De belofte van Pisa (2019)

Recensie De belofte van Pisa CinemagazineRegie: Norbert ter Hall | 110 minuten | drama | Acteurs: Shahine El-Hamus, Olivia Lonsdale, Yorick van Wageningen, Mahfoud Mokaddem, Sjaak, Monic Hendrickx, Thor Braun, Nora El Koussour, Noureddine Farihi, Simone Giel, Cees Heyne, Tine Joustra, Mahfoud Mokaddem, Valerie Pos, Raymond Thiry, Nils Verkooijen, Yorick van Wageningen, Carly Wijs

Een Kyteman-achtige trompettist van Marokkaanse afkomst (El Hamus) en een pittige Zuidse Lolita (Lonsdale): ‘De belofte van Pisa’ is overduidelijk van de Amsterdamse straat. Geen toeval natuurlijk met Norbert ter Hall en Robert Alberdinck Thijm op de titelrol, de makers van “A’dam – E.V.A.”. Het beloofde coming of age-drama, vaste waarde in de doorgaans pretentieuze prospectus van de vaderlandse boekverfilming, wordt niet helemaal geboden; de traditionele Nederseks, waarop het natuurlijk wachten is met El Hamus en Lonsdale als muzieklyceumgenoten Sam en Annelies, is dit keer echt geil te noemen, en dat staat ook niet in de sterren van de Nederlandse film.

‘De belofte van Pisa’, naar de gelijknamige roman van Mano Bouzamour, moet het sowieso hebben van rake sfeertekening, bijvoorbeeld van Amsterdam Zuid met zijn ‘begrijpende’ ouders, maar ook van het migrantenmilieu waarin Samir opgroeit. Aan het begin van de film vinden wij bijvoorbeeld een treffende scène waarin broers en vrienden een Anne Frank-herdenking verstoren, verwijzend naar de rol van de Amsterdamse politie in de deportatie van Joden; de romantic interest, normaliter uitgewoond door de Nederlandse boekverfilmers als ware olifanten in de porseleinkast, wordt door Ter Hall c.s. subtiel verweven met de verwording van de jonge Sam tot ‘echte’ Nederlander.

Moeilijk, want oudere broer Sol is veroordeeld als roofovervaller en dat wordt niet helemaal goed uitgewerkt, maar je wilt dat het goed gaat met Sam en het is niet zijig links maar wordt respectvol gebracht, onder meer met een pijnlijke scène waarin een familielid zijn vuile handen afveegt aan de Nederlandse vlag die Sam wil uithangen ter ere van zijn diploma. Zoals gezegd, een echte coming of age zoals Bouzamours roman wordt het niet; de ongemakkelijke clashes tussen Zuid en Mocro zijn echter behoorlijk geslaagd. De ‘kazen’ delven aanvankelijk het onderspit. Aanvankelijk, begrijpt u wel, maar echt zwaar op de hand wordt het nooit.

Jan-Kees Verschuure

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 10 oktober 2020
VOD-release: 10 maart 2020 (Videoland)