De Bad Guys – The Bad Guys (2022)

Recensie De Bad Guys CinemagazineRegie: Pierre Perifel | 100 minuten | animatie, avontuur | Nederlandse stemmencast: Gijs Naber, Frank Lammers, Nasrdin Dchar, Giovanca Ostiana, Denise Aznam, Jody Bernal, Rayen Panday, Tara Hetharia | Originele stemmencast: Sam Rockwell, Marc Maron, Awkwafina, Craig Robinson, Anthony Ramos, Richard Ayoade, Zazie Beetz, Alex Borstein, Lilly Singh, Barbara Goodson, Dina Morrone, Michael Godere, Kelly Cooney, Walt Dohrn, David P. Smith, John Venzon, Jesse Averna

Kom je een wolf, een slang of een haai tegen in een sprookje of (kinder)boek, dan kun je er donder op zeggen dat dat personage de slechterik van het verhaal is. Het zijn dieren die altijd honger hebben, en dan het liefst een hapje nemen van de protagonist van het verhaal – of hun oma. Van oudsher hebben deze dieren dus een imagoprobleem; altijd voeren ze snode plannetjes in hun schild. Nooit mogen ze eens de held uithangen. Maar wat als deze klassieke slechteriken hun leven nou eens zouden proberen te beteren, zouden we ze dan wel massaal omarmen? Zou dat hen ‘aaibaarder’ maken? Met dat idee in het achterhoofd, bedacht de Australische schrijver en tekenaar Aaron Blabey in 2015 de graphic novel-reeks ‘The Bad Guys’, over een vijftal dieren die te boek staan als slechteriken maar proberen hun imago te verbeteren (wat meestal niet helemaal zo uitpakt als ze zouden willen overigens). Vijftien delen zijn er inmiddels verschenen en nu is er ook een eerste film over Mr. Wolf, Mr. Shark, Mr. Snake, Mr. Piranha en Mrs. Tarantula, die simpelweg ‘The Bad Guys’ (2022) is genoemd en afkomstig is uit de stal van DreamWorks Animation.

De namen van de hoofdpersonen vormen een eerste van vele knipogen naar misdaad- en heistfilms – in dit geval natuurlijk ‘Reservoir Dogs’ (1992). Als we het vijftal ontmoeten (ze worden aan ons geïntroduceerd via gestileerde freeze frames) merken we direct hoe gehaaid (!) ze te werk gaan bij de uitvoering van hun criminele activiteiten. Zakkenrollen, bankovervallen; ze draaien er hun hand niet voor om. Ze worden toch al als slechterik geprofileerd, dan kun je er net zo goed werk van maken, vinden ze. Onder leiding van de charmante Mr. Wolf (op uitermate coole wijze van stem voorzien door de fantastische Sam Rockwell), die geregeld ‘Clooney’ wordt genoemd vanwege zijn innemendheid, beramen ze een grote roof van de Gouden Dolfijn, een prestigieuze prijs die de onlangs aangestelde gouverneur Diane Foxington (Zazie Beets) aan filantroop Professor Rupert Marmelade IV (Richard Ayoade) gaat uitreiken. Maar tijdens de roof loopt het helemaal mis. Tijdens het zakkenrollen van de feestgasten helpt Mr. Wolf per ongeluk een oud vrouwtje en wordt geprezen voor die goede daad. Hij raakt er compleet door van slag, waardoor de diefstal misloopt en de gang gevangen wordt genomen. Als ze besluiten te willen meewerken aan een sociaal experiment onder leiding van Professor Marmelade, mogen ze onder voorwaarden vrij rond blijven lopen. Mr. Wolf stemt ermee in, maar onder valse pretenties. Want er wordt een nieuwe roof gepland, die tot uitvoering wordt gebracht zodra ze het vertrouwen van hun omgeving gewonnen hebben. Maar ondertussen stapelen de goede doelen zich op – Mr. Wolf redt zelfs een katje uit een hoge boom – en een identiteitscrisis ligt op de loer. En daar is met name Mr. Snake niet blij mee.

Waar animatie jarenlang zo realistisch mogelijk moest zijn, zie je de laatste jaren juist een trend ontstaan die meer gestileerde en geïllustreerde animatie uitdraagt. De makers van ‘The Bad Guys’ lieten zich inspireren door ‘Spider-Man: Into the Spider-Verse’ (2018) van Sony Pictures Animation: 3D CGI die oogt en aanvoelt als 2D. Debuterend regisseur Pierre Perifel zet direct de toon met een op ‘Pulp Fiction’ (1994) geïnspireerde openingsscène die met zijn twee minuten, 25 seconden en zeven frames de langste one shot-scène is uit de geschiedenis van DreamWorks Animation. Stilistisch zit het dus wel snor met ‘The Bad Guys’, en dat fijne ‘heist-sfeertje’ wordt nog extra in de verf gezet door de score van Daniel Pemberton en een soundtrack met muziek van onder anderen The Black Keys en Chemical Brothers. In de oorspronkelijke versie horen we naast Rockwell, Beetz en Ayoade ook de stemmen van onder anderen Craig Robinson, Anthony Ramos, Marc Maron, Awkwafina en Alex Borstein. Ook de Nederlandse vertaling kent een fijne stemmencast, met onder anderen Gijs Naber, Giovanca Ostiana, Rayen Panday en Elise Schaap.

Verhaaltechnisch valt er overigens wel een en ander aan te merken op ‘The Bad Guys’. Op Mr. Wolf, Diane en misschien Mr. Snake na zijn de personages maar magertjes uitgewerkt. Opgewonden standje Mr. Piranha is maar irritant met zijn scheetgrappen; gelukkig kent hij een bescheiden hoogtepunt in het liedje ‘Good Tonight’, waarin Ramos zijn zangtalenten mag laten horen. Daarnaast is er ook een flink aantal geslaagde beeldgrappen, waaronder de creatieve manier waarop Mr. Snake zijn handboeien krijgt omgehangen en een gehypnotiseerde caviakolonie die diezelfde Mr. Snake maar met moeite met rust kan laten (cavia is zijn lievelingssnack). Ook de talloze referenties naar andere films – de een subtiel, de ander niet te missen – weten onze aandacht vast te houden. Daardoor is het minder erg dat het verhaal zich op een nogal voorspelbare manier ontwikkelt en de film een beetje de punch mist waar je stiekem wel een beetje op hoopt.

Ondanks zijn voorspelbaarheid is ‘The Bad Guys’ een vermakelijke, mooi gemaakte animatiefilm die dankzij de sterke stemmencast, visuele humor en fraaie stilering ruim boven de middelmaat uitsteekt. In een tijd waarin de ene sequel na de andere remake de bioscoopzalen in worden geslingerd, is deze DreamWorks-productie origineel en eigengereid. Gelukkig heeft Aaron Blabey nóg veertien ‘Bad Guys’-novelles gemaakt, dus laat deel twee maar vast komen.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 27 april 2022
Digital download-release: 10 augustus 2022
DVD- en blu-ray-release: 10 augustus 2022