De Masters (2015)

Regie: Ruud Schuurman | 96 minuten | komedie | Acteurs: Mimoun Oaïssa, Ruben van der Meer, Willie Wartaal, Guido Pollemans, Sami Ballafkir, Elise Schaap, Ergun Simsek, Negativ, Lies Visschedijk, Michiel de Jong, Tosca Niterink, Anuar Aoulad Abdelkrim, Jasmine Sendar, Rogier Schippers, Reinier Bulder, Robin Boissevain

Halverwege het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw was de zogenaamde ‘multicultikomedie’ in opkomst. De term werd bedacht naar aanleiding van de films ‘Shouf Shouf Habibi!’ (2004) en ‘Het Schnitzelparadijs’ (2005), waarin veel allochtone acteurs optraden en waarvan de thema’s de nadruk legden op de interactie tussen allochtonen en autochtonen. Met name ‘Het Schnitzelparadijs’, naar een boek van Khalid Boudou, oogstte veel lof van zowel de Nederlandse als de buitenlandse pers. Hij draaide op veel internationale festivals (waaronder Berlijn) en werd door het toonaangevende blad Variety opgenomen in hun Critic’s Choice, een lijst met de tien beste Europese films van dat jaar. ‘Het Schnitzelparadijs’ werd aan veel landen verkocht, waardoor hij in veel landen in de bioscoop te zien was en acteur Micha Hulshof ontving de prijs voor ‘Best Performance in a Foreign Film’ op het Amerikaanse HBO Comedy Arts Festival. De kern van de cast won bovendien gezamenlijk een Gouden Kalf voor beste mannelijke bijrol. Een acteur die in veel multicultikomedies te zien is, is Mimoun Oaïssa. Al ten tijde van ‘Shouf Shouf Habibi!’ en ‘Het Schnitzelparadijs’ liep hij rond met het idee voor ‘De Masters’ (2015), een hiphopkomedie waarin een groepje mislukte vrienden hun oude droom, om het te maken in de muziekwereld, nieuw leven probeert in te blazen. Tien jaar lang besprak hij zijn ideeën en de personages met Ruben van der Meer, die in zowel ‘Shouf Shouf Habibi!’ en ‘Het Schnitzelparadijs’ een bijrolletje speelde. Er mag dus verwacht worden dat de personages springlevend zijn!

Centraal in ‘De Masters’ staat Aziz (Mimoun Oaïssa), een dertiger die in zijn puberteit is blijven hangen. Hij droomt van een grote carrière als rapper, maar eigenlijk is zijn leven één grote mislukking. Hij sprokkelt wat centen bij elkaar op de schroothoop, om kaartjes voor het rapconcert van de beroemde Marra (Maurits ‘Negativ’ Delchot) te kopen. Hij hoop zo indruk te maken op zijn zoontje Karim (Sami Ballafkir), die door zijn moeder Miriam (Elise Schaap) wordt weggehouden bij zijn vader. Maar dan blijken de kaartjes van Marktplaats vals en maakt Aziz het zo bont dat hij met zijn zoon in de cel belandt. Het roer moet drastisch om, als hij zijn zoontje wil blijven zien. En dus trommelt hij zijn drie oude vrienden op, de jongens met wie hij tien jaar geleden het rapcollectief De Masters vormde en op lokale schaal – in het plaatselijke buurthuis – successen kende. Marco (Ruben van der Meer), die net als Aziz werkt op de schroothoop en zijn dagen verder vult met lurken aan een waterpijp en de AOW van zijn ouwe verslaafde moeder (Tosca Niterink) vergokken, is de eerste die toehapt. Lastiger is het om Lloyd (Olivier ‘Willie Wartaal’ Locadia) over te halen. Hij had het liefst nog in het buurthuis gewerkt, maar verdient nu noodgedwongen de kost als pizzakoerier die overal samenzweringen in ziet. Als hij eenmaal over de streep is, komt de grootste hindernis. Het vierde lid, Donny (Guido Pollemans), is tegenwoordig namelijk een brave kantoorpik die ernstig onder plak zit bij zijn tirannieke echtgenote Sandra (Lies Visschedijk), tevens dochter van de baas. Hij maakt nog wel muziek, maar dan als organist van het door zijn vrouw geleide kerkkoor. Donny kan zich écht niet vertonen met dit zooitje ongeregeld. Toch laat hij zich door de opdringerige charmeur Aziz ompraten (‘Als we er nu niet voor gaan dan zijn we straks sukkels met heel veel spijt… en weinig haar.’). De Masters 2.0 is geboren!

Regisseur en scenarioschrijver Ruud Schuurman volgt heel duidelijk het vertrouwde stramien van de feelgoodkomedie. Dat maakt de film behoorlijk voorspelbaar, aangezien geen cliché geschuwd wordt. Hoe bepaalde verhaalelementen gaan verlopen, zie je al van mijlenver aankomen. Dat je daar als kijker nauwelijks mee zit, is de vooral de verdienste van de cast. ‘De Masters’ is een echt vriendenproject en dat is te zien aan het enthousiasme van de acteurs. Vooral in de dolkomische scène waarin het stelletje ongeregeld tijdens een eerste optreden – op een Sweet Sixteen-feestje in een gat ergens in de Achterhoek – een meute losgeslagen jongeren van zich af probeert te schudden, druipt de meligheid ervan af. Ook wanneer Aziz en co niet veel later hun eerste professionele videoclip proberen op te nemen – ze pretenderen gangsta-rappers te zijn, dus denk speedboten, dure auto’s, bling bling en schaars geklede dames – loopt de boel op hilarische wijze in het honderd. Het is dit soort scènes waarmee Oaïssa en de zijnen de kijker weet in te palmen. De meer dramatische elementen, zoals de moeizame relatie van Aziz met zijn zoontje, pakken minder goed uit. Dan horen we toch liever hoe Aziz worstelt met zijn rhymes (‘Viezerik, jij naait nijlpaard’) op de eerste single ‘Best wel gevaarlijk’. Ondanks hun onhandige geklungel en hun gebrek aan talent sluit je deze nietsnutten aan het eind van de film toch in je hart.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 21 mei 2015
VOD-release: 24 september 2015
DVD- en blu-ray-release: 25 september 2015