D-War – Dragon Wars: D-War (2007)
Regie: Hyung-Rae Shim | 107 minuten | actie, drama, fantasie | Acteurs: Jason Behr, Amanda Brooks, Robert Forster, Craig Robinson, Aimee Garcia, Chris Mulkey, John Ales, Elizabeth Peña, Billy Gardell, Holmes Osborne, NiCole Robinson, Geoffrey Pierson, Cody Arens, Kevin Breznahan, Jody L. Carlson
Het verhaal van ‘D-War’, of ook wel ‘Dragon War’ genoemd, doet wellicht zo op het eerste gezicht denken aan films als ‘Alien vs. Predator’ en ‘Transformers’, maar al snel gaat het toch een hele andere kant op. Geen buitenaardse wezens, geen robots, maar heuse draken uit een ‘echte’ Koreaanse legende die na vijfhonderd jaar weer ontwaken om de boel onveilig te maken.
Tijdens het kijken van de film wordt al snel duidelijk dat de plot best veelbelovend is, maar dat de manier waarop er mee omgesprongen is ervoor zorgt dat alle potentie eruit gezogen is. Van de middelmatige acteurs tot aan de over-the-top muziek: alles breekt het originele verhaal af. En dan zullen we maar zwijgen over de vele gaten waar de plot mee doorspekt is. Hoe komen de oorspronkelijk uit Korea afkomstige monsters (Imoogi geheten) ineens begraven in Los Angeles?
Hoe dan ook, ze zijn er, en niet alleen de slechte van de twee Imoogi – jawel, er is er ook eentje goed – maar een heel bijbehorend leger moet verslagen worden. Verslaggever Ethan – een reïncarnatie van de vijfhonderd jaar geleden gestorven Koreaanse uitverkoren krijger – is de enige die samen met Sarah – uiteraard ook gereïncarneerd, maar dan van het meisje dat vijfhonderd jaar geleden al geofferd had moeten worden aan de goede Imoogi – de stad, en daarmee meteen de wereld, kan redden.
De inleiding waarin het verleden wordt duidelijk gemaakt aan de kijker gaat te traag en duurt te lang. Wanneer de film eindelijk echt begint heb je het als kijker al bijna opgegeven. Maar wie de lange zit doorstaat wacht wel een beetje spektakel: de special effects van met name de monsters zijn bijzonder mooi voor een B-film. Kosten nog moeite lijken gespaard en al hangt een film af van meer dan CGI, het haalt het niveau toch wat omhoog. Jammer van de overdreven muziek die slecht past bij deze Amerikaans-Aziatische samenwerking – regisseur Hyung-Rae Shim had er beter aan gedaan muziek te gebruiken dat wat oorspronkelijker en origineler is.
‘D-War’ is vooral leuk voor kinderen: al is het soms wat gewelddadig, zij zijn met alle waarschijnlijkheid het enige publiek dat zo’n fantasievolle film echt kan waarderen. Voor volwassenen is het verhaal te slap en onuitgewerkt, zijn de acteurs maar matig en is de CGI lang niet spectaculair genoeg om alle gebreken te doen vergeten.
Tessa Obbens