Death Valley – Mojave (2004)
Regie: David Kebo, Rudi Liden | 92 minuten | actie, drama, thriller | Acteurs: Dash Mihok, Eric Christian Olsen, Rider Strong, Genevieve Cortese
‘Death Valley’ laat zien dat originaliteit ook niet alles is. In de film raakt een groepje jongeren slaags met een motorbende, middenin de woestijn. Niets meer, niets minder. Toch weet ‘Death Valley’ anderhalf uur lang de spanning hoog te houden, zonder daarbij rare wendingen of andere interessantdoenerij nodig te hebben. Een film volgens het aloude ‘less is more’ concept.
‘Death Valley’ is een film die de grote gebaren vermijdt. De film moet het puur hebben van de eindeloze jacht die de twee groepen op elkaar maken, waarbij de onderlinge rivaliteit steeds verder wordt opgedreven. Een beproefd concept, want vooral in de jaren 70 zijn er talloze films gemaakt die volgens dit wraakmotief handelen. Met concurrentie als ‘Last House on the Left’ en ‘The Hills Have Eyes’ -beide recentelijk aan een remake onderworpen- moet je daarnaast flink je best doen om op te vallen. ‘Death Valley’ doet dit nu juist niet en dat siert de film. Het was een gemakkelijke keuze geweest om het geweldsniveau nog wat op te krikken en ‘Death Valley’ vooral aantrekkelijk te maken vanwege zijn excessen. Die keuze maakten Kebo en Liden niet en in plaats daarvan leggen zij de nadruk op de jacht zelf en de gevolgen die deze heeft voor de mentale toestand van de karakters.
Nu moet u zich ook weer niet voorstellen dat ‘Death Valley’ daarmee een kunstzinnig werkje is geworden, want de film is en blijft een thriller die het vooral moet hebben van de actie. Waar het nu juist om gaat is dat die actie bijzonder spaarzaam is gebruikt in de film. In plaats van je om de oren te slaan met explosies en schietpartijen, moet ‘Death Valley’ het veel meer hebben van de opbouw naar de actie toe.
Langzaamaan worden de karakters daarbij aangetast door vermoeidheid en uitputting, waardoor hun beslissingen steeds meer worden genomen door pure overlevingsdrang. Logisch natuurlijk, maar in menig film nogal makkelijk over het hoofd gezien. De vermoeidheid zorgt ervoor dat de karakters niet langer helder denken en uiteindelijk zien we hen aftakelen tot het punt dat iedereen eigenlijk verwikkeld is geraakt in een strijd waar niemand nog langer in geïnteresseerd is. Wat de film dan ook heel goed weet over te brengen is het gevoel van de kwaadaardige toevalligheid van het geheel. Als Josh en zijn vrienden net iets eerder waren vertrokken of een andere afslag hadden genomen had dit alles hen bespaard gebleven. Helaas voel je ook aan dat er geen weg terug meer is en dat de bende hen niet met rust zal laten totdat een van de twee groepen uitgeroeid is.
De isolatie van de woestijn dient daarbij als de perfecte achtergrond waartegen deze strijd zich afspeelt. Ondanks de vele kilometers die het gebied telt bekruipt je toch het nare gevoel dat het ieder moment gedaan kan zijn met de hulpeloze helden van het verhaal. Niet in de laatste plaats, omdat het tot het einde toe de vraag blijft wie er als winnaar uit de bus zal komen. Regisseurs Kebo en Liden zijn niet bang om hun geliefde personages op te offeren en dit zorgt ervoor dat het verhaal allerminst voorspelbaar is.
‘Death Valley’ is daarmee een film geworden die terug doet verlangen naar titels als ‘Mad Max’ of ‘Deliverance’. Een vergelijking die overigens op de dvd-hoes zelf ook geheel terecht wordt gemaakt. ‘Death Valley’ laat zien dat het niet altijd zieker, harder of sneller hoeft. Ook 30 jaar na dato weet een spannend script met goede karakters nog te boeien.
Sander Colin