Darkman (1990)

Regie: Sam Raimi | 96 minuten | actie, horror, thriller, familie, misdaad, science fiction | Acteurs: Liam Neeson, Frances McDormand, Colin Friels, Larry Drake, Nelson Mashita, Jessie Lawrence Ferguson, Rafael H. Robledo, Dan Hicks, Ted Raimi, Dan Bell, Nicholas Worth, Aaron Lustig, Arsenio ‘Sonny’ Trinidad, Said Faraj, Nathan Jung

Een film waarin een ijdele topacteur als Liam Neeson de helft van de tijd onherkenbaar geschminkt door het beeld loopt, moet wel iets bijzonders zijn. Als ook de regisseur van de populaire ‘Spider-Man’ films zich ermee gaat bemoeien dan weet je dat je iets opmerkelijks aan het kijken bent. ‘Darkman’ is een cultfilm om te koesteren. Pulp met hoofdletter P, maar wel erg genietbaar. Voor zowel Neeson als Raimi was ‘Darkman’ een eerste stap naar (eeuwige) Hollywood-roem.

In ‘Darkman’ speelt Neeson een briljante wetenschapper. Als deze man op het punt staat om door te breken met een revolutionaire uitvinding, wordt hij aangevallen door een stel gangsters. Na een flinke afranseling wordt Peyton aan zijn lot overgelaten terwijl de schurken zijn lab in de fik steken. Op wonderbaarlijke wijze overleeft onze held de aanslag. Hoewel hij vreselijk verminkt is is de laborant in staat om de scherven van zijn leven bij elkaar te rapen. De man wil wraak nemen op zijn belagers: een schurkenbende onder leiding van Durant (Drake). Als Darkman, een gezwachtelde wreker die geen pijn kent, gaat Peyton op pad om gerechtigheid af te dwingen.

De man die ‘Darkman’ inblikte, luistert naar de naam Sam Raimi. In 1990 was de cineast voornamelijk bekend van zijn vermakelijke pulphorror serie ‘Evil Dead’. Tegenwoordig kennen we Sam vooral van zijn energieke ‘Spider-Man’ films. In ‘Darkman’ waagde Raimi zich voor het eerst aan het superhelden genre. Alhoewel. Darkman is geen echte held, eerder een gekwelde ziel die zijn leven zin wil geven door wraak te nemen. Hoewel je het groteske verhaal van een gemummificeerde engel der wrake niet al te serieus kunt nemen, verzandt de film nooit in een bizar rariteitenkabinet.

Neeson weet op een ingetogen manier de kern van Darkman neer te zetten: een gedesillusioneerd mens op zoek naar zinsgeving. Dat onze held zijn zielenrust op de totaal verkeerde plekken zoekt maakt hem tragisch en menselijk (lees: inleefbaar). De sfeer van de film is behoorlijk duister. Gebouwen ogen grauw, make up is schaars en de lucht is altijd bewolkt. Toch wordt ‘Darkman’ nooit al te zwaar op de hand. Raimi heeft genoeg bevrijdende humor in zijn productie gestopt, zodat de lol overheerst. Ook de bijrolspelers weten de nodige lucht te geven aan de film. Het merendeel van de karakters schurkt namelijk dicht tegen de grens van overacting aan. Vooral Drake zet een larger than life schurk neer.

‘Darkman’ is een vleesgeworden stripverhaal geworden. Alle elementen uit de populaire superheldencomics uit de jaren 70 zit erin: B-bad guys, een stoere anti-held, een handjevol melodrama, een snufje horror en veel over-de-top actie. De niet altijd overtuigende special effects en enkele melige scènes geven de film een fijn pulpsfeertje. Licht verteerbaar vermaak met een hoge cultfactor dus.

Frank v.d. Ven

Waardering: 4

Bioscooprelease: 2 november 1990