Délicieux (2021)

Recensie Délicieux CinemagazineRegie: Éric Besnard | 112 minuten | komedie, drama | Acteurs: Grégory Gadebois, Isabelle Carré, Lorenzo Lefèbvre, Benjamin Lavernhe, Guillaume de Tonquédec, Christian Bouillette, Marie-Julie Baup, Laurent Bateau, Manon Combes, Félix Fournier, Christophe Rossignon, François De Brauer, Jérémy Lopez, Antoine Gouy, Benjamin Lhommas

Je kunt je het nu misschien nauwelijks voorstellen, maar er was een tijd dat restaurants nog niet bestonden en ‘uit eten gaan’ niet mogelijk was. Er waren wel herbergen of andere eetgelegenheden waar reizigers op adem konden komen en hun magen konden vullen, maar er was geen keuze in gerechten; je moest eten wat de pot schaft. Van gezelligheid of fijnproeverij was al helemaal geen sprake. De Franse film ‘Délicieux’ vertelt het fictieve en geromantiseerde verhaal van de oorsprong van het restaurantwezen: hoe een bij de adel in onmin geraakte kok weer uit het dal opkrabbelt en het concept ‘restaurant’ introduceert in alle lagen van de bevolking.

Frankrijk, eind achtiende eeuw. Pierre Manceron (Grégory Gadebois) heeft het goed. Zijn culinaire passie en kennis resulteert in adembenemende gerechten die door zijn opdrachtgever, de Hertog van Chamfort (Benjamin Lavernhe) en diens gasten met smaak verorberd worden. Maar in adellijke kringen is het beslist not done om af te wijken van de norm. Wanneer Pierre pasteitjes gevuld met aardappel- en truffelschijfjes serveert, wordt hij eerst uitgelachen om dit eigen initiatief en vervolgens gedwongen zijn excuses aan te bieden. Pierre is trots en weigert, met als gevolg dat hij ontslagen wordt. Gedesillusioneerd neemt hij, samen met zijn bijna volwassen zoon, intrek in de woning van zijn oude vader, onderwijl zwerend nooit meer te koken.

Enige subtiliteit kan de filmmakers niet verweten worden. ‘Délicieux’ verloopt bijna exact zoals je verwacht: vanaf de komst van Louise (Isabelle Carré) die er álles zegt voor over te hebben bij Pierre in de leer te gaan – hoogst ongebruikelijk in die tijd dat een vrouw kookt – tot de aanvankelijke starre houding van Pierre (iets wat hij overigens lang volhoudt). Ook de frictie tussen vader en zoon, die ervan droomt in Parijs een culinaire carrière op te bouwen – is volgens het boekje. Natuurlijk neemt Pierre weer plaats achter het fornuis en vanzelfsprekend blijkt Louise – naast er een geheime agenda op na te houden – ook een uitstekende kokkin. Ramp, tegenspoed, succesjes en triomfen… ‘Délicieux’ blijft steeds in balans.

Die voorspelbaarheid doet de film weliswaar geen goed, maar echt vervelend wordt het daardoor gelukkig niet. Veel van de overige aspecten zijn namelijk wel zeer behoorlijk. De aankleding is meer dan fraai, de acteurs overtuigen en het geeft voldoening uiteindelijk de adel met hun staart tussen de benen te zien afdruipen. De film profiteert van de prachtige omgeving van het Franse platteland, waardoor je spontaan zin krijgt in een tripje richting het zuiden van Frankrijk (de film werd onder andere opgenomen in het departement Cantal en Aveyron), inclusief watertandende Franse smakelijkheden natuurlijk. Dikke pluim voor de cinematograaf én de koks die de gerechten bereid hebben. ’Délicieux’ is Franse feelgood pur sang, met een vleugje geschiedenis en veel liefde voor de keuken en het horecavak.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 9 juni 2022