Das Vorspiel (2019)

Recensie Das Vorspiel CinemagazineRegie: Ina Weisse | 90 minuten | drama | Acteurs: Nina Hoss, Simon Abkarian, Jens Albinus, Ilja Monti, Serafin Mishiev, Winnie Böwe, William Coleman, Mikayel Hakhnazaryan, Jana Kuss, Sophie Rois, Thomas Thieme, Oliver Wille

Duitslands topactrice Nina Hoss figureert in dit langspeelfilmdebuut van Ina Weisse als ankerpunt, zoals ze dat ook doet als muze van Christian Petzold in films als ‘Barbara’ en ‘Phoenix’ – rijk geschakeerd drama met liefde voor het hoofdpersonage. ‘Das Vorspiel’ is meer geserreerd, eerder een klassieke Franse film dan een Duitse. Toeval is dat niet in een Frans-Duitse coproductie; er wordt zelfs Frans gesproken door Hoss’ personage, een perfectionistische vioollerares getrouwd met een Fransman (Abkarian). Ze heeft een affaire met een collega (Albinus); zoon Jonas (Mishiev) is een getalenteerd violist. Met hem en Anna (Hoss) delen we het perspectief.

Net als in de films van Petzold wordt het geheel bijeengehouden door de dwingende voordracht van Hoss. Kijken naar haar is altijd fascinerend: eens is zij bits en bitter (‘ík stink’, zegt zij bijvoorbeeld tegen haar minnaar na de seks), dan weer zacht en sprankelend; er speelt altijd iets onder de oppervlakte – vrouwen eigen, maar niet elke actrice gegeven. Wat Weisse wil vertellen is ondergeschikt aan het karakter Anna, dat helemaal wordt opgevreten door Hoss. Niet voor niets won zij de prijs voor Beste Actrice op het afgelopen filmfestival van San Sebastian, een goed podium voor werk aan de randen van de filmindustrie.

Wellicht is Hoss het beste af met een karige setting en veel vrijheid, want in commerciële producties zien wij haar niet. ‘Das Vorspiel’ is een degelijke film met iets teveel vioolspel naar de mening van ondergetekende; dan komt Hoss weer in beeld, altijd onrust ademend en verwachting kwekend. Weisse lijkt een goede keuze te hebben gemaakt met een karakterstudie van haar hoofdpersonage, maar blijft als auteur onzichtbaar, alsof Hoss de plot met haar wezen naar de hand zet. Zij is te groots voor haar omgeving, en reduceert medespelers snel tot mieren. Als regisseur kun je zo iemand misschien alleen de middelen aanreiken.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3

Bioscooprelease: 4 juni 2020