Deep Sea – Shen hai (2023)

Recensie Deep Sea (Shen hai) CinemagazineRegie: Xiaopeng Tian, Fabiola Stevenson | 105 minuten | animatie, avontuur | Originele stemmencast: Tingwen Wang, Su Xin, Kuixing Teng, Yang Ting, Jing Ji, Haoran Guo, Xiaopeng Tian, Yi Dong, Taochen Fang

‘Deep Sea’ brengt de Chinese gewassen inktkunst tot leven met intense kleuren, stereogeluid en 3D-animaties. Daarmee komt deze film in de buurt van iets dat misschien wel het best te omschrijven is als een tweedimensionale immersive experience. Geïnspireerd door Jules Verne’s ‘Twintigduizend mijlen onder zee’ werkte regisseur en schrijver Tian Xiaopeng zeven jaar aan de dromerige diepzeewereld waar de kijker in wordt ondergedompeld. En die toewijding zorgt voor een resultaat dat staat, want het ene na het andere shot is gevuld met onderwater-animaties van boven tot onder en van links naar rechts. Het shot zit soms zo vol met kleur, karakters of stilleven dat het haast een schilderij met een eigen verhaal wordt. Alleen in het verhaal van het hoofdpersonage is het soms naar lucht happen.

De jonge Shenxiu (Wang Tingwen) is erg verdrietig sinds haar moeder haar heeft verlaten. Wanneer zij met haar vader en zijn nieuwe gezin op een familiecruise gaat, is iedereen haar verjaardag vergeten. Daarom zondert de buitengesloten Shenxiu zich verder af. Aan boord van het schip vindt zij in één van de winkeltjes een prentenboek over het Deep Sea restaurant. Later op de avond gaat Shenxiu het dek op, terwijl er een hevige storm woedt. Ze slaat over boord en verdwijnt in de zee. Ze komt terecht in het kleurrijke Deep Sea restaurant, waar ze de artistieke kok Nanhe (Su Xin) ontmoet. Samen jagen ze op een mysterieuze Hyjinx, omdat deze weet waar Shenxiu’s moeder is en ook het geheime ingrediënt voor het nieuwe recept van Nanhe is.

Door de fantastische door gewassen inkt geïnspireerde animaties lijkt het alsof je kijkt naar druppels kleurenverf die uiteenspatten in een glas water. Paarse, groene, blauwe of oranje sluiers trekken steevast door het diepzeewater tot de kleuren helemaal zijn vermengd met de onmetelijke zee. Ook groeit er een diepe rode kleur in verschillende scènes als de wortels van een grote boom, totdat het zich heeft genesteld in het water en het hoofdpersonage. Dit droomachtige aanzicht zorgt voor een tegennatuurlijk geruststellend gevoel waartegen dit dieptrieste verhaal zich afspeelt.

Maar wat er ontbreekt in deze film zijn daadwerkelijke rustmomenten en daardoor komt het verhaal niet lekker uit de verf. De combinatie van compleet geanimeerde shots en een niet chronologisch plot is in werkelijkheid een tsunami aan prikkels geworden. Bovendien staat de dromerige diepzeewereld van Shenxiu bol van de symboliek, zoals we dat mogelijk kennen van onze eigen dromen. Zo zou de Hyjing een belichaming van Shenxiu’s herinneringen aan haar moeder zijn. De kijker moet dus gefocust blijven op tijdsprongen en ontcijferen, maar dit blijkt een lastige opgave als je wegdroomt bij het ene na het andere verbluffende shot. Gelukkig staat de verf bijna letterlijk voor het belangrijkste in dit verdrietige verhaal, want Shenxiu’s realiteit is bleek of donker en haar dromen zijn vol kleur.

In ‘Deep Sea’ is de nachtmerrie van het hoofdpersonage het schilderachtige eerbetoon aan gewassen inkt om bij weg te dromen.

Jannick Engel

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 11 juli 2024