De kleine blonde dood (1993)

Regie: Jean van de Velde | 90 minuten | drama | Acteurs: Antonie Kamerling, Olivier Tuinier, Loes Wouterson, Cees Linnebank, Ellen ten Damme, Liz Snoyink, Yoran Hensel, Reinout Bussemaker

‘De kleine blonde dood’ is in alles een film van zijn tijd, te weten het begin van de jaren 90, waarin het nog vreselijk schokkend, maar vooral stoer was om woorden als “neuken” en “teef” te roepen. Natuurlijk ontbreekt ook de goede seksscène niet en wordt er volop gerookt en speelt Antonie Kamerling op sublieme wijze de lompe ‘artiest’ die denkt zich te kunnen permitteren zijn eigen emoties in ieders gezicht te gooien. Maar het verhaal is wel levensecht. Het vertoont op zeer reële wijze hoe mensen in relaties zijn en vooral ook hoe gescheiden ouders met hun kind(eren) omgaan. De gevoelens van schuld en machteloosheid en het gesleur met Micky van de een naar de ander, waarbij beide steeds proberen de beste ouder uit te hangen. Valentijn verandert hierdoor van de een op de andere dag van een snuivende, neukende, onattente dichter in een betrokken vader.

Belangrijk voor Valentijn is ook zijn eigen vader die in de Tweede Wereldoorlog een heldendaad heeft verricht, maar een behoorlijke tik heeft meegekregen van diezelfde oorlog. Zijn vaders waanzin ligt als een zware deken over Valentijns jeugd. Een gegeven dat rechtstreeks uit het leven van Boudewijn Büch zelf komt, die het boek ‘De kleine blonde dood’ schreef, waarop deze film is gebaseerd. De hele film is eigenlijk een enigszins aangepaste, fragmentarische inkijk in Boudewijns (Valentijns) leven. Dat maakt het verhaal zeker interessant, maar tegelijkertijd blijft de film daardoor ook op de vlakte, omdat alleen Valentijn en Micky werkelijk goed uit de verf komen. De overige spelers blijven erg in de zijlijn hangen. Mede door de vele tijdssprongen in ‘De kleine blonde dood’ blijf je als kijker vooral toeschouwer van de gebeurtenissen zonder dat alles je vreselijk aangrijpt. De vaart van het verhaal zorgt er anderzijds voor dat de film blijft boeien. En bovenal kan je je in deze film weer even heerlijk onderdompelen in de sfeer van de jaren 80/90.

Saskia Bruins

Waardering: 3

Bioscooprelease: 11 maart 1993