Corpo celeste (2011)

Regie: Alice Rohrwacher | 100 minuten | drama | Acteurs: Yle Vianello, Salvatore Cantalupo, Anita Caprioli, Renato Carpentieri, Paola Lavini, Pasqualina Scuncia

Marta verhuist met haar moeder en zus terug naar Italië. Ze is nog maar twaalf en moet helemaal opnieuw zien te wennen in deze vreemde omgeving. Ze moet ook nog wennen aan de katholieke overtuigingen, en als ze communie moet doen, snapt ze daar eigenlijk niet zo veel van. Haar omgeving helpt ook niet bepaald mee, haar zus is al veel ouder en probeert haar op te voeden, terwijl ze eigenlijk veel meer bezig is met zichzelf en haar vriendje. Dit terwijl de moeder gedwongen is ’s nachts bij de bakker te werken en overdag te slapen. Op de dag van de communie zelf gebeurt er ineens van alles tegelijk, waardoor ze nog minder van de wereld begrijpt. Volwassenen, die haar het goede voorbeeld zouden geven, doen nare dingen. Ze worstelt, kortom, met opgroeien. ‘Corpo Celeste’ is een lieve film over een meisje dat worstelt om de wereld en de mensen te begrijpen, en op zoek is naar haar eigen geloof.

De rol van Marta wordt heel overtuigend gebracht door Yle Vianello, een schattig meisje met groot talent. Het is sowieso opvallend hoe goed alle kinderen in deze film hun rol vertolken, en in het bijzonder hoe de kleine Debby de harten van de kijkers verovert met haar vrolijke dansjes.

‘Corpo Celeste’ is de eerste lange fictieve film van regisseuse Alice Rohrwacher (zus van actrice Alba). Hiervoor maakte ze al een aantal documentaires en korte films, en was ze al schrijver en cinematograaf van films. Voor ‘Corpo Celeste’ won ze onder andere de International Debut Award op het Göteborg Film Festival. Het is ook wel een erg aangename film, met fijne karakters die zeer realistisch zijn. Niets is ongeloofwaardig; alles klopt, tot de decors en kostuums aan toe. Het zou niet vreemd zijn als de film gewoon bij mensen thuis is opgenomen. De problemen zijn ook niet groots of onrealistisch, maar het verhaalt over een gewoon meisje, dat langzaamaan moet inburgeren. Rohrwacher is realisme gewend dankzij haar ervaring in het documentaire maken, en dat is te voelen en het beïnvloedt daarmee de keuzeonderwerpen en de behandeling in deze film. Al met al een fijne film.

Mirte Brethouwer

Waardering: 3.5