Dating Games People Play (2005)

Regie: Stefan Marc | 90 minuten | komedie, romantiek | Acteurs: Austin Peck, Leslie Bega, Stefan Marc, Stephanie Brown, Michael Luckerman, Herb Armstrong, Jan Hoag, Rick Scarry, Andrew Lauer, Ralph Diner, Andrea Grano, Keisuke Hoashi, Dennis Lau, James Kiriyama-Lem, Cheryl Klein, Karin Co, Dante Spencer

In 2005 werkte de low-budget romkom ‘Dating Games People Play’ van debuterend regisseur/scenarioschrijver Stefan Marc een indrukwekkende lijst (Amerikaanse) filmfestivals af, waarbij er zelfs nominaties en eervolle vermeldingen waren. Zo’n zeven jaar later is de film voor het eerst op DVD verschenen. De film probeert een komisch, maar tegelijkertijd realistisch beeld te schetsen van de dating scene, zonder de boel te romantiseren. Dat lukt helaas niet altijd. Je voelt echter wel dat ‘Dating Games People Play’ met de beste intenties is gemaakt. Soms sluimert er iets door waarbij je denkt dat dit wel eens gebaseerd kan zijn op ervaringen van de schrijver, maar de intens flauwe humor (veelal dubbelzinnigheden) doen veel afbreuk aan deze dappere poging eens een niet-standaard romantische komedie te maken.

Het rommelige begin maakt niet meteen duidelijk naar wie onze aandacht moet gaan, maar ‘Dating Games People Play’ draait om Nick Jenkins (Austin Peck), die in de eerste scène van de film zijn aanstaande vrouw de bons geeft. Aanvankelijk verwacht hij dat zijn ouders het hem kwalijk nemen, maar niets blijkt minder waar: ze raden hem juist aan te genieten van zijn jaren als vrijgezel én vaderlief vergelijkt relaties met het verschil tussen kopen en leasen van een auto, waarbij zijn voorkeur uiteraard naar leasen uitgaat. “Ben je het oude model zat, dan ruil je het gewoon in voor een nieuwe”. Dit advies neemt Nick graag ter harte, maar dan komt Mona Evans (Leslie Bega) in zijn leven.

Mona heeft, evenals haar vriendin Robin (Stephanie Brown), wel genoeg van het zoeken naar de ware. Dat talloze mislukte afspraakjes met mannen is hen erg gaan tegenstaan, omdat er altijd wel iets mankeert aan de heren. Of ze zitten in hun holle kies te wroeten, of ze zijn hun portemonnee vergeten zodra het op afrekenen aankomt, of er wordt op de cent nauwkeurig berekend wat eenieder gebruikt heeft.

In eerste instantie lijkt Nick in Mona een leuk verzetje gevonden te hebben, als zij kletst over haar werk, bedenkt hij zich dat hij niet moet vergeten de auto naar de garage te brengen – zijn zwijgen interpreteert Mona dan weer als ‘hij kan goed luisteren’. Ondertussen raken ook Robin en Nicks huisgenoot Jed Rollins (gespeeld door de regisseur zelf) in elkaar geïnteresseerd.

Aan de ene kant is ‘Dating Games People Play’ een film die op volwassen wijze problemen in ontluikende relaties benadert, maar helaas vond de filmmaker het nodig intens flauwe en dubbelzinnig grappen te maken. De manier waarop Mona een ijsje eet laat weinig aan de verbeelding over en er zitten meer van dat soort momenten in, waarbij de kijker op het verkeerde been gezet wordt en denkt aan iets seksueels, maar waarbij het juist iets heel onschuldigs is. Erg puberaal.

Het acteerwerk is ook niet het sterkste punt van de film. De dialogen komen erg onnatuurlijk over en op een gegeven moment ga je je storen aan de gesprekken, met name die tussen Robin en Mona: alsof vriendinnen nergens anders over praten dan de mannen in hun leven! Had Stefan Marc de flauwe humor achterwege gelaten en zich meer gefocust op de prestaties van zijn acteurs, dan was ‘Dating Games People Play’ een originele romantische komedie geworden. Er ligt een schone taak voor hem bij een volgend project.

Monica Meijer