Crimson Rivers 2: Angels of the Apocalypse – Les rivières pourpres 2: Les anges d’apocalypse (2003)
Regie: Olivier Dahan | 97 minuten | actie, misdaad, thriller | Acteurs: Jean Reno, Benoît Magimel, Camille Natta, Christopher Lee, Johnny Hallyday, Gabrielle Lazure, Augustin Legrand, Serge Riaboukine, André Penvern, Francis Renaud, David Saracino
Met ‘The Crimson Rivers’/’Les rivières pourpres’ revancheerde regisseur Matthieu Kassovitz zich in 2000 voor zijn zwakke tweede film ‘Assassin’. Deze lugubere thriller die zich afspeelde in de Franse Alpen was zo alsnog een waardige opvolger van ‘La haine’, Kassovitz’ belachelijk briljante debuut uit 1995. Veelgehoorde kritiek op ‘Les rivières pourpres’ was dat de ontknoping wel erg raar was en de film daardoor misschien ongeloofwaardig werd.
Wel onderstreepte de film nogmaals hoe ver Fransen wel niet zijn met het maken van actiefilms en thrillers; niet alleen lag ‘Les rivières pourpres’ erg in de lijn van thrillerklassieker ‘Se7en’, de Franse film kon ook moeiteloos de vergelijking aan met deze superthriller.
Nu is er dan een vervolg gekomen op ‘Les rivières pourpres’ en wederom betreft het een extreem macabere film die een ongekend duistere dreigende sfeer uitademt.
Van een echt vervolg is geen sprake; Jean Reno, nog steeds de acteur met de meest Franse kop ooit, keert terug als commissaris Niemans. Hij moet een nieuwe zaak oplossen en heeft er in de vorm van de driftige Reda weer een jong heethoofd bijgekregen als partner (deze Reda wordt vol vuur gespeeld door Benoît Magimel). Het maakt voor de kijker dan ook niks uit of die deel 1 wel of niet gezien heeft, er wordt slechts heel kort gerefereerd aan wat commisaris Niemans in de Alpen heeft meegemaakt en verder is ‘Les anges d’apocalypse’ een op zichzelf staande film.
En de liefhebbers van het genre kunnen gerust zijn; deze film is ongeveer net zo macaber, gruwelijk, spannend, ranzig en ongeschikt voor mensen met een zwakke maag als zijn voorganger! Daarnaast zit er meer actie in aangezien de moorden gepleegd worden door een stel onverslaanbare monniken die ook erg handig zijn met kruisbogen en karate, ten koste van de arme Reda, en die met hun messen en zwaarden het bloed met bakken tegelijk van het scherm doen spatten.
Ditmaal zat Olivier Dahan in de regisseursstoel in de plaats van Kassovitz, die op dat moment bezig was zijn opgebouwde credits helaas weer te verspelen met zijn Hollywooddebuut ‘Gothika’. Maar Dahan houdt de eer hoog met deze visueel verbluffende film. Het script is daarbij geschreven door het Franse wonderkind Luc Besson. En alhoewel het verhaal razend spannend is en zeer veelbelovend begint met mysterieuze monniken, een duistere sekte van wannabe-apostelen en een paar maagomdraaiende moorden, blijkt het script uiteindelijk het zwakke punt van de film: Er wordt zoveel verteld dat helemaal vergeten wordt om de personages uit te werken. Zo heeft de vrouwelijke godsdienstexpert die onze helden komt helpen een volkomen oningevuld personage. En Dracula himself, de Britse Christopher Lee, komt langs als Duitse schurk die vloeiend Frans spreekt (!), maar zijn personage blijft helaas in een cliché steken. Om er toch een beetje een buddycop-film van te maken worden er van tijd tot tijd nogal geforceerd wat gezellige dialogen tussen Reno en Magimel tussendoor gegooid, maar daar blijft het bij. Deze duren nooit langer dan een halve minuut want dan is er wel weer een maagomdraaiende moord gepleegd of iets mysterieus gebeurd wat opgelost moet worden; de vaart van de film blijft er immers constant in!
Daarnaast wordt het verhaal gaandeweg steeds ongeloofwaardiger, zijn Niemans en Reda steeds nét te laat bij elke gepleegde moord, en wordt het zeker aan het eind haast kolderiek hoe onze helden steeds ongedeerd wegkomen uit de meest hachelijke situaties.
Hoe dan ook, ‘Les rivières pourpres 2: Les anges d’apocalypse’ is nog altijd talloze malen beter dan bijvoorbeeld de onterecht doodgeknuffelde Nederlandse thriller ‘Lek’ van een paar jaar terug. Het lijkt Franse regisseurs soms wel eigen dat ze vorm vaak boven inhoud verkiezen, maar zolang dat met zoveel vakwerk en klasse gebeurt blijft het genieten. Geloofwaardig? Nee. Spannend? Verschrikkelijk!
Jules Diepstraten
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 17 juni 2004