijkt het debuut van Clooney met de statische cameravoering en muziekkeuze net iets teveel op het werk van Steven Soderbergh. Niet zo verwonderlijk als je nagaat dat Clooney dikke vriendjes is met deze regisseur. Maar dat zijn slechts enkele kritiekpuntjes, waardoor je je niet moet laten weerhouden om deze bijzondere en bij vlagen enorm geestige film te gaan zien.
Frank v.d. Ven
Waardering: 4
Bioscooprelease: 6 maart 2003