Creepshow (1982)

Regie: George A. Romero | 115 minuten | komedie, animatie, fantasie, horror |  Acteurs: Hal Holbrook, Adrienne Barbeau, Fritz Weaver, Leslie Nielsen, Carrie Nye, E.G. Marshall, Viveca Lindfors, Ed Harris, Ted Danson, Stephen King, Warner Shook, Robert Harper, Elizabeth Regan, Gaylen Ross, Jon Lormer, Don Keefer, Bingo O’Malley, John Amplas, David Early, Nann Mogg, Ivan Jean Saraceni, Joe King, Christine Forrest, Chuck Aber, Cletus Anderson, Katie Karlovitz, Peter Messer, Marty Schiff, Tom Savini

Deze film is afkomstig van regisseur George A. Romero, onder andere bekend van zijn zombiefilms, en van horrorauteur Stephen King, bekend van zijn horrorverhalen. Het bevat vijf verschillende verhalen die worden omvat door de perikelen die de jonge Billy met zijn vader heeft.

1. “Father’s Day”

Zeven jaar geleden is de altijd klagende Nathan op vaderdag door zijn dochter Bedelia vermoord. Sindsdien komt Bedelia elk jaar zijn graf op het familielandgoed bezoeken. Dit jaar staat Nathan echter op uit zijn graf, want hij wil zijn taart die hij op zijn sterfdag nooit heeft gekregen. En hij rekent hardhandig af met eenieder die hem daarbij voor de voeten loopt.

Een aardig verhaal. Geslaagd door de mistroostige sfeer die er op het landgoed hangt, door de beelden van de uit zijn graf komende ‘I want my cake’ Nathan en de paniek die Nathan’s familie uitstraalt wanneer hij voor hen opduikt. Verder geslaagde speciale effecten aangaande Nathan’s zombie-verschijning en de hardhandige wijze waarrop hij met diverse van zijn familieleden afrekent.

2. “The Lonesome Death of Jordy Verrill”

Boerenpummel Jordy ontdekt een meteoriet die op zijn boerderij is ingeslagen. Wanneer hij de meteoriet openbreekt worden hij en zijn boerderij geïnfecteerd en overgenomen door buitenaards onkruid.

Een verhaal dat de plank teveel misslaat. Het uitgangspunt en de daaropvolgende ontwikkelingen bieden mogelijkheden genoeg, maar worden teveel ondergeschikt gemaakt aan King’s blikvangend en als humoristisch bedoeld optreden. King geeft zich hiertoe over aan een scala van dommige gezichtsuitdrukkingen en dito uitspraken om de ‘grappige’ pummelachtigheid van zijn personage tot uitdrukking te brengen. Maar of het ook echt zo leuk is? Niet echt nee, het komt te overtrokken en te melig over om het grappig te laten zijn. Ook de horroraspecten komen in dit verhaal daardoor amper of niet aansprekend naar voren. Leuk voor de King-fans om hem de hoofdrol te zien vervullen, maar al met al overheerst toch het idee dat er hier meer in had gezeten.

3. “Something to Tide You Over”

De door zijn vrouw Rebecca bedrogen Richard Veckers besluit wraak te nemen. Hij graaft zijn vrouw en haar geliefde Harry Wenthworth op het strand tot hun nek in het zand zodat ze door de vloed zullen verdrinken. Ondanks dat hij hun lichamen later niet kan vinden denkt Richard dat Rebecca en Harry verdronken zijn. Wanneer hij daarna echter vreemde geluiden in zijn huis hoort en er vreemde dingen gebeuren, wordt hij minder zeker van zijn zaak…

Een van de betere verhalen binnen deze film. Vooral geslaagd door het optreden van Leslie Nielsen die schittert als de wraakzuchtige Richard die ijskoud en met sadistisch sarcasme te werk gaat. Ook geslaagd door het langzaam naderend en onafwendbaar wrede lot dat Harry en Rebecca te wachten staat. Verder keurige verschijningen van de op wraak beluste zombies en daarmee gepaard gaande speciale effecten wanneer Richard probeert te ontkomen aan het lot dat hem op zijn beurt wacht.

4. “The Crate”

In de verlaten gangen van een universiteit wordt in een bergruimte onder een trap een kist ontdekt. Het bevat een verscheurend wezen dat ooit door een poolexpeditie is meegenomen. Het monster maakt diverse slachtoffers en wanneer de hulp van professor Henry Northrup wordt ingeroepen, ziet hij zijn kans schoon om van zijn krijsende vrouw Wilma af te komen.

Het beste verhaal in deze film. Geslaagd door de onheilspellende sfeer in de verlaten en stille universiteitsgangen, effectieve schrikmomenten en de dagdromen waarin Henry zijn vrouw van kant maakt. Ook geslaagde speciale effecten door de kwaadaardige verschijning van het verscheurend monster en de bloederige speciale effecten wanneer het meerdere slachtoffers maakt. Keurig acteerwerk verder van Fritz Weaver als de angstig-nerveuze professor Dexter Stanley, van Hal Holbrook als de onder de plak zittende Henry, en vooral ook een geslaagd optreden van Adrienne Barbeau als Henry’s schreeuwerige en irritante vrouw Wilma.

5. “They’re Creeping Up On You”

De harteloze zakenman Upson Pratt leeft afgezonderd in zijn zwaar beveiligde appartement. Hij heeft een obsessieve afkeer van insecten en doet er alles aan om ze buiten de deur te houden. Wanneer de stroom uitvalt blijken ze echter niet zo makkelijk tegen te houden te zijn. Nog vervelender wordt het wanneer een hele massa kakkerlakken het speciaal op hem voorzien heeft.

Een redelijk verhaal. Geslaagd door het optreden van E.G. Marshall als de ijskoude, arrogante en obsessieve zakenman met zijn langzaam uit de hand lopend panisch-maniakaal gedrag. Ook succesvol door de huiver die de uit alle hoeken en gaten opduikende, niet te stoppen en steeds talrijker wordende kakkerlakken bij vele kijkers, en vooral bij de insectenhaters, zullen oproepen. Opnieuw ook geslaagde speciale effecten, met name aan het slot van het verhaal wanneer de kakkerlakken in meer dan geestelijk opzicht bezit van Upson genomen blijken te hebben..

Het verhaaltje dat de vijf tussenliggende verhalen omvat heeft betrekking op de perikelen die de jonge Billy met zijn vader heeft wanneer deze hem verbiedt zijn horrorblad te lezen en de manier waarop Billy wraak op hem neemt. Dit verhaaltje is vrij kort, voegt niet veel noemenswaardigs aan de film toe en lijkt enkel te zijn toegevoegd om een inleiding en afsluiting bij de vijf tussenliggende verhalen mogelijk te maken, temeer daar er van Billy en zijn vader tussentijds verder niets in beeld komt.

Het resultaat dus van een samenwerking tussen Romero en King, deze film. Beiden werden geïnspireerd door horrorstripverhalen uit de jaren 50 van de twintigste eeuw, iets dat aan de vormgeving van de diverse verhalen duidelijk te zien is. King nam zelf ook het script van meerdere verhalen voor zijn rekening en de speciale effecten in deze film worden verzorgd door bij vele horrorfans bekende Tom Savini die ook aan Romero’s zombiefilms meewerkte.

‘Creepshow’ is echter niet zo griezelig als wellicht op grond van de reputaties van Romero en King verwacht zou worden. En wel doordat er een flinke dosis al dan niet zwartgallige humor in de diverse verhalen is aangebracht, en binnen de diverse voorgeschotelde gruwelijke taferelen er dan ook een duidelijk luchtige ondertoon aanwezig is. De liefhebbers van het hardere horrorwerk zullen met deze film dan ook maar deels aan hun trekken komen, en ook zal de conclusie zijn dat ‘Creepshow’ niet een van de grootste horrorkomedies ooit is geworden. Maar al met al heeft het voor de liefhebbers van het van het minder heftige horrorwerk en van luchtige horrorkomedies genoeg te bieden om het de moeite meer dan waard te maken.

Frans Buitendijk

Waardering: 3

Bioscooprelease: 8 september 1983