Crimes of Fashion: Killer Hair (2009)
Regie: Jerry Ciccoritti | 86 minuten | drama, komedie, misdaad | Acteurs: Maggie Lawson, Sadie LeBlanc, Sarah Edmondson, Victor Webster, James McDaniel, Mark Consuelos, Jocelyne Loewen, Jason Schombing, Finola Hughes, Christopher Shyer, Christopher Jacot, Lynda Boyd, Mary McDonnell, Katharine Isabelle, Carmen Moore, Sarah Smyth, Forbes Angus, Dawn Chubai, Ingrid Torrance, Andrew Chin
De Amerikaanse schrijfster Ellen Byerrum is verantwoordelijk voor de geboorte van Lacey Smithsonian, de zoveelste toevoeging in het vrouwelijke speurneusgenre, waar Sue Grafton en Patricia Cornwell al furore mee maakten toen Ellen waarschijnlijk nog in de hoge hakken van haar moeder rondliep. Lacey is reporter in hart en nieren, maar heeft ook een neus voor mode. Zelf draagt ze alleen vintage kleding, tot afgrijzen van haar moeder. De jonge journaliste is enige tijd geleden verhuisd van het suffige plaatsje Sagebrush naar Washington D.C. Bij een vrij onopzienbarend nieuwsblad schrijft ze columns over mode, maar als Angie, de collega van haar vriendin en haarstyliste Stella, zelfmoord heeft gepleegd, is een blik in de doodskist voldoende om haar speurneus te doen prikkelen. Het slachtoffer heeft namelijk een afgrijselijk korte coupe, en welke zichzelf respecterende coiffeuse takelt zichzelf zo toe om zich daarna van het leven te beroven? De conclusie kan niet anders zijn dan dat Angie is vermoord! Maar door wie? En waarom?Aangemoedigd door Stella neemt Lacey de taak op zich om de waarheid te achterhalen.
‘Crimes of Fashion: Killer Hair’ (in de VS zonder de eerste drie woorden in de titel uitgebracht) is een voor Lifetime gemaakte tv-film. In zijn opzet is de film geslaagd. Ondanks dat de film nergens echt in uitblinkt en het mysterie op een wel heel “My First Sony” manier wordt gebracht is ‘Killer Hair’ wel vermakelijk. De acteerprestaties zijn niet eens zo slecht. Het is bijvoorbeeld geen straf om Maggie Lawson (“Psych”) – die overigens griezelig veel overeenkomsten vertoont met Alicia Silverstone – aan het werk te zien. Daarnaast heeft ‘Killer Hair’ een prettig tempo en voelt het na anderhalf uur eerder of je een aflevering van een serie hebt gekeken dan dat je al weer de duur van een gemiddelde speelfilm kwijt bent.
Voor een uitgekiend scenario hoef je ‘Killer Hair’ niet te kijken. De tv-film is uitermate geschikt voor kijkers die het prettig vinden niet de hele speelduur te hoeven raden hoe de vork in de steel zit, maar in plaats daarvan gewoon achterover kunnen leunen en de gebeurtenissen op zich af laten komen. Het aardige aan de film is dat de makers dit zelf ook dondersgoed in de gaten hebben, nergens wordt de toon te serieus. Jammer genoeg zijn de one-liners net niet scherp genoeg om van een echt geslaagde komische toevoeging te spreken, maar ‘Killer Hair’ is gewoon licht en onbezorgd vermaak. Zo’n beetje als de verkoopargumenten van een willekeurig haarverzorgingsmerk dus: luchtig, glanzend en verleidelijk. Met de nadruk op luchtig.
Monica Meijer