Dead & Beautiful (2021)

Recensie Dead & Beautiful CinemagazineRegie: David Verbeek | 98 minuten | drama, thriller | Acteurs: Gijs Blom, Philip Juan, Anna Marchenko, Yen Tsao, Aviis Zhong

Een vampierenfilm maken in China, dat doe je niet zomaar even. Dat heeft David Verbeek aan den lijve ondervonden. In 2011 liep de Nederlandse filmmaker al rond met het idee om een film te maken over bloedzuigende jongeren die de straten van de wereldstad Shanghai onveilig maken. Commerciëler dan zijn eerdere werk, en vooral bedoeld voor de Chinese markt. Verbeek ging voortvarend van start, want al snel legde een ambitieuze Chinese horrordistributeur een koffer geld op tafel en ook het Nederlands Filmfonds stapte in het project. Het liep spaak omdat de geldschieter grote Chinese reality-tv- en internetsterren wilde casten die veel te veel geld vroegen en amper beschikbaar waren. Ook de zoon van Jackie Chan was even in beeld voor een rol, maar ook dat ging niet door. Verbeek liep bovendien tegen nog een ander probleem aan: de censuur. Geesten, vampiers en zombies zijn in principe verboden in Chinese films, tenzij de filmmaker er een draai aan geeft dat het een droom of fantasie is. Voor westerse filmmakers is dat doorgaans juist een zwaktebod, maar Verbeek wist er een dusdanig inventieve draai aan te geven dat het gunstig uitpakte voor zijn script. Maar daadwerkelijk filmen zat er nog altijd niet in. Vele aanpassingen aan het scenario en verstreken deadlines verder stond Verbeek op het punt om zijn film dan maar in Dubai (al even poenig en zielloos) op te nemen. Hier deden zich weer andere problemen voor (met het oog op seks, drugs en alcohol bijvoorbeeld), dus richtte Verbeek zich eerst maar op andere projecten. Toen producent Vincent Wang hem in 2018 op het idee bracht in het vrije Taiwan te filmen in plaats van China, viel alles uiteindelijk tot nog op zijn plaats en kon ‘Dead & Beautiful’ (2021) eindelijk gemaakt worden.

Dure auto’s, kasten van huizen, met champagne gevulde badkuipen en geld als water. De verwende rijkeluisjongeren in ‘Dead & Beautiful’ hebben alles wat hun hartje begeert. Maar voelen ze zich gelukkig? Hebben ze plezier in hun leven? Het lijkt er niet op. De steenrijke Mason (Gijs Blom), Lulu (Aviis Zhong), Alex (Ten Tsao), Bin-Ray (Philip Yuan) en Anastasia (Anna Marchenko) hebben zo’n leeg bestaan, dat ze proberen hun verveling te bestrijden door elkaar met de meest bizarre ‘pranks’ voor de gek te houden. Als we kennis met hen maken, wonen ze bijvoorbeeld net de nepbegrafenis van Bin-Ray bij. De grap is om steeds een stapje verder te gaan om de anderen op het verkeerde been te zetten of om zich aan steeds extremere geestverruimende middelen te laven. De grenzen van hun moraliteit vervagen. Als een van hen een ontmoeting met een mysterieuze sjamaan regelt en het vijftal een bloederig ritueel ondergaat, belanden ze in een soort tranceachtige slaap. Wanneer ze daaruit ontwaken, blijken ze puntige hoektanden te hebben ontwikkeld. Zijn ze vampiers geworden? Worden ze nu geacht bloed te drinken? Aanvankelijk is het vooral spannend en onwennig voor de jongeren, maar het duurt niet lang of ze beginnen zich tegen elkaar te keren. Angst en paranoia steken de kop op als niet iedereen in de groep zijn nieuwe identiteit als vampier even serieus neemt.

David Verbeek verfilmt graag de onthechte of vastlopende jeugd in dynamische, hypermoderne metropolen, zagen we bijvoorbeeld in zijn debuutfilm ‘Shanghai Trance’ (2008) en ‘R U There’ (2010). Geen wonder dat hij graag in Aziatische wereldsteden als Shanghai, Beijing en Taipei vertoeft. Al is Taipei heel wat minder rijk en uitbundig dan de wereldsteden op het Chinese vasteland. Des te knapper dat hij samen met cameraman Jasper Wolf wel die indruk van overdaad en hedonisme weet te wekken. Visueel is de film dan ook om door een ringetje te halen. Stijlvol en chic, net zoals de personages. ’s Avonds en ’s nachts zijn ze in hun element, overdag houden ze zich het liefst schuil in hun pompeuze villa’s en luxe appartementen; het daglicht legt namelijk hun lelijke kanten en de leegheid van hun bestaan bloot. Wie ze nou écht zijn, wat hun achtergrond is, dat krijgen we helaas niet mee. Alleen bij Lulu mogen we even in haar verleden duiken, om te zien welk trauma ze met zich meedraagt. Verbeek gebruikt het idee dat vampirisme een metafoor is voor adel en hun mysterieuze handel en wandel en vertaalt dat naar de eenentwintigste eeuw. Is de nouveau riche van nu vergelijkbaar met de adel van toen? Zijn zij de bloedzuigers van de eenentwintigste eeuw? In het communistische China staat de term ‘bloedzuiger’ in elk geval symbool voor mensen die op een ‘oneerlijke manier’ leven ten opzichte van anderen.

Hoe interessant die vergelijking ook is, het maakt de personages in ‘Dead & Beautiful’ er helaas niet sympathieker op. We hebben natuurlijk al onze vooroordelen over hen, vanwege de manier waarop ze leven en hun overdaad aan zelfvertrouwen. Aan het begin van de film hoop je dat je ze, door hen te leren kennen, op een gegeven moment leert begrijpen. Maar doordat er maar weinig achtergrond wordt gegeven en de personages amper iets doen om onze sympathie te winnen (eerder het tegenovergestelde), is die hoop ijdel. De internationale cast, met onder anderen ‘onze’ Gijs Blom, is dienstbaar maar weet zich nergens echt te onderscheiden. De film kijkt gemakkelijk weg en is best vermakelijk, maar mist een hart en een ziel. Verbeeks zevende film blijft daarmee steken in een interessant concept, een roerige voorgeschiedenis en een eindresultaat dat beter scoort op stijl dan op inhoud.

Patricia Smagge

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 21 oktober 2021
Speciale vertoning: Imagine Filmfestival 2021