Creepshow 3 (2006)

Regie: Ana Clavell, James Glenn Dudelson | 100 minuten | horror, animatie, komedie, fantasie | Acteurs: Stephanie Pettee, Roy Abramsohn, Susan Schramm, Bunny Gibson, Matt Fromm, Nathan Kirkland, Selma Pinkard, Kalena Knox, Brian Jacobs, Leonardo Millan, Magi Avila, Margarita Lugo, Robert Gonzales, Simon Burzynski, Rami Rank,  Derek Schachter, A.J. Bowen, Elina Madison, Akil Wingate, Cara Cameron, Elwood Carlisle, Justin Smith, Karen Agnes, Jaqmes Glenn Dudelson, Scott Dudelson, Camille Lacey,  Ryan Carty, Moya Nkruma, Eileen Dietz, Pablo C. Pappano, Frank Pappano, Margaret Pappano, Emmett McGuire, Bo Kresic, Michael Madrid, Ben Pronsky, Joe Russo, Kris Allen, Ed Dyer, Leigh Rose, Dean Dinning, Katherin Barber, John C. Larkin, Mike Dalager, April Wade, Greg McDougall, Andre Dupont, Christopher Estes, Dean Battaglia

Deze productie uit 2006 is de derde film in de ‘Creepshow’ filmserie en bevat vijf verschillende verhalen.

1. “Alice”

De verwende Alice heeft genoeg van zowel haar buurt als haar familie. Als haar vader een afstandsbediening uitprobeert die hun buurman heeft uitgevonden begint de werkelijkheid voor Alice te veranderen en beseft ze dat haar eigen leven nog zo kwaad niet was.

Een verhaal met interessante uitgangspunten. Ook de eerste ontwikkelingen roepen een aanvankelijk aardig unheimisch sfeertje op, die helaas teniet wordt gedaan door vage en onduidelijke plotwendingen, niet uit de verf komend humoristisch bedoeld gedrag, misplaatste muziek en een ongeloofwaardig einde. Wel wat geslaagde speciale effecten.

2. “The Radio”

Beveiligingsagent Jerry koopt een radio. Die gaat tegen hem te praten en geeft hem instructies om geld van een misdadiger te stelen en getuigen daarvan uit de weg te ruimen. Daarna gaat Jerry er met de radio en de prostituee Eva vandoor. Wanneer Jerry onderweg genoeg krijgt van de radio en die kapot slaat komt hij voor een onaangename verrassing te staan.

Een verhaal waar min of meer de nodige spanning in zit, maar waarin er teveel sprake is van te vage ontwikkelingen, het ontbreken van toelichtingen en een einde dat teveel uit de lucht komt vallen om enige indruk te maken.

3. “Call Girl”

Callgirl Rachel heeft de gewoonte haar klanten te vermoorden. Dat doet ze ook op wrede en bloederige wijze met haar klant Victor. Daarna gaat ze echter stemmen horen en ontdekt dat de zich ietwat onwennig gedragende Victor er zelf ook wat onfrisse praktijken op na hield.

Het meest aansprekende verhaal in deze film. Vrij interessante uitgangspunten en aardige ontwikkelingen, hoewel het al met al wel wat spannender vormgegeven had kunnen worden. Geslaagde speciale effecten wanneer Rachel haar moordlust op Victor botviert.

4. “The Professor’s Wife”

De oude Professor Dayton nodigt zijn twee vroegere studenten Charles en John uit om kennis met zijn jonge verloofde Kathy te maken. Door haar vreemde gedrag denken Charles en John dat ze een robot is. Wanneer Dayton boodschappen doet besluiten Charles en John Kathy van kant te maken om te zien hoe Dayton haar in elkaar heeft gezet.

Een verhaal dat tekortschietend is uitgewerkt. Weinig indruk makende bloederigheid, flauwe humor, en een vrij nietszeggend einde.

5. “Haunted Dog”

De egoïstische en gewetenloze dokter Dr. Farwell heeft een praktijk in een achterstandsbuurt. Hij laat op straat een hotdog vallen en geeft die dan aan een zwerver. De zwerver stikt vervolgens in de hotdog. Farwell doet geen moeite hem te proberen te redden maar komt er dan achter dat de geest van de zwerver hem achtervolgt.

Opnieuw een niet uit de verf komend verhaal. In het gedrag van Farwell tegenover zijn patiënten zit wel de nodige zwartgallige humor verwerkt, maar het is te gewetenloos om in enige mate geloofwaardig te zijn. Ook wordt het te langdurig in beeld gebracht met te weinig ter zake doende ontwikkelingen daaromheen. Daarnaast komen de geestverschijningen van de zwerver niet bepaald schrikwekkend over. Een weinig geïnspireerd verhaal ook, het zal de kenners nogal doen denken aan ‘The Hitcher’, een van de verhalen in ‘Creepshow 2′.

Hoewel in de verschillende verhalen her en der weliswaar de nodige positieve punten aanwezig zijn, is de insteek waarmee de verhalen in deze ‘Creepshow 3′ zijn gemaakt niet te vergelijken met die in ‘Creepshow 1′ en ‘Creepshow 2‘. In de eerdere films van deze serie hebben de verschillende verhalen een duidelijke richting en een goede balans tussen horror, spanning en humor. Hier wordt er maar al te vaak geen duidelijke keuze gemaakt aangaande de richting van de verhalen en had het een en ander ook beter onderling afgestemd kunnen worden. Kwalitatief doet deze productie dan ook duidelijk onder voor de eerdere ‘Creepshow’ films. Ongetwijfeld ook doordat deze keer de medewerking van namen als George Romero, Stephen King en Tom Savini ontbreekt. Verder vormt ook een deel van de charme van ‘Creepshow 1′ en ‘Creepshow 2′ dat er een link met stripverhalen aanwezig is. In ‘Creepshow 3′ is dat niet het geval. Er komen slechts een paar animatiestukjes voorbij, waarvan vooral opvalt dat ze van een bedenkelijk niveau zijn. Ook het acteerwerk is her en der voor verbetering vatbaar. Een omvattend verhaal, zoals in de eerdere films aanwezig is, ontbreekt eveneens. Wel wordt er een soort link tussen de verhalen opgebouwd door verschillende personages in meerdere verhalen op te laten duiken, maar enige toegevoegde waarde is daar niet aan te ontdekken.

Met het bovenstaande kan de conclusie niet veel anders zijn dat datgene wat zo karakteristiek is aan de eerste twee ‘Creepshow’ films en wat er ook de charme van vormt hier in teleurstellende mate ontbreekt. Het doet ook de vraag rijzen waarom er voor deze titel gekozen is. Waarschijnlijk om met de kwaliteit van de eerdere films de nodige interesse voor deze productie op te wekken, maar het is slechts in naam een opvolger van de eerdere twee films. De fans van ‘Creepshow 1 en ‘Creepshow 2′ hoeven voor deze ‘Creepshow 3′ dan ook geen moeite te doen. Voor de overige kijkers heeft ‘Creepshow 3′ de nodige aardige momenten te bieden, maar geldt ook dat die teveel ten onder gaan aan een binnen de verhalen te onduidelijke insteek en vage plotwendingen in verhalen die te weinig opleveren. Niet al teveel van verwachten dus.

Frans Buitendijk