Dames 4 (2015)
Regie: Maurice Trouwborst | 90 minuten | komedie | Acteurs: Hannah van Lunteren, Ko Zandvliet, Huub Smit, Jennifer Hoffman, Sophie van Oers, Renée Fokker, Elisa Beuger, Henry van Loon, Tibor Lukácx, Guido Pollemans, Sarah Chronis, Martijn Hillenius, Ludwig Bindervoet, Hugo Maerten, Sanne Gloria Verboom, Jurjen van Loon, Kristen Denkers, Rixt Leddy, Guido Schilperoort, Walter Bart, Tessa du Mee, Maaike Martens, Ozlem Solmaz, Peter van de Witte, Chris Peters, Jadi Gerritsen, Harry Hooijberg, Ryanne van Dorst, Wouter van Couwelaar, Gijs Hoffs
Ja, ze dragen voetbalshirts en voetbalbroeken en ze lopen op voetbalschoenen. Op goede dagen weten ze welke kant ze op moeten spelen. Maar daarmee is ook alles gezegd van dames 4, het voetbalelftal dat dertiger Wyne opzet met een paar vriendinnen. Wie dacht dat we met Swift Boys uit ‘All Stars’ de bodem van de vaderlandse voetbalput hadden bereikt, zal zich verbazen over dames 4. Elf enthousiaste blindgangers op voetbalschoenen.
Zoals vergelijkbare films als ‘All Stars’ en ‘My Name is Joe’ gaat de komedie ‘Dames 4’ niet echt over voetbal. Voetbal is de lijm die de persoonlijke verhalen van Wyne en haar maatjes bij elkaar houdt. Zo is de relatie van Wyne net op de klippen en gaat haar beste vriendin Nanda samenwonen. Hoog tijd om naast het voetbal op zoek te gaan naar een nieuwe liefde. Maar dan wel een vent die net als Wyne geen kinderwens heeft.
Ondanks de beproefde formule is ‘Dames 4’ niet helemaal geslaagd. Het is alsof Wyne het gemakzuchtige scenario zelf heeft geschreven: bijdehand en soms geestig maar ook lui en zelfgenoegzaam. Afgezien van Wyne zijn de karakters nauwelijks uitgewerkt. Er is een nondescripte allochtoon, een Rotterdamse schreeuwlelijk, een halfzachte broer en nog wat ander volk. Ook de humor houdt niet over, met vooral veel schaamdeelvariaties en seksgetinte grappen.
De film heeft gelukkig wel wat te vertellen. Over een groeiende groep dertigers die gedoemd is alleen te blijven. Belachelijk hoge eisen en een aandoenlijk gebrek aan zelfkennis en zelfkritiek zijn daar schuld aan. In ‘Dames 4’ wordt dit type perfect vertolkt door Hannah van Lunteren als Wyne, een zelfverzekerde sufferd die steeds weer stomverbaasd is als iets niet lukt. Een beetje zoals Hanna Horvath uit “Girls”.
Wat de film nog beter doet, is de spot drijven met de nageslachthysterie van deze tijd. Een zwangere vrouw die alcohol drinkt verdient nog net geen lijfstraf. Een vrouw die een kind terecht wijst, wordt bijna gelyncht. Ieder kind is minstens een astrofysicus, prima ballerina of Jezus Christus in de dop, terwijl het nog maar net drie stappen vooruit kan zetten.
De spot die ‘Dames 4’ hiermee drijft is verfrissend en hoognodig. De kritiek op een groep verwende dertigers is dat ook. Des te vervelender dat de makers een belangrijke voetballes over het hoofd hebben gezien: om te winnen moet je scoren. En scoren doet ‘Dames 4’ te weinig, zowel het team als de film.
Henny Wouters
Waardering: 2.5