Crossing Istanbul – Crossing (2024)

Regie: Levan Akin | 105 minuten | drama | Acteurs: Mzia Arabuli, Lucas Kankava, Deniz Dumanli, Nino Karchava, Levan Bochorishvili, Nino Tedoradze, Giga Shavadze, Bunyamin Deger, Sema Sultan Elekci, Metin Akdemir, Oksan Büyük, Yasmin Ada, Suzan Fadil, Mehtap Ozdemir, Mehmet Isyar, Derya Günaydin, Ziya Sudancikmaz, Beril Soydan, Soner Yalçin, Levan Gabrichidze, Sevval Kiliç, Bulut Sezer, Bergüzar Mercan, Tako Kurdovanidze

In zijn derde speelfilm ‘Crossing Istanbul’ (2024) keert de Zweedse regisseur Levan Akin even terug naar Georgië, het land waar zijn vorige met prijzen overlaadde film ‘And Then we Danced’ (2019) afspeelde. Maar dit meer als springplank om nu aan de andere kant van de Zwarte Zee het leven van LGBTQI+ mensen in beeld te brengen. We volgen de gepensioneerde, hooghartige en nogal stuurse lerares Lia die op zoek gaat naar haar verdwenen transgender nichtje Tekla. Het is een belofte die ze heeft gedaan aan haar overleden zus en die ze daarom als een soort van laatste levensopdracht uitvoert. Nog in Georgië komt ze de jonge klaploper Achi tegen die zegt te weten dat Tekla is vertrokken naar Istanbul en aandringt hem mee te nemen om haar te helpen. De tocht ernaartoe en hun belevenissen in deze wereldstad op twee continenten waar ze de montere transvrouw Evrim ontmoeten, ontwikkelt zich tot een levensveranderende ervaring voor hun beide.

Regisseur Akin beschrijft Istanbul als een stad waar je kan verdwijnen. De stad is een smeltkroes van diverse culturen en staat in het algemeen niet vijandig tegenover LGBTQI+, maar het kan van wijk tot wijk verschillen. Terwijl de ene straat heel conservatief aanvoelt, kan het een paar straten verderop, volgens Akin, een toevluchtsoord voor queers zijn die van onder tot boven de oude appartementen bewonen. Deze kant van de stad, bruisend van de energie en mogelijkheden, wil Akin graag laten zien en ‘Crossing Istanbul’ laat zich dan ook het beste beschrijven als een liefdesbrief aan de stad.

En daar zit het minpunt. Hoe hartverwarmend de opzet ook is, de onderlinge spanningen en persoonlijke drijfveren van de personages blijven aan de oppervlakte en worden niet voldoende uitgespeeld. Het toch wat dunne verhaal bestaat voornamelijk uit beelden van de almaar onderweg zijnde Lia, Achi en Evrim: in auto’s, bussen, op boten en struinend door de straten, etend en drinkend in restaurants en barretjes. Fraaie, sfeervolle cinematografie als beeldvulling. Het is natuurlijk een speurtocht in de vorm van een roadmovie, een beetje zoals ‘Paris, Texas’ (1984), maar ‘Crossing Istanbul’ doet onwillekeurig ook denken aan een aflevering van ‘Floortje naar het einde van de wereld’. En dat is bij deze premisse wel jammer.

Alberto Ciaccio

Waardering: 3

Bioscooprelease: 17 oktober 2024