Death of a Unicorn (2025)

Regie: Alex Scharfman | 108 minuten | komedie, fantasie | Acteurs: Jenna Ortega, Paul Rudd, David Pasquesi, Anthony Carrigan, Richard E. Grant, Téa Leoni, Will Poulter, Jessica Hynes, Denise Delgado, Kathryn Erbe, Sunita Mani, Steve Park, Nick Wittman, Max Draskoczi, Narantsogt Tsogtsaikhan, Christine Grace Szarko, Tasha Lawrence

‘Wat als we de alien uit de film Alien vervingen met een eenhoorn?’ is de vraag die regisseur Alex Scharfman zichzelf stelde toen hij begon te schrijven aan zijn eerste solo project. En zo geschiedde het dat hij ‘Death of a Unicorn’ (2025) maakte. Met een mix van komedie en eigentijdse sociale kritiek, geeft de meeste recente horrorfilm van studio A24 een nieuwe kijk op het befaamde mythologische wezen. Dit keer is het alleen geen liefkozend onschuldig beest, maar voorspellen de regenbogen en het gehinnik van het reusachtige beest een slachtpartij in plaats van een kinderfeestje. Maar terwijl de film veel nieuws brengt, leunt hij ook wel heel sterk op de klassiekers.

Wanneer weduwnaar Elliot (Paul Rudd) en zijn rebelse dochter Ridley (Jenna Ortega) worden uitgenodigd het privé-oord van zijn rijke baas Odell (Richard Grant) te bezoeken, rijden zij onderweg een eenhoorn aan. Uit paniek en om te voorkomen dat het beest gevonden wordt, bergen ze het beest maar op in de auto zodat ze het in het holst van de nacht kunnen begraven. Maar wanneer het lichaam van de eenhoorn alle magische krachten blijkt te bezitten die je zou verwachten, krijgen de doodzieke Odell en zijn rijke familie hele andere ideeën over wat te doen met het lichaam. Totdat mama eenhoorn haar baby op komt halen.

Wat volgt is een steekspel tussen mens en mythologische natuur, waarin vooral de mens zwaar op de proef wordt gesteld. De eenhoorn wordt letterlijk en figuurlijk vergeleken met Christus, maar waar het bloed en lichaam van Christus verlossing moeten brengen, neemt het consumeren van eenhoorn alleen dood en verderf met zich mee. Ja, het is ook letterlijk het geneesmiddel voor kanker, maar alleen de goede en pure mens wordt die gift geschonken. De mensen die deze fantastische kracht grijpen uit egoïstische beweegredenen en anderen inzetten als werktuig, worden genadeloos afgestraft. ‘Death of a Unicorn’ neemt een standpunt uit het Oude Testament in, te midden van een verder moderne horror. Niet geheel verrassend voor dit genre horrorfilm, en soms wellicht wat over de top, maar tegelijkertijd werkt de eenhoorn onwijs goed voor de belichaming van het goede, met wat rauwe randjes.

De horror komt overigens ook uit een bekende en gevierde hoeken. Een overduidelijke inspiratiebron is de film ‘Alien’ (1979). Van chestburster tot de naam Ridley, ‘Death of a Unicorn’ is een duidelijk eerbetoon aan één van de beste monster horrors aller tijden. Een tweede inspiratiebron is ‘Jurassic Park’ (1993). De manier waarop de monsters door claustrofobische ruimtes lopen, vallen zetten, en geframed worden in een ander frame, geeft de indruk alsof de eenhoorn zonder al te veel moeite vervangen had kunnen worden met een velociraptor. De thema’s van deze twee giganten worden ook overgenomen. De tegenstellingen tussen arm en rijk en het onderschatten en misbruiken van de natuur voor persoonlijk gewin worden lang en breed uitgemeten door ‘Death of a Unicorn’. De humor en het bloedbad komen daarentegen wel uit eigen koker en zijn een welkome toevoeging.

Dat allemaal samen, ondersteund door een cast die op geen enkel vlak teleurstelt, maakt ‘Death of a Unicorn’ een sterke aanrader. Scharfman leunt alleen wel erg sterk op wat er voor hem kwam. ‘Alien’ en ‘Jurassic Park’ combineren met een ietwat belachelijke premisse heeft dit keer goed uitgepakt, maar het valt nog te bezien wat Scharfman nog meer in petto heeft. De Bijbelse overtonen, ondersteund door twee legendarische inspiratiebronnen, zorgen er uiteindelijk voor dat de eigen persoonlijkheid van ‘Death of a Unicorn’ in contrast verbleekt. Dus alhoewel het silhouet van een eenhoorn in een gangpad met flikkerend licht echt wel eng is, was ‘Death of a Unicorn’ nog sterker geweest als het meer op eigen poten had gestaan. Dat neemt niet weg dat je volop een avond kan genieten van het paarse bloedbad.

Sam van Zuilen

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 3 april 2025