Crocodile 2: Death Roll – Crocodile 2: Death Swamp (2002)

Regie: Gary Jones | 89 minuten | horror, thriller | Acteurs: Heidi Lenhart, Chuck Walczak, Jon Sklaroff, Darryl Theirse, David Valcin, James Parks, Martin Klove, Steve Moreno, Billy Rieck, Anna Granage, Dan Martin, Sean Euro, Suzanne Thirumur, Teea Laitinen, Lalith Sharma, Vinay Shanker Ponde, Eddy Chamichina, Rachel Henry, Alison Learned Wolf, Amera Pasha

‘Crocodile 2’? Inderdaad, het vervolg op ‘Crocodile’ uit 2000, hoewel er geen aansluitende verhaallijnen op de eerdere film te bespeuren zijn. Wel lijkt het alsof de makers goed hebben gekeken naar het eerste deel in deze serie en vastbesloten zijn geweest om het hele gebeuren deze keer in elk geval wat origineler te maken dan in de film uit 2000 het geval was.

En deels is dat ook wel het geval wanneer er geopend wordt met een bankroof en een vliegtuigkaping. De geloofwaardigheid van het een en ander kan echter al snel op nul gezet worden. Van beveiliging is op het vliegveld nooit gehoord en de kapers kunnen dus gewoon hun revolvers in hun laarzen verstoppen. Opmerkelijk veel personen overleven de vliegtuigcrash, ook de piloot en de kapers die nota bene vooraan in het vliegtuig zaten. Maar goed, met deze uitgangspunten wordt de aanzet gegeven voor de verdere film waarin diverse verhaallijnen mogelijk zijn. Maar helaas, vanaf dit punt wordt ook deze film een vooral clichématig gebeuren: een verlaten en afgelegen gebied, de bankrovers/kapers gijzelen voorspelbaar genoeg de overige overlevenden van de crash, beide partijen geven zich over aan wederzijds en onderling geruzie, verder worden er wat al dan niet mislukte ontsnappingspogingen van de gijzelaars tegenaan gegooid en zoals de titel van de film al doet vermoeden is het ook deze keer een gigantische krokodil die de groep langzaam uitdunt.

En wie vallen er ten prooi aan de krokodil? Natuurlijk de minst tot de verbeelding sprekende gijzelaars en de constant vloekende schurken die dan ook op diverse manieren ten onder gaan. Wat dit betreft is het een en ander ook weer voorspelbaar genoeg en heeft het weinig verrassingen te bieden. Niettemin is er deze keer sprake van een meer diepgaander karakteruitwerking van de diverse personages. Daarnaast bieden de diverse subplots de mogelijkheid tot actie op meerdere fronten, ook wanneer de criminelen niet alleen met de gijzelaars maar ook met elkaar slaags raken. Wat actie en entertainment betreft scoort deze film in elk geval beter dan zijn voorganger uit 2000. Is dat misschien ook het geval met de krokodil zelf?

Niet bepaald. Regisseur Jones wijkt bij de vormgeving van de krokodil helaas niet veel af van de manier waarop regisseur Hooper dat in ‘Crocodile’ deed. Ook hier is sprake van een gigantische en acrobatisch aangelegde krokodil met een buitengewone kracht en intelligentie die doelbewust de achtervolging inzet. Dit exemplaar blijkt ook ongevoelig voor geweerkogels en is in staat een schuur te slopen en een helikopter uit de lucht te plukken en te laten zinken. Evenals zijn voorganger moet dit exemplaar van de krokodillensoort blijkbaar als een des te uitzonderlijker en angstaanjagender exemplaar overkomen, getuige ook de herhaling van een mythisch verhaaltje over zijn herkomst, maar het bovenstaande doet, net als de op andere fronten weinig natuurlijk overkomende handelwijze van de krokodil, de geloofwaardigheid ook hier weer snel kelderen. Ook de overduidelijk neppe verschijning van de krokodil draagt hier weer zijn steentje aan bij.

Wederom geen hoogvlieger, dit tweede deel in deze ‘Crocodile’-serie. Maar in zekere zin toch wel vermakelijk, meer dan het eerste deel in elk geval. Vaart en verwikkelingen zijn er volop, met confrontaties waarbij de kogels in het rond fluiten en er door de karakteruitwerking tenminste sprake kan zijn van nog enig noemenswaardig medeleven. Ook de krokodil weet ondanks zijn twijfelachtig uiterlijk meerdere malen op bloederige en de moeite waard zijnde manier toe te slaan. Jammer alleen van zijn late opkomst, want hoewel deze film genoeg vermaak te bieden heeft, had het daadwerkelijk horrorgehalte wel wat opgeschroefd kunnen worden. Nu wordt voor de ware horrorfan de aandacht en het medeleven teveel verdeeld tussen de dreiging en het toeslaan van de krokodil enerzijds en de perikelen en confrontaties van, met en tussen de gijzelaars en de bende criminelen anderzijds. Niettemin is dit in totaliteit een film die, wanneer er aan de boven vermelde tekortkomingen en onwaarschijnlijkheden in het verhaal niet te zwaar getild wordt, geschikt is voor het nodige pretentieloos entertainment.

Frans Buitendijk