Dead or Alive 2: Tôbôsha (2000)
Regie: Takashi Miike | 97 minuten | actie, komedie, fantasie, misdaad | Acteurs: Sho Aikawa, Riki Takeuchi, Noriko Aota, Edison Chen, Kenichi Endo, Hiroko Isayama Masato, Yuichi Minato, Ren Osugi, Manzô Shinra, Tomorowo Taguchi, Teah, Toru Tezuka, Shinya Tsukamoto
Een vervolg op een film met een nogal resoluut einde is al vrij opmerkelijk. Nog vreemder wordt het als je de hoofdpersonen uit deel een terug laat komen in totaal andere rollen als in het origineel. Takashi Miike lapt alle filmwetten aan zijn laars en schotelt je ‘Dead or Alive 2’ voor, een film die niets van doen heeft met zijn voorganger.
In ‘Dead or Alive 2’ draait het om de extravagante Mizuki (Aikawa). De man ziet eruit als een toerist die steevast gekleed gaat in hip Hawaii-bloesje en zonnenbril. Hoewel je het niet achter hem zou zoeken, is Mizuki een ijskoude huurmoordenaar. Als Mizuki een klus krijgt aangeboden waarvoor hij drie miljoen yen vangt, ontdekt hij dat zijn oude jeugdvriend ook een killer is geworden. De twee zoeken elkaar op en praten over hun verleden. Ondertussen is de Japanse onderwereld naar hen op zoek, omdat een huurmoordenaar een yakuzalid heeft afgemaakt.
In dit tweede deel uit de ‘Dead or Alive’ trilogie zien we Sho Aikawa in een heel andere rol. Dit maal speelt hij geen uitgebluste politieman, maar een peroxide blonde moordenaar. Riki Takeuchi speelt wederom een gangsterkiller, maar dan een wat mildere variant op zijn rol in deel een van de saga.
Niet alleen de bezetting van de cast is anders. Ook de thematiek, die deel een zo genietbaar maakte, is flink teruggeschroefd. Meer nog dan deel een wil Miike in deel twee de kijker op het verkeerde been zetten. Zo is de symboliek en diepgang veel subtieler in beeld gebracht. In ‘Dead or Alive 1’ werd je op de meest platte en grafische wijze gewezen op de tekortkomingen van het menselijk ras. In deel twee is Miike wat beheerster te werk gegaan.
En wat blijkt? Ook zonder menselijke lichaamssappen kan Miike behoorlijk diepzinnige films maken. In ‘Dead or Alive 2’ laat de regisseur een wat genuanceerder beeld van de mensheid zien. Mensen zijn soms best leuk en aandoenlijk. Tenminste als ze nog niet volwassen zijn. Miike de evolutie zien van de mens: van kinderlijke onschuld naar de verdorven volwassenheid.
Kinderen brengen het beste naar boven bij volwassenen, volgens Miike. Als de twee jeugdvrienden elkaar tegenkomen graven ze samen in hun verleden. De tijd dat ze nog vrienden waren en genoten van het leven. De huurmoordenaars besluiten om hun kindertijd opnieuw te beleven en duiken onder in een kleuterschool. In het lokaal van de school besluiten ze een kindervoorstelling te maken.
Terwijl de schoolkinderen genieten van het optreden, leven de mannen weer helemaal op. Oude dromen komen terug, idealen herleven en optimisme verwelkomt hun leven. Maar lang duurt het niet. Het volwassen verleden achtervolgt hen.
De dood ligt op de loer. De onschuld versus verderf wordt door Miike op een bijzondere manier uitgewerkt. Zo heeft de cineast keiharde geweldsscènes waarin de yakuza elkaar afslacht gemonteerd tussen een vrolijke kindervoorstelling.
Dat Miike geen vrolijk beeld heeft van de mensheid blijkt uit zijn kille regie. Als een persoon sterft is hij altijd alleen. De isolatie en de machteloosheid van de stervende wordt op een kille manier in beeld gebracht. Je ziet iemand vechten voor zijn/haar leven en de camera zit er letterlijk bovenop. Je kunt niets doen, terwijl een mens crepeert van de pijn en eenzaamheid. Miike brengt deze lijdensweg nogal achteloos in beeld en schakelt nogal nonchalant over naar een heel vrolijke scène.
Naar goed gebruik heeft de Japanse cineast ook heel wat absurditeiten en onverklaarbare gebeurtenissen voor je in petto. Mensen halen zonder moeite bakstenen uit hun rug of krijgen ineens vleugels. Daarnaast hanteert Miike ook een macaber gevoel voor humor. Een mooi voorbeeld is een bloedige afrekening waarbij een man drie kogels door zijn hoofd krijgt. Je ziet plotseling een computergraphic waarbij de weg van de kogels gevolgd worden. Met een geodriehoek wordt de baan van de blauwe bonen berekent. Een perfect 90 graden schot! Bizar en vervreemdend.
In ‘Dead or Alive 2’ mikt Miike meer dan ooit op de grimlach van de kijker. De rol van Shinya Tsukamoto is bijzonder vaag, maar niettemin erg komisch. De man speelt een geflipte goochelaar die continu om aandacht en respect bedelt. De goocheltrucs van de man ogen nogal idioot. Hetzelfde geldt voor de kindervoorstelling. Het geheel komt over als een amateuristisch zootje en is (on)bedoeld grappig.
Je kunt van Miike zeggen wat je wilt, maar de man weet wel steeds te verrassen met originele films. Ook met ‘Dead or Alive 2′. Een vervolg zoals je nog nooit gezien hebt. Laat je meeslepen in een wereld waarin niets is wat het lijkt. Dit is zeker niet Miike’s beste film, maar toch is het een aanrader voor iedereen die wel eens wat opmerkelijks wil zien.
Frank v.d. Ven
Waardering: 3.5