Dark Water (2005)

Regie: Walter Salles | 105 minuten | horror, thriller | Acteurs: Jennifer Connelly, John C. Reilly, Tim Roth, Dougray Scott, Pete Postlethwaite, Camryn Manheim, Arien Gade, Perla Haney-Jardine, Debra Monk, Linda Emond, Bill Buell, J.R. Horne, Warren Belle, Elina Löwensohn

Walter Salles is als regisseur onder meer bekend van de geslaagde film ‘The Motorcycle Diaries’, het verhaal over de vroege jaren van Che Guevara.

De door hem geregisseerde remake van de Japanse suspensefilm ‘Dark Water’ zou volgens de verhalen een spannende thriller moeten zijn. Laten we het maar meteen zeggen: dat is ‘Dark Water’ op geen enkele wijze. De film kent slechts enkele echt spannende ogenblikken en daarnaast nog wel een serie aardige visuele vondsten, gebaseerd op prima camerawerk.

Het is echter veel meer een vertelling van een jonge vrouw en haar dochtertje die langzaam gek worden in een appartement dat er smerig en uitgewoond uitziet en dat staat in een troosteloze wijk van New York. Het voor de titel verantwoordelijke door het plafond sijpelende donkere water kan aanvankelijk nog via een technische ingreep eenvoudig worden tegengehouden. Daarna wordt geen middel meer geschuwd om een naargeestig sfeertje te creëren. Het plafond wordt steeds weer nat, het zwarte water stroomt volop uit de kranen en stroomt volop de gang in. Daarbij is ook nog sprake van een angstaanjagende woonomgeving. Waar nu eigenlijk het gevaar echt in schuilt, wordt op dat moment nog niet duidelijk, dat ligt kennelijk ergens anders.

Dat bepalende sfeergegeven wordt continue toegepast in deze film. Donkere kleuren en een sobere cameravoering zijn alles overheersend. Uiteraard is in de remake de gehele mise en scène van Tokio naar New York verplaatst. De invloed van Hollywood is direct merkbaar, het kenmerkende shockeffect dat normaliter in Aziatische thrillers aanwezig is blijft nu volledig achterwege. Het verhaal is weliswaar door de sombere kleurstelling wel een beetje ‘beangstigend’, maar niet voorzien van een echte loodzware impact, het is meer ‘gezellig griezelen’. ‘Dark Water’ is dan ook op geen enkele wijze de thriller geworden die je zou hebben mogen verwachten. Echte horror zit er niet in, ondanks de op zich zorgvuldig opgebouwde sfeer.

Dat geldt zeker voor het eerste uur van de film, waar veel tijd wordt besteed aan het uitwerken van de karakters en het al vast voorbereiden voor de finale. Dat maakt de film tot een slap aftreksel van het origineel. Toch is juist in dat eerste deel Jennifer Connelly op haar best en het meest geloofwaardig. De gehele rolbezetting mag er wat betreft de gekozen cast best zijn, die is relatief zwaar met bekende gezichten, zoals bijvoorbeeld Pete Postlethwaite die met verve zijn rol van gekke portier invult. De beste acteerprestatie wordt juist verricht door de jongste persoon, Ariel Gade die Connelly’s dochtertje Ceci sterk neerzet. De manier waarop zij haar angsten vertolkt en uit haar ogen kijkt is nog het meest overtuigend aan deze film.

Alles bij elkaar blijft het echter een slap aftreksel, typisch een remake die eigenlijk overbodig kan worden verklaard en wat helaas van veel remakes kan worden gezegd. Het blijft een beetje teveel Hollywood, ook al is het voor Amerikaanse begrippen een wat sombere en donkere film. Op de een of andere manier heeft de regisseur de slag gemist.

Rob Veerman

Waardering: 2

Bioscooprelease: 10 november 2005