Dagen zonder lief (2007)

Regie: Felix Van Groeningen | 100 minuten | drama, komedie | Acteurs: Koen De Graeve, Wine Dierickx, Pieter Genard, An Miller, Jeroen Perceval, Charlotte Vandermeersch, Tania Van der Sanden

Heimwee naar het verleden, toen het leven nog niet zo serieus en zwaar was, hebben we allemaal wel eens. Kon de tijd dat je jong was en dagen achtereen kon feesten en beesten maar eeuwig duren. Maar tijden veranderen. Je wordt volwassen en zoekt je eigen weg, net als de vrienden uit je onbevangen jeugd dat proberen te doen. De herinneringen aan vervlogen tijden staan centraal in de Vlaamse film ‘Dagen zonder lief’ (2007) van regisseur Felix Van Groeningen. De levens van vijf late twintigers worden danig in de war geschopt wanneer een van hen na jaren afwezigheid plotseling weer opduikt. Herinneringen worden opgehaald, oude dromen worden nieuw leven ingeblazen, Nog een keertje wordt er weer net zo onbesuisd gefeest als toen. Maar de vroegere vrienden confronteren elkaar ook met zaken die vroeger nooit zijn uitgesproken. ‘Dagen zonder lief’ is een herkenbaar portret van een zoekende generatie.

Het leven in provinciestad Sint-Niklaas wordt danig overhoop gegooid als ‘Zwarte’ Kelly (Wine Dierickx) na jaren weer thuiskomt, na een verblijf in New York waar ze iets met mode doet. Frederic (Jeroen Perceval), toevallig op het station, herkent haar aanvankelijk niet, nu ze geen zwart maar blond haar heeft. Als hij vraagt waarom ze terug is, wil ze dat niet zeggen. ‘Omdat ze iets aan haar moeder wil vragen’. Kelly ontdekt al gauw dat er veel veranderd is in haar thuisstad. Jeroen blijkt zwaar onder de plak te zitten bij zijn rijke, snobistische vriendinnetje. Kelly’s vroegere vriendje Kurt (Pieter Genard) is nu samen met ‘Blonde’ Kelly (An Miller), met wie hij een kindje heeft. Hun oude maatje Patrick besloot zichzelf enkele jaren geleden van een flatgebouw af te gooien. De enige die nog in die goede oude tijd is blijven steken is Nick (Koen De Graeve), die zich als kroegbaas laat omringen door feestende jongeren. Even lijken de oude vrienden de tijd van toen terug kunnen halen, maar zo onbezonnen als de feestjes vroeger waren, zullen ze nooit meer worden…

Filmmaker Felix van Groeningen debuteerde in 2004 met ‘Steve + Sky’, een experimentele film over mensen die zich aan de rand van de maatschappij bewegen. ‘Dagen zonder lief’ is heel wat toegankelijker en beheerster. De personages, met al hun eigenaardigheden, zijn uitermate herkenbaar – zeker voor wie zelf rond de dertig is en dezelfde veranderingen in zijn leven ervaart. Aan de buitenkant zijn de ontmoetingen spontaan en de grappige (en soms banaal flauwe) momenten talrijk, maar wie verder kijkt ziet de wrange en pijnlijke emoties die onder dat laagje vernis schuilgaan. De komst van ‘Zwarte’ Kelly schudt haar voormalige, in hun gezapige leventje ingedutte vrienden flink op. Van Groeningen koos als locatie voor de ingedutte provinciestad Sint-Niklaas. De desolate open ruimtes van deze middelgrote stad vormen een ideale omgeving voor de onvervulde verlangens van de hoofdrolspelers. De visuele trucjes uit ‘Steve + Sky’ zijn voor het grootste deel achterwege gelaten, al heeft Van Groeningen ze nog niet helemaal vaarwel willen zeggen. De slowmotions en de onregelmatige cuts hier en daar leiden echter niet de aandacht af van waar het de regisseur werkelijk om gaat: de personages en hun emoties.

‘Dagen zonder lief’ leunt sterk op zijn acteurs. Vooral de betoverende Wine Dierickx wint de kijker moeiteloos om haar vinger. Zij draagt de eerste helft van de film op haar ranke schouders, in de tweede helft wordt die taak overgenomen door Pieter Genard, die op sobere en ingetogen wijze de onpeilbare Kurt gestalte geeft. An Miller, de enige actrice van naam voorafgaand aan de release van deze film, zet haar beste beentje voor. De sympathiekste figuur – en tegelijk de minst gecompliceerde – is de goedlachse Nick, gespeeld door Koen De Graeve. Hij komt ook met de meest rake constatering, bijna aan het einde van de film. Alleen Jeroen Perceval, die Frederic portretteert, lijkt het hoge niveau van acteren niet goed aan te kunnen en maakt zich hier en daar schuldig aan overacting. Een groot deel van deze cast kwam later samen voor de film ‘Loft’ (2008), die in België alle bezoekersrecords verbrak. Een belangrijke rol is tevens weggelegd voor de muziek. Via de eurohouse-klanken van Lasgo en Felix – die de personages mee terug naar het verleden nemen – worden we uiteindelijk meegetrokken in de jazzy overpeinzingen van pianist Jef Neve. Vooral het introspectieve eindshot krijgt daarmee een prachtige poëtische en melancholieke weerklank.

Niet iedereen zal zich met ‘Dagen zonder lief’ kunnen laten meeslepen. Wie nog niet in dezelfde levensfase zit als de personages, kan zich er waarschijnlijk weinig bij voorstellen. Bovendien gebeurt er niet veel in deze film: het gaat hier om de gevoelswereld van de personages en die emoties moet je misschien eerst zelf wel ervaren (hebben) om ze te kunnen herkennen en delen. Voor de zoekende generatie – vanaf een jaar of 25 – biedt Felix Van Groeningen met zijn tweede prent een ontroerende, warme en vooral oprechte ervaring die je met weemoed doet terugdenken aan je eigen wilde, jonge jaren.

Patricia Smagge

‘Dagen zonder lief’ verschijnt dinsdag 27 september 2016 op DVD (DVD-box ‘Felix van Groeningen Collection’).