Deadly Rivals (1993)

Regie: James Dodson | 92 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Andrew Stevens, Francesco Quinn, Joseph Bologna, Richard Roundtree, Margaux Hemingway, Cela Wise, Randi Ingerman, Alan Landers, Jorge Gil, Robert Miano, Peter Paul DeLeo, Ed Amartrudo, Anthony Giaimo, Christopher Campbell, Jon Savich, Ted Vernon, Brooke Becker, Fred Buch, Dondi Dahlin, Barry Meyers, R. Emmett Fitzsimmons, Tony Lag, Don Smith, Frank Grillo, Stacie Bourgeois, Charli Jayson, Kaye Cifreco

‘Deadly Rivals’ start met snelle beelden, een speedboot over het water, mooie stadsgezichten en een sky-line en een stampende beat met een onmiskenbaar jaren 80 geluid. De gedachte dat je hier te maken hebt met een aflevering van ‘Miami Vice’, is dan ook snel gemaakt. Helaas moet wel worden vastgesteld dat het een slechte aflevering is, maar de associatie blijft de hele film gelden.

Het verhaal is alleen aan te zien, als je echt niets beters te doen hebt. Er wordt slecht geacteerd, de film zit overvol met irritante clichébeelden en stereotypen en de humor raakt kant noch wal. En de actie is van zo’n slechte kwaliteit dat ook dat geen pakkende inhoud geeft. Nergens haalt de film ook maar het B-film niveau. Maar misschien dat dit juist de kijker ook kan aanspreken.

Een suffe anti-held die van het ene op het andere moment een koelbloedige moordenaar wordt, is misschien wel een verrassende wending. Of het aanschouwen van twee brede security guys met indrukwekkende geweren die zomaar op de knieën gaan voor een dreigend woord. Of een pistool dat op het juiste moment op de juiste plek, zomaar voor het grijpen ligt, om het de held wat gemakkelijker te maken. Ook zeer interessant, de anti-held kijkt rustig toe hoe zijn vriendin wordt ontvoerd, raakt niet in paniek, zet zelfs nog even een rustig muziekje aan, voordat hij besluit toch maar in actie te komen. Dit zijn voorbeelden die de film volledig illustreren.

Het verrassende en dramatische einde, zoals wordt aangekondigd, is eerder als onwaarschijnlijk te benoemen. Er blijven heel wat hiaten over, maar met een vleugje toegevoegde romantiek en een vluchtige blik op een verdwenen zus -die dus niet is verdwenen-, is het slot nog enigszins aanschouwbaar. Mocht je een liefhebber zijn van dit genre van films, kun je overwegen om de film te zien. Anders wordt een andere ‘Miami Vice’ aflevering sterk aangeraden.

Sharon Vonk