Corn Island – Simindis Kundzuli (2014)

Regie: George Ovashvili | 100 minuten | drama | Acteurs: Ilyas Salman, Mariam Buturishvili, Tamer Levent

Uitgestrekte maïsvelden vormen wel vaker het decor voor meeslepende filmscènes, denk bijvoorbeeld aan ‘North by Northwest’, ‘The Lovely Bones’ en ‘Looper’. Maar in ‘Corn Island’ (‘Simindis Kundzuli’) is maïs meer dan alleen een sfeervolle setting; het graan is een bestaansmiddel voor de hoofdpersonen.

Met precies genoeg informatie gaat deze Georgische film, die haar geheimen verder langzaam prijsgeeft, van start. Elke lente spoelt de rivier Erungi rotsen en aarde van de Kaukasus naar de Zwarte Zee. Er vormen zich dan kleine eilandjes in de rivier, die een perfecte voedingsbodem blijken voor het verbouwen van gewassen. Boeren uit de omgeving maken dan ook gretig gebruik van deze stukjes niemandsland, waarbij zij hun hoop richten op een gunstig seizoen.

Op de grens tussen Georgië en Abchazië vindt een oude boer zo’n eilandje. Hij maakt een schatting van de grootte van het eilandje, bekijkt de structuur van de aarde en vindt een klein voorwerp, dat hij in zijn zak steekt na het zorgvuldig gewassen te hebben. Hij breekt een tak van een struik, zet deze in de grond en bindt er een witte doek er aan vast, die wappert in de wind. Zo, die is gereserveerd. Met zijn kleindochter, een magere tiener met een karrenvracht aan prachtige sproeten, bouwt hij een hutje op het eiland. Dialogen zijn er nauwelijks, pas na twintig minuten wordt de eerste zin uitgesproken.

Het begin van ‘Corn Island’ mag dan aanvoelen als een visuele handleiding ‘hoe bouw je een houten huisje’ en de kern – opa, kleindochter, eilandje – lijkt misschien saai en eentonig, het levert echter geen kleurloze film op. Regisseur George Ovashvili voert de spanning gestaag op en voegt steeds nieuwe elementen toe aan het minimale verhaal. Het meisje trekt de aandacht van een groepje soldaten, en wordt hierdoor ook zelf bewust van haar ontluikende vrouwelijkheid. ’s Nachts blijken er ongewenste bezoekers op het eilandje te komen, waardoor grootvader en kleindochter in het huisje blijven overnachten. In de verte klinken geweerschoten, er heerst onrust. Wanneer het gevaar heel dichtbij komt, worden de verhoudingen op scherp gezet en wordt de situatie explosief.

Naast een boeiend verteld verhaal boordevol symboliek biedt ‘Corn Island’ een onvergetelijke filmische ervaring. De camera beweegt op vloeiende wijze langs de personages, vangt ze in hun pure schoonheid en legt het steeds veranderende landschap in waanzinnig mooie composities vast. Doordat de personages zo weinig spreken, zijn hun blikken en gebaren erg belangrijk. Aanvankelijk komen ze ze iets te gekunsteld over, lijken ze zich iets te bewust van de camera, maar heel snel neemt hun spel in effectiviteit toe en weten ze je mee te sleuren in dit emotionele, universele verhaal over natuur, familie, en de eindeloze cyclus van leven en dood. Overige geluiden zijn juist sfeerbepalend, het klotsende water, het naderende bootje van de soldaten, de wind… ‘Corn Island’ sleepte op diverse internationale filmfestivals al heel wat prijzen in de wacht en dat is meer dan terecht. Weergaloze film.

Monica Meijer

Waardering: 4

Bioscooprelease: 12 november 2015