Connie & Carla (2004)
Regie: Nia Vardalos, Michael Lembeck | 98 minuten | komedie, misdaad, musical | Acteurs: Nia Vardalos, Toni Collette, David Duchovny, Stephen Spinella, Alec Mapa, Chris Logan, Robert Kaiser, Ian Gomez, Nick Sandow, Dash Mihok, Robert John Burke, Boris McGiver, Don Ackerman, Debbie Reynolds, Veena Sood
Geld: een dankbaar onderwerp voor Hollywood. Tenminste dat zou je toch denken na het zien van een productie als deze ‘Connie and Carla’. Een film zonder ziel: zo zou je deze prent het beste kunnen omschrijven. Deze film is niet uit liefde of creativiteit ontstaan. De prent is duidelijk voor het geld gemaakt, de kachel moet immers blijven branden in Tinseltown…
Al snel wordt duidelijk dat het flinterdunne verhaaltje een slap samenraapsel is van genres en stereotype clichés. De hoofdpersonages, Connie en Carla dus, zijn een vrouwelijke variant op Beavis en Butthead. Maar dan in de Light-versie, dat wil zeggen in een vrolijkere vorm zonder schuttingtaal. Helaas is een live action speelfilm iets heel anders dan een getekende prent dus de hoofdpersonen gaan al snel irriteren. Het is strontvervelend om deze twee volwassen mensen te zien die zich als kinderlijke karikaturen gedragen zonder grappig te zijn.
Helaas is elk karakter uit deze film niets meer dan een karikatuur. Dat hoeft niet erg te zijn in een komedie, maar in het geval van deze prent is het zeer ongelukkig gedaan. In de lijn van Hollywoodtradities zit er ook in ‘Connie and Carla’ een moddervette moraal. Namelijk de steeds verder doorschietende lijn van uiterlijk vertoon: kortom het uiterlijk is belangrijker in deze maatschappij dan het innerlijk. Toegegeven het is een nobel streven om dit aan de kaak te stellen, maar dan niet op de manier waarop deze film dat doet. Actrice Nia Vardalos schreef mee aan het script en dat valt goed te merken aan de monologen waarin zij Hollywood aanpakt. Deze scènes duren veel te lang en keren telkens terug. Het gaat op de zenuwen werken. Toch blijft het hier niet bij en al snel volgen er nog meer moraliserende preken uit de mond van collega-actrice Toni Collette.
Waar de boodschap over uiterlijk onderuit gaat is in de manier waarop homo’s en travestieten worden neergezet in deze film. Elke homoseksueel is in deze film een stereotype relnicht vol verwijfde gebaartjes die enkel over, jawel, hun uiterlijk kunnen praten. Travestieten zijn volgens deze film monsterlijk uitziende figuren die zich als vrouw verkleden en met zware stem spreken. Het getuigt van weinig respect om met een moraliserend vingertje te wijzen en vervolgens zelf ook een gemakzuchtig standpunt in te nemen over een bepaalde bevolkingsgroep. En als er in deze film dan ook nog eens een wel erg uitgekauwd clichébeeld van een Russische man voorbij komt dan kan je niets anders concluderen dat de moralistische toon wel erg misplaatst over komt.
Uiteindelijk is ‘Connie and Carla’ een erg vervelende film geworden met een nare ondertoon. Alleen musicalliefhebbers kunnen misschien nog wat plezier beleven aan de soundtrack van de prent die uitpuilt van de muzikale klassiekers. Maar dan is de aanschaf van de soundtrack een beter idee dan om de bijbehorende film te gaan zien.
Frank v.d. Ven
Waardering: 0.5
Bioscooprelease: 9 december 2004