Deal (2012)

Regie: Eddy Terstall | 88 minuten | romantiek, komedie | Acteurs: Teun Kuilboer, Roberta Petzoldt, Frank Sheppard, Fouad Mourigh, Peer Mascini

Wie heeft er niet eens, aangeschoten in een kroeg, na sluitingstijd, een deal gemaakt met een collega, vage vriend, of het barmeisje? Meestal wordt dit soort afspraken uiteindelijk afgedaan als dronkenmanspraat en niet nagekomen – waarschijnlijk maar beter ook. ‘Deal,’ de nieuwste film van Eddy Terstall laat zien wat er gebeurt wanneer een dergelijke afspraak wél wordt waargemaakt. Midas zit aan de bar in zijn stamkroeg, waar Sara achter de bar werkt. Na sluitingstijd drinken ze nog iets, wat leidt tot een hypothetisch aanbod van Midas om €2000 te betalen voor een nacht met Sara. “Deal,” zegt zij gedecideerd, wat Midas direct een slapeloze nacht bezorgt. De volgende dag regelt hij het geldbedrag en organiseert hij voor hen samen een nacht in een luxe hotel in Barcelona om dit akkoord te beklinken.

“Mijn eerste film die echt helemaal gelukt is,” zegt regisseur Terstall zelf over ‘Deal’. En dat terwijl de totstandkoming van de film niet helemaal over rozen ging, zo vertelt een kort filmpje vooraf aan de vertoning. Terstall had een script, maar geen zin om te wachten op geld van het filmfonds, dus begon hij een crowd funding-project om de financiering rond te krijgen. Vele enthousiastelingen reageerden op zijn oproep, waardoor hij uiteindelijk meer geld bijeen wist te krijgen dan in eerste instantie gebudgetteerd was. Daarmee besloot hij het script – aanvankelijk voor een kortfilm – uit te breiden tot een scenario voor een lange speelfilm. Een echte acteursfilm, volgens Terstall, met een ‘Zuid-Amerikaans’ tempo. Dat van het tempo klopt aardig, maar daar houdt de vergelijking verder op met de Latijns-Amerikaanse cinema, die vaak kleine maar nooit oppervlakkige verhalen vertelt en heel menselijke personages toont.

Dat is in ‘Deal’ helaas niet helemaal gelukt. De twee acteurs, van wie de mooie Roberta Petzoldt haar debuut maakt als actrice, komen sympathiek over maar blijven steken in een afstandelijk samenspel. Teun Kuilboer als sullig rijkeluiszoontje roept op momenten zeker sympathie op bij de kijker maar is nogal archetypisch in zijn knulligheid. De rol van Sara stijgt niet uit boven een redelijk stereotype mannenfantasie van ‘het barmeisje’: sexy, brutaal, streetwise, mysterieus en uiteindelijk gevoeliger dan ze zelf wil toegeven. Het veelvuldig en argeloos gebruik van naakt is geen straf maar helpt niet haar menselijker of charmanter te maken, maar laat zien dat Sara vooral Eddy’s eigen mannenfantasie weerspiegelt.

Het spel van de twee jonge acteurs is bij vlagen behoorlijk naturel: ze krijgen de kans lange scènes te spelen, zonder haast en met ‘gewone’ gesprekken. Toch voelt het niet altijd gewoon, wat vooral te wijten lijkt aan het script. Dat lijkt te vaak te bestaan uit geforceerde grapjes over en weer en ludieke weetjes waar Sara mee strooit – misschien om te laten zien dat ze niet alleen maar mooi is. Naarmate de film vordert, komt er wat meer rust in hun spel, wat reflecteert aan het punt in het verhaal waarop voor de personages een deel van de spanning ook wegvalt.

De setting – een beginnend zwoel Barcelona in mei – voegt zeker toe aan het verhaal, en ook de spaarzame maar mooie muziek van Benjamin Herman versterkt de sfeer, al lijkt hij wel heel goed naar Tarantino’s surfing guitars te hebben geluisterd. De versterking van de auteursfilm is een goede ontwikkeling in de Nederlandse film, en ook een handtekening van de regisseur is belangrijk in een filmklimaat waar geld altijd een probleem is, en het publiek vooral geïnteresseerd lijkt te zijn in clichématige boekverfilmingen met een oer-Hollands karakter. Terstall probeert hier niet aan mee te doen, en dat siert hem. Vooral zo doorgaan dus, maar liefst met iets meer aandacht voor script en dialoog, en iets minder voor borsten en billen.

Ruby Sanders

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 september 2012
DVD-release: 9 januari 2013