Cry Macho (2021)

Regie: Clint Eastwood | 104 minuten | drama, western | Acteurs: Clint Eastwood, Dwight Yoakam, Daniel V. Graulau, Amber Lynn Ashley, Brytnee Ratledge, Alexandra Ruddy, Sebestien Soliz, Horacio Garcia Rojas, Ivan Hernandez, Fernanda Urrejola, Lincoln A. Castellanos, Eduardo Minett, Juan Mendoza Solis, Natalia Traven

Negentiger Clint Eastwood regisseert, produceert en speelt in neo-western ‘Cry Macho’, Mike Milo, een man die ongeveer twintig jaar jonger is, maar in tegenstelling tot zijn vertolker, de zin van het leven allang kwijt is. Na een onfortuinlijk bedrijfsongeval – Mike was een getalenteerde rodeoster en brak zijn rug toen hij van een paard viel, een tragische gebeurtenis met vrouw en kind en diverse verslavingen, lukt het hem niet meer om zijn baan te behouden. Eastwood wil zeker weten dat het publiek deze korte samenvatting van het leven van zijn personage meekrijgt, dus dit wordt hen volgens het tell, don’t show-principe meegedeeld in de eerste minuten van de film.

Gelukkig lijkt het vertrouwen in de kijker in de rest van de film hersteld, want vanaf het moment dat zijn vroegere baas Howard (Dwight Yoakam) Mike vraagt zijn tienerzoon uit Mexico op te halen om definitief bij hem op de ranch te komen wonen, leunt ‘Cry Macho’ sterk op sfeerbeelden en onuitgesproken gevoelens. De tienerzoon – Rafo – woont nu nog bij zijn moeder, maar Howard heeft sterk de indruk dat hij daar mishandeld wordt. Omdat Mike bij Howard in het krijt staat, begint hij zonder al te veel enthousiasme, maar met sterke mate van vastberadenheid, aan de reis en de opdracht.

Eenmaal in Mexico heeft hij Leta (Fernanda Urrejola), Rafo’s moeder, snel gevonden. Het is meteen al duidelijk dat ze geen geschikte moeder is. Ook Rafo is gauw gelokaliseerd: de jongen zwerft meer op straat dan dat hij thuis is. Zijn voornaamste bezigheid is het meedoen aan hanengevechten: zijn haan Macho maakt zijn naam meer dan waar. Na een hoop verwikkelingen, waarbij Mike en Rafo zowel de federales als Leta’s bodyguard van zich af moeten zien te schudden, gaat het drietal op reis, terug naar Texas.

‘Cry Macho’ is een rustige karakterstudie en roadtrip ineen. De groeiende band tussen Rafo en Mike is mooi neergezet, maar niet helemaal ontdaan van clichés. Er zijn de nodige botsingen en momenten van wederzijds respect. Beide personages leren van elkaar en daardoor zichzelf beter kennen. Een ander obstakel tijdens de roadtrip is autopech, dus het verblijf in een Mexicaans dorpje duurt noodgedwongen wat langer. Maar uiteindelijk blijkt dat een zegen. Een belangrijke rol daarin is weggelegd voor café-eigenaresse Marta (de prachtige Natalia Traven). Al bij de eerste blik die zij wisselt met Mike is het duidelijk dat daar meer gaat spelen. Als je je over het leeftijdsverschil heen kunt zetten (in het echt schelen de acteurs zo’n vier decennia, in de film moet het maximaal zo’n twintig jaar zijn), zijn deze scènes subtiel romantisch en fijn om Clint weer eens in zo’n hoedanigheid te zien (in die fragmenten krijg je een beetje een ‘The Bridges of Madison County’-vibe).

Met ‘Cry Macho’ levert Eastwood wederom een bevredigende film. Het verhaal mag dan eenvoudig zijn (de film is gebaseerd op een boek van N. Richard Nash uit 1975 en al in 1988 kreeg Eastwood de rol van Mike Milo aangeboden, maar hij vond zichzelf toen te jong) en de filmmaker/acteur hoeft zich allang niet meer te bewijzen, de cinematografie is zeer fraai en het charisma van de cast doet zijn werk. Niets opzienbarends, wel prettig om te zien.

Monica Meijer

Waardering: 3

Bioscooprelease: 28 oktober 2021
PVOD-release: 29 november 2021
VOD-release: 8 maart 2022 (HBO Max)
VOD-release: 16 maart 2022
DVD-, blu-ray-, 4K UHD-release: 16 maart 2022