Day Zero (2007)
Regie: Bryan Gunnar Cole | 92 minuten | drama | Acteurs: Elijah Wood, Chris Klein, Jon Bernthal, Ginnifer Goodwin, Elisabeth Moss, Ally Sheedy, Sofia Vassilieva, John Rothman, Daniel Oreskes, Tinashe Kajese, Robert Hogan, Adam LeFevre, Amir Arison, Ian Kahn, Jordin Ruderman, Annie Rohling, Clark Middleton, Charlene Biton, Alexandra Rose, Janelle Robinson, Malachy Cleary, Michelle DiBenedetti, Jon David Casey, Tanya Clarke, Melissa Goodwin, Celestial Hakim, Zoe Lister Jones
Hoewel velen nog altijd spontaan aan hobbits worden herinnerd zodra ze hem zien, is acteur Elijah Wood (1981) niet bang voor typecasting. Al vanaf zijn jeugd staat hij in de schijnwerpers. Toen hij nog heel klein was, ontdekten zijn ouders al dat hun middelste zoon een talent had voor entertainment. De kleine Elijah werd meegenomen naar een talentscout in Los Angeles en al snel kreeg hij baantjes aangeboden in commercials en tv-series. Hoewel hij al kort te zien was in ‘Back to the Future Part II’ (1989) en ‘Internal Affairs’ (1990) geldt ‘Avalon’ (1990) als de film die zijn carrière daadwerkelijk lanceerde. Net als Macaulay Culkin, naast wie hij schitterde in ‘The Good Son’ (1993) – waarvan gezegd werd dat Wood het enige was dat de film de moeite waard maakte – werd Elijah een van de populairste kindacteurs van de jaren negentig. In tegenstelling tot veel andere kindsterren maakte Wood een succesvolle transformatie van jongen naar man. Zijn rol als Frodo Baggins – naar eigen zeggen zijn beste – in de ‘The Lord of the Rings’-trilogie heeft daarin uiteraard een belangrijke rol gespeeld.
In het drama ‘Day Zero’ speelt Wood de rol van Aarom Feller, een nerveuze en onzekere jonge schrijver. Net als zijn twee beste vrienden George Rifkin (Chris Klein) en James Dixon (Jon Bernthal) ontvangt hij een brief van het Amerikaanse leger: hij heeft dertig dagen om zich te melden en zijn bijdrage te leveren aan de ‘war on terror’. De film volgt de drie vrienden gedurende die dertig dagen: wat doet deze oproep met hen? Het blijkt dat Dixon dolgraag wil vechten voor zijn land. Hij is ‘maar’ een simpele taxichauffeur en zou zich dolgraag bewijzen. Maar uitgerekend nu loopt hij de lieflijke Patricia (Elizabeth Moss) tegen het lijf. Het kost hem grote moeite haar te vertellen dat hij haar binnen vier weken achter moet laten. George is een rijkeluiszoontje die het allemaal mooi voor elkaar lijkt te hebben. Hij woont samen met Molly (Ginnifer Goodwin), die op wonderbaarlijke wijze kanker heeft overwonnen, en verdient de kost als advocaat. Hij is erg van slag van de oproep van het leger en slaat compleet door als blijkt dat zijn vader – die contacten heeft met de senator – hem niet kan helpen.
De stille Aaron heeft zo zijn eigen problemen. Hij is als de dood voor een avontuur in Irak of Afghanistan. Om van zijn onzekerheid af te komen ligt hij wekelijks bij een psychiater (Ally Sheedy) op de bank, maar erg veel schiet hij er niet mee op. Om de laatste weken door te komen maakt hij een lijst met dingen die hij gedaan wil hebben voor hij vertrekt. Het begint heel onschuldig, maar naarmate hij het lijstje verder afwerkt, hoe extremer hij zich gaat gedragen…
Het uitgangspunt dat schrijver Robert Malkani en regisseur Bryan Gunnar Cole hebben gekozen, biedt voldoende mogelijkheden. De dienstplicht is afgeschaft, maar nood breekt wetten en als Amerika strijdmakkers nodig heeft in de ‘war on terror’, dan moet ook dit drietal eraan geloven. Hoe ga je om met de gedachte dat je misschien nooit meer terugkomt van zo’n missie? Hoewel de basis van het verhaal interessant is, valt daarvan in de film bitter weinig van terug te vinden. Dat begint al met het opmerkelijke drietal, waarvan de kijker moet geloven dat het al jaren vrienden zijn. Wood, Klein en Bernthal spelen drie totaal verschillende types, die met geen mogelijkheid met elkaar bevriend kunnen zijn. Maar met name met de uitwerking van het verhaal slaat ‘Day Zero’ de plank mis. De verhaallijn rond Dixon is nog het meest subtiel en geloofwaardig, maar bij de door Chris Klein gespeelde George wordt het allemaal nogal potsierlijk. Een rijkeluisjongen die niet onder de dienstplicht uit kan komen en dus maar probeert zijn eigen vinger af te hakken en rondhangt in homobars, terwijl hij zo ongeveer de grootste homofoob is die er rondloopt? Nee, daar haalt de gemiddelde filmliefhebber zijn schouders voor op. Ook het einde van de film heeft niet het gewenste effect, zodat ‘Day Zero’ als een nachtkaars uitgaat.
Het zit Chris Klein al niet mee, want een goede acteur zal hij nooit worden. En daar zit nou net het verschil met Elijah Wood, die een al even extreme karakterontwikkeling ondergaat maar dankzij zijn acteerkwaliteiten toch – zij het kantje boord – overeind blijft. Bernthal is degelijk maar brengt helaas niet veel extra’s. De vrouwen in deze film krijgen weinig tijd en ruimte maar maken toch indruk. De frisse, fruitige Ginnifer Goodwin heeft een veel te kleine rol, wat ook geldt voor Sheedy, Moss en de jonge Sofia Vassilieva (die met haar geweldige rol in ‘My Sister’s Keeper’ uit 2009 bijzonder veel indruk maakte). De grootste pluim gaat naar cinematograaf Matthew Clark, die New York als geen ander kent door zijn werk voor de tv-serie “30 Rock” en de stad in al zijn facetten laat schitteren. Ook de originele score van Erin O’Hara mag er zijn.
Alles bij elkaar is ‘Day Zero’ echter een flinke teleurstelling. Het verhaal rammelt aan alle kanten en vertoont weinig subtiliteit. Dankzij aardig acteerwerk van Elijah Wood en het kwartet dames dat sporadisch het beeld siert en de prachtige cinematografie is de film goed uit te kijken, al liggen ergernissen over een aantal belachelijke verhaallijnen op de loer. Dit had, met het oog op het interessante uitgangspunt, een subtiel drama kunnen worden over vriendschappen, eer en plichtsgevoel. Helaas neemt regisseur Cole al vroeg in de film een verkeerde afslag en zakt de veelbelovende premisse als een kaartenhuis in elkaar. Zelfs Frodo Baggins in hoogsteigen persoon kan ‘Day Zero’ niet van de ondergang redden.
Patricia Smagge