Cuatro lunas (2014)
Regie: Sergio Tovar Velarde | 110 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Antonio Velázquez, Alejandro de la Madrid, Cesar Ramos, Gustavo Egelhaaf, Alonso Echánove, Alejandro Belmonte, Gabriel Santoyo, Sebastián Rivera, Mónica Dionne, Marta Aura, Jorge Luis Moreno, Hugo Catalán, Alberto Estrella, Astrid Hadad, Karina Gidi, Juan Manuel Bernal, Marisol Centeno, Martha Claudia Moreno, Luis Arrieta, Hector Arredondo, Alejandra Ley, Laura de Ita, Joaquin Rodríguez, Ricardo Polanco, Jose Angel Bichir
Homoseksualiteit is nog altijd een lastig onderwerp. In Nederland zouden we reuze-tolerant zijn, maar dat blijkt in de praktijk danig tegen te vallen. Elders in de wereld is het doorgaans helaas niet heel veel beter. Homoseksuelen worden nog vaak als ‘mindere’ mensen beschouwd. Een heteroseksuele relatie is de norm. Dit zie je terug in vrijwel alle massamedia. Zo ook in film. Een paar uitschieters daargelaten, is en blijft heteroseksualiteit de norm. En als een grote film dan eens om (mannelijke) homoseksualiteit draait, is het vaak een deprimerende ervaring. Kijk bijvoorbeeld naar ‘Philadelphia’, ‘Brokeback Mountain’ of ‘Milk’. Zware kost. Waar zijn de luchtige films die je iets kunnen leren over hoe het is om te leven met een andere geaardheid?
De Mexicaanse film ‘Cuatro lunas’ (vier manen) doet een goede poging, door vier verhalen van homoseksuele mannen in verschillende relatiestadia (gelijk de verschillende stadia van de maan) te vertellen. Zo is er de jonge Mauricio, die met dure computergames indruk wil maken op zijn neef, op wie hij heimelijk verliefd op is. Of de twintigers Leo en Fito, twee oud-klasgenoten die elkaar na jaren weer tegenkomen en een relatie beginnen. Maar Leo wil de relatie geheimhouden, omdat hij bang is dat hij verstoten wordt door zijn omgeving. Het volgende stel, Andrés en Hugo, is al jaren bij elkaar, maar Hugo verlangt naar wat anders en gaat vreemd. Tot slot is er nog de getrouwde poëet op leeftijd, die betaalde seks heeft in de sauna, van het geld dat opzij was gelegd voor kerstcadeaus voor de kleinkinderen.
Hoewel niet alle verhalen even goed uit de verf komen, wordt op deze manier een interessante dwarsdoorsnede gegeven van hoe homoseksuele mannen zich kunnen verhouden tot de buitenwereld (en vice versa). Hoewel de seksuele voorkeur allicht een stuk gevoeliger ligt dan bij hetero’s op film, zijn er bij nader inzien behoorlijk wat raakvlakken. Het moment dat Mauricio het gespreksonderwerp op de besneden piemel van zijn neef brengt, zit net zo vol spanning als een soortgelijk moment in een doorsnee heterofilm. Dat de poëet toevallig buitenechtelijke seks heeft met een man, doet nauwelijks ter zake. Het gaat erom dat hij worstelt met iets dat hij blijkbaar mist in zijn gezinssituatie. Hugo wil dolgraag bij Andrés blijven vanwege de warmte van de relatie, maar kan zijn honger naar krachtiger seks niet in bedwang houden. Hoe is dit anders dan wanneer een van beide partners in een heterorelatie verlangt naar spannender seks?
Dat het in alle gevallen om homoseksuele relaties gaat, maakt de spanning alleen nog maar voelbaarder. Mauricio’s neef durft zich niet over te geven aan zijn eigen verlangen en kiest de veilige weg van het pesten (in groepsverband). Fito wil Leo niet kwijt, maar wil zich ook niet schamen voor zijn homoseksualiteit en kiest ervoor openbaar te gaan. Waardoor hij bewust een punt achter de intieme relatie zet. Dit zijn heel wezenlijke en invoelbare persoonlijke tragedies. Gepresenteerd op een vanzelfsprekende manier, die slechts de grootste homofoob zal afschrikken. Maar wie in mensen is geïnteresseerd, kan een hoop inspiratie putten uit de film. De dialogen zijn hier en daar wat matig (zeker tijdens de – overigens hilarische – eerste seksscène tussen Leo en Fito), de cameravoering laat hier en daar wat te wensen over en het spel is soms wat houterig. Maar voor een lowbudgetproductie ziet het er bijzonder puik uit.
Het is spijtig dat ‘Cuatro lunas’ puur vermarkt lijkt te worden voor de homoseksuele gemeenschap. Het is juist belangrijk dat dit soort films door een breder publiek gezien wordt. Zeker door heteroseksuele mannen. ‘Cuatro lunas’ is in feite een feelgoodmovie. Alle vier de verhalen hebben een relatief positief einde. Wat de film zo sterk maakt, is de vanzelfsprekendheid van de getoonde homoseksualiteit en van het mannelijk lichaam. Piemels genoeg, zonder dat er de nadruk op komt te liggen. Doodnormale blootheid. Daar kan de gemiddelde heterofilm nog een voorbeeld aan nemen. Maar het allermooiste zou zijn, als er geen onderscheid zou bestaan.
Wouter de Boer
Waardering: 3.5
DVD-release: 12 november 2015