Dampyr (2022)
Regie: Riccardo Chemello | 109 minuten | fantasie, horror | Acteurs: Wade Briggs, Stuart Martin, Frida Gustavsson, Sebastian Croft, David Morrissey, Radu Andrei Micu, Ionut Grama, Luke Roberts, Florin Fratila, Madalina Bellariu Ion, Andreea Coff, Alice Cora Mihalache, Alexandra Poiana, Claudia Negroiu, Aura Calarasu, Simina Siminie, Oliver Lepadatu, Niculae Cristian Bogdan, Paul Budeanu, George Burcea, Matei Burgui, Patrick Caramitru, Ioachim Ciobanu, Theodor Constantin, Bogdan Constantinescu, Stefan Costache, Anghel Cristian, Sandra Ducuta, Serbanescu Florin, Banica Gheorghe, Catalin Gheorghe, Trica Hristu, Petre Moraru, Ionut Neagu, Cosmin Padureanu, Elena Raducanu, Lucian Raducanu, Valentin Raileanu, Nelu Serghei, Nucu Stangaciu, Cristian Trasca, Marian Trasca, Luca Udateanu, Dan Ursu, Andrei Vintileanu, Daniel Visan
Sommige films zijn tijdloos, anderen juist een product van hun tijd. Beiden kunnen op hun eigen manier onvergetelijk zijn. Maar hoe zit het met films die een soort anachronisme vormen? Films die op het verkeerde moment uitkomen? Dan ontstaat er een film als ‘Dampyr’ (2022). ‘Dampyr’ is van origine een Italiaans stripboek dat al ruim twintig jaar wordt gepubliceerd. Omdat de verfilming van dat verhaal toch moet beginnen aan het begin, neemt deze de kijker ook mee naar twintig jaar geleden. Niet alleen wordt het verhaal dus vertaald van Italiaans naar Engels, maar ook van de jaren 00 naar de jaren 20. Die tweede vertaling blijkt een stuk lastiger dan die eerste.
‘Dampyr’ speelt zich af tijdens de Joegoslavische oorlogen in 1992. Een interessante setting voor een fantasiehorror. In de loop van de film komen vampierjager Harlan (Wade Briggs), de vampier Tesla (Frida Gustavsson) en oorlogsveteraan Kurjak (Stuart Martin) samen om de Joegoslavische versie van Dracula, Gorka (David Morrissey) te verslaan. Harlan moet een keuze maken, hij is namelijk de dampyr: half vampier en half mens. Die keuze van Harlan is vooral belangrijk voor de vampier Gorka. Wat die keuze precies is, wordt helaas pas echt duidelijk na de aftiteling, waardoor er tot ná de aftiteling nogal wat vraagtekens blijven hangen over wat er exact aan de hand is. Harlan lijkt zich zelf namelijk niet bewust te zijn van het feit dát er een keuze op hem staat te wachten.
In het verhaal zitten dus wat gaten, maar de atmosfeer is overmatig aanwezig. De film schakelt op een vrij ruwe wijze van serieuze oorlogsfilm naar de maximale hoeveelheid camp die je mogelijk in een film kan stoppen. Een goede mix van camp en serieuze sfeer kan best leuk zijn, maar in het geval van ‘Dampyr’ wisselt de film zo snel dat je last van je nek krijgt. Dit komt vooral terug in de presentatie: af en toe is het een film waarin het trauma van het uiteenvallende Joegoslavische volk sterk naar voren zou kunnen komen, dan is het weer een scène uit ‘Dungeons and Dragons: Honour among Thieves’ (2023). Helaas weet de film de twee stijlen niet samen te brengen. Af en toe heeft de film een bepaalde so bad it’s good kwaliteit waar je van kan smullen, soms zijn er unieke en interessante shots. Beiden zijn helaas niet consequent.
Ook de personages zijn maar bij vlagen interessant. De film presenteert veel interessante ideeën, maar werkt ze helaas niet helemaal uit. Een nietsnut die superkrachten blijkt te hebben, een vampier die in opstand komt tegen haar meester, een oorlogsveteraan die erachter komt dat de monsters echt zijn; allemaal interessante ideeën, maar het is het elke keer net niet. Er zijn ook scènes die romantisch zouden kunnen zijn, maar de film kan het de kijker niet echt verkopen. Wanneer het wordt geroepen door tweedehands Dracula, wordt pas duidelijk dat er chemie had moeten zijn tussen de acteurs. Gelukkig zijn ook hier lichtpuntjes te vinden. Van tweedehands Dracula, Gorka, kun je best genieten. Iedere scène met Gorka heeft het juiste niveau van theatrale camp. Ook oorlogsveteraan Kurjak is al snel de favoriet van het heldhaftige trio, met zijn rechttoe rechtaan houding tegenover het afschieten van vampiers.
Concluderend, ‘Dampyr’ (2022) heeft een unieke benadering van de fantasy horror in een historisch oorlogsgebied. Niet per se op een goede manier, maar toch heeft het genoeg van die campy so bad it’s good momentjes dat het toch een soort cultstatus kan bereiken. Voor het bredere publiek is de film wellicht wat té vreemd of kwam de film net wat te laat uit. Ter vergelijking, ‘Dampyr’ (2022) heeft niet het niveau smullen van ‘Hellboy’ (2004), ‘Resident Evil’ (2002-2016), ‘Van Helsing’ (2004) of ‘Underworld’ (2003), maar lijkt gevoelsmatig wel binnen dezelfde familie te vallen. Wellicht dat ‘Dampyr’ twintig jaar eerder uit had moeten komen. Voor nu lijkt het er helaas op dat ‘Dampyr’ de boot heeft gemist, waardoor de kans op een vervolg klein lijkt.
Sam van Zuilen
Waardering: 2
VOD-release: 1 mei 2024 (Netflix)