Corvette Summer (1978)

Regie: Matthew Robbins | 105 minuten | komedie, avontuur | Acteurs: Mark Hamill, Annie Potts, Eugene Roche, William Bryant, Richard McKenzie, Kim Milford, Philip Bruns, Danny Bonaduce, Albert Insinnia, Jane A. Johnston, Stanley Kamel, Brion James, Jason Ronard

Mark Hamill werd in 1977 wereldberoemd door zijn rol als Luke Skywalker in ‘Star Wars’. ‘Corvette Summer’ is de eerste film die hij daarna maakte. Dat aan Hamill geen groot acteertalent verloren is gegaan blijkt wel uit het feit dat hij eigenlijk al jaren alleen maar stemmen in spreekt voor animatiefilms en videogames. In ‘Star Wars’ viel dat natuurlijk niet zo op, maar in ‘Corvette Summer’ wordt duidelijk dat Hamill niet meer dan een gemiddelde acteur is, niet slecht, maar ook niet erg goed. En laat ‘Corvette Summer’ nou precies zo’n film zijn.

Hamill speelt Kenny, een jongen die samen met z’n klasgenoten van een lelijke Corvette een nóg lelijkere Corvette maakt. Ze pimpen deze ultieme Amerikaanse sjonnenbak tot een afzichtelijk gevaarte met veel spoilers, chroom en vlammen. Ze zijn er zelf uitermate tevreden over en ze zijn niet de enige want al snel wordt de ‘Vette gestolen. Kenny zit in zak en as en gaat op zoek naar de auto. Dit is het begin van een zomers avontuur met de bekende ingrediënten; romantiek, actie, avontuur, vriendschap en vertrouwen.

Dit is een typisch jaren 70-puber-vehikel. Een perfecte film om op zaterdagavond in de drive-in te zien, met een meisje naast je op de voorbank van je Amerikaanse slee en een grote bak popcorn en vijf liter cola binnen handbereik. Op het grote scherm een film zien met daarin alle elementen die je als Amerikaanse puber in de seventies aanspreken. Niet al te diepzinnig allemaal zodat je ook nog aandacht kan besteden aan je meisje.

De zoektocht van Kenny naar z’n Corvette volgt trouw de wetten van een jongerenfilm; eerst gaat het mis, daarna weer goed, hij ontmoet een meisje, z’n vertrouwen wordt geschaad, hij verliest z’n maagdelijkheid, “naïeve-plattelandsjongen-in-grote-stad-situaties” en aan het eind van de rit komt alles op z’n pootjes terecht, hij zoent z’n vriendinnetje en is hij een wijzer en volwassenener mens geworden.

Het is allemaal niet bijzonder wat in deze film getoond wordt, de acteerprestaties zijn ook niet echt denderend, maar echt slecht is het allemaal ook weer niet, het script is best redelijk en ‘Corvette Summer’ kabbelt op een vermakelijke manier rustig voort.

Geen vervelende zit, deze ‘Corvette Summer’, maar zodra de credits het beeld in rollen ben je de film alweer vergeten.

Typisch zomeravondfilmpje.

Hendrik Dijkhuis