Death Tunnel (2005)

Regie: Philip Adrian Booth | 97 minuten | horror | Acteurs: Melanie Lewis, Yolanda Pecoraro, Kristin Novak, Annie Burgstede, Steffany Huckaby, Jason Lasater, Gary Wolf, Robyn Corum, Gill Gayle, Brian Dyer, Reenie Varga, Jilon Ghai, Jesse Bernstein, George W. Harr Jr., B.J. Winslow

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; dit is waarlijk één van de slechtste films aller tijden. Helemaal niets, maar dan ook echt helemaal niets goeds is er over dit wanproduct te vertellen. Soms vraag je je toch echt af hoe mensen het voor elkaar krijgen om iets grondig te verknallen. Het is de gebroeders Booth, de makers en bedenkers, gelukt en dat is jammer wat betreft “Death Tunnel”, want de achtergrond van het verhaal is best interessant.

In de eerste helft van de vorige eeuw heerste er in Amerika (net zoals in de rest van de wereld) een grote tuberculose-epidemie, ook wel de Witte Pest genoemd. Overal rezen sanatoriums als paddestoelen uit de grond, zo ook in Louisville, Kentucky. Dit Waverly Hills Sanatorium bood onderdak aan vele patiënten, voornamelijk afkomstig uit de omliggende county’s. De deuren van dit enorme gebouw werden geopend in 1928 en sloten uiteindelijk in 1961. In deze 33 jaar zijn er in dit gebouw 63.000 mensen gestorven. De artsen die de patiënten behandelden probeerden allerlei bizarre experimenten uit op de zieken, van elektroshocktherapie tot aan het verwijderen van ribben, met als enige doel het vinden van een remedie tegen tbc. Desalniettemin deden de medici helaas meer kwaad dan goed en konden ze niet verhinderen dat er elke dag mensen stierven. Om niet dagelijks lijkwagens af en aan te voeren en zo de patiënten schrik aan te jagen werd er besloten de lijken af te voeren via een tunnel die onder de heuvel lag waarop het sanatorium gebouwd is.

Nadat er een remedie tegen tbc werd gevonden sloot het sanatorium in 1961 z’n deuren om niet veel later als verpleeghuis weer te openen. Dit verpleeghuis, Woodhaven, heeft tot 1980 bestaan en in die tijd zijn er ook zeer veel mensen overleden. De bejaarden die hier woonden werden stelselmatig verwaarloosd en mishandeld, veelal met de dood tot gevolg.

Sinds 1980 heeft het pand niet echt een functie meer en staat het leeg en wordt het één van de engste plekken op aarde genoemd omdat het er nogal behoorlijk schijnt te spoken. Het is een bekende plek voor “ghosthunters” en geïnteresseerden in het paranormale van over de hele wereld.

Op zich natuurlijk een fantastische basis voor een creepy horrorverhaal. Een kolossaal, eng gebouw met een bijzonder macabere geschiedenis, daar kan je wel wat mee. Helaas slaan de broertjes Booth, die met ‘Death Tunnel’ debuteren, op alle fronten de plank volledig mis.

Het script van ‘Death Tunnel’ is wellicht het poverste ooit, de acteerprestaties van de even rondborstige als leeghoofdige dames zijn tenenkrommend slecht en de montage laat al helemaal te wensen over. De film is doorspekt met snel gemonteerde beelden van onheilspellende afstandshots van het gebouw, gemixed met “historisch materiaal”, met sinister druppende peertjes, met allerlei spookachtige beelden, met…. ach het houdt gewoon niet op. Dit alles wordt ook nog eens constant begeleid door allerlei duistere geluidseffecten. Montage zoals dit kan het normaal gesproken goed doen in een horrorfilm en kan iets constructiefs en naargeestigs aan het verhaal toevoegen, maar niet anderhalf uur lang! Op deze manier werkt het echt op je zenuwen.

Er zit ook totaal geen opbouw in het toch al zeer magere verhaal, van begin tot eind is er geen enkele logische lijn te ontdekken, de scènes springen van hot naar her, er is geen touw aan vast te knopen en je vraagt je toch echt af wat de makers bezield moet hebben toen ze de film eenmaal in de montagekamer zagen. Iedereen met een beetje inzicht had onmiddellijk kunnen zien dat er helemaal niets van klopte. Daarom gaan we er verder geen woorden aan vuil maken, deze film is gewoon dramatisch slecht.

De gebroeders Booth schijnen zelfs nóg een film gemaakt te hebben na “Death Tunnel” en het is onvoorstelbaar dat ze daarvoor geld losgekregen hebben, want elke studiobaas had hun huilend van het lachen de deur gewezen na het zien van dit fabelachtig slechte wanproduct.

Hendrik Dijkhuis