De dieren uit het Hakkebakkebos – Dyrene i Hakkebakkeskogen (2016)

Recensie De dieren uit het Hakkebakkebos CinemagazineRegie: Rasmus A. Sivertsen | 75 minuten | animatie, familie, musical | Nederlandse stemmencast: Finn Poncin, Pepijn Koolen, Marcel Jonker, Thijs Overpelt, Stephan Holwerda

Noorwegen vierde in 2012 de honderdste geboortedag van één van zijn beroemdste kinderboekenschrijvers, Thorbjørn Egner (1912-1990). Hij creëerde onder meer de tandentrollen Karius en Baktus (1949), die Noorse kinderen moest aanzetten tot het regelmatig poetsen van hun tanden. De twee trollen Karius en Baktus hebben hun intrek genomen in het gebit van de jonge Jens, een ongelooflijke zoetekauw. Ze hakken en timmeren zich een weg tussen de tanden, waardoor de jongen een vreselijke kiespijn heeft. Pas wanneer hij zich meldt bij de tandarts, komt het allemaal goed. Behoorlijk moralistisch natuurlijk, maar het verhaal werd zo’n groot succes dat het vertaald werd in twintig talen en er toneelstukken van werden gemaakt. Bekeken door een eenentwintigste eeuwse bril zijn de verhalen van Egner, die behalve schrijver en illustrator ook componist en programmamaker was, niet alleen belerend maar ook conservatief en rolbevestigend. Maar nostalgie doet mensen toch altijd weer terugverlangen naar die goede oude tijd, waarin het leven een stuk eenvoudiger was en de boodschap klip en klaar. En dus maakte de Noorse animatiefilmer Rasmus A. Sivertsen, bekend van de ook in Nederland uitgebrachte animatiefilms rond ‘Pelle de politiewagen’ en ‘Solan en Ludwig’ in 2016 een stop-motionvariant van Egners klassieke fabel ‘Klautermuis en de andere dieren uit het Hakkebakkebos’ uit 1953. De film heeft in het Nederlands de titel ‘De dieren uit het Hakkebakkebos’ gekregen.

Het Hakkebakkebos is een bos zoals je er zoveel van hebt in de Noorse wildernis. Maar er is één verschil; de dieren die hier wonen, kunnen praten. Ze leven bovendien in huizen die vergelijkbaar zijn met de huizen van ons mensen en sommigen werken voor de kost. Zo is Hazeman bakker van beroep en fungeert Bruintje Beer als een soort van burgemeester. De kleine dieren in het Hakkebakkebos, met name de muizen, voelen zich de laatste tijd steeds meer in het nauw gedreven. Er lopen namelijk dieren rond in het bos die hen het liefst zouden willen opeten, zoals Rein de Vos. Die verslindt het liefst elke muis die hij tegenkomt. Als IJge Egel dan ook nog eens probeert om de oma van Maarten Bosmuis op te peuzelen, vinden de muizen dat er iets moet veranderen. Maarten verzint een nieuwe wet, waarin staat dat alle dieren voortaan vrienden van elkaar moeten zijn en elkaar niet meer mogen opeten. Hij wordt daarbij geholpen door Klaas Klautermuis, die overal een liedje bij bedenkt. Maar is Rein wel van plan om zich aan de nieuwe regels te houden? Wanneer Brummelman, het zoontje van Bruintje Beer, spoorloos verdwijnt, vrezen de muizen dat Rein weer heeft toegeslagen. Maar wie zegt dat vossen hun leven niet kunnen verbeteren?

Wat het meeste opvalt aan ‘De dieren in het Hakkebakkebos’ is de prachtige – en nogal tijdrovende – animatiestijl die gehanteerd wordt: stop-motion. De techniek die door de Britse Aardman-studio (‘Wallace and Gromit’, ‘Shaun the Sheep’) en Laika Entertainment (‘Coraline’, ‘Kubo and the Two Strings’) steeds verder geperfectioneerd wordt, is een waar precisiewerkje en alleen al voor alle tijd, liefde en aandacht die Sivertsen in zijn film gestopt heeft verdient hij een pluim. Het verhaaltje komt, zeker aan het begin van de film, wat rommelig over. De scène in de bakkerij van Hazeman is bijvoorbeeld lief en grappig, maar voelt wat verloren aan ten opzichte van de rest van de film. Het lijkt erop alsof Karsten Fullu, die het scenario voor zijn rekening nam, meerdere verhaaltjes uit Egners bundel heeft samengevoegd tot één langere (al duurt de film alsnog slechts 73 minuten), maar dat gaat, zeker in de eerste helft van de film, ten koste van de coherentie. Desalniettemin is dit een fijn, onschuldig filmpje over de kracht van saamhorigheid. Op een voor kinderen behapbaar niveau wordt bovendien een complex fenomeen als democratie uit de doeken gedaan. Een tikkeltje moraliserend en naïef zal het werk van Egner altijd wel blijven, maar in deze stop-motion variant zijn de dieren uit zijn inmiddels 64 jaar oude Hakkebakkebos prima te pruimen.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 december 2017
VOD-release: 10 april 2018
DVD-release: 17 april 2018