Demi Ucok (2012)

Regie: Sammaria Simanjuntak | 75 minuten | komedie | Acteurs: Geraldine Sianturi, Lina Marpaung, Saira Jihan, Sunny Soon

‘Demi Ucok’ is een Indonesische komedie over de jonge, nog thuiswonende filmmaakster Gloria Sinaga (Geraldine Sianturi) en haar moeder Mak Gondut (Lina Marpaung). Gloria, liefkozend Glo genoemd door moederlief en vrienden, moet volgens moeder hoognodig aan de man. De Batak-man, zelfs, want ‘purebread dogs are more expensive’. Volgens Gloria heeft een vrouw met Batak-genen maar drie doelen in het leven: trouwen met een Batak-man, kinderen krijgen en zorgen dat de kinderen trouwen met een Batak-man. Gloria moet er echter niet aan denken. Ze vindt haar carrière veel belangrijker en weigert in haar moeders voetsporen te treden. De druk om te presteren wordt echter steeds groter; haar speelfilmdebuut is al vier jaar oud, en mensen lijken haar vergeten te zijn. Als ze maar een idee had voor een film… En dan nog is ze er niet, ze moet ook minimaal 100.000 dollar hebben. Haar eerste film was low budget, maar diens opvolger moet natuurlijk niet zo amateuristisch zijn.

‘Demi Ucok’ is een kleurrijke film, met gekke personages en over-de-top situaties. Zo is Gloria’s vriendin Niki een hoogzwangere lesbienne die naar eigen zeggen als ze haar (zonne)bril afzet iedereen in haar omgeving betovert en kan krijgen wat ze wil. Hun monden vallen open en als in trance staren ze naar haar. Ondanks dat Niki er niet voor hoeft te werken (met haar website verdient ze 20.000 dollar per maand, maar er wordt niet uitgelegd waarmee precies), verkoopt ze gekopieerde dvd’s op een markt. Dan is er ook nog A Cun, de knappe jongen die de hoofdrol had in haar eerste film, die eigenlijk liever zanger wil worden. En wanneer Gloria aan haar script werkt, zit er een als transseksueel uitgedoste vrouw naast haar (haar geweten), die zij alleen zelf kan zien en die commentaar levert op haar werk.

Tot op zekere hoogte werkt dat gekke in ‘Demi Ucok’ verfrissend, zeker in combinatie met de hippe editing en geanimeerde fragmenten, maar de film probeert daarnaast ook nog een serieus moeder-dochter verhaal te vertellen. En daar wringt de schoen, want eigenlijk is geen van de personages interessant genoeg om om te geven. Gloria is een egocentrisch kind dat alleen maar haar eigen zin door wil voeren. De actrice trekt veelvuldig óf haar wenkbrauwen óf haar bovenlip op en die eentonige mimiek helpt niet mee om met haar karakter mee te voelen. Bovendien is de moeder ook wel wat irritant met haar koppelactiviteiten en dreigementen om haar dochter maar in een trouwjurk te kunnen hijsen. De bijrollen zijn te summier ingevuld om dit gemis in identificatie op te vangen.

‘Demi Ucok’ lijkt vooral opgebouwd uit losse sketches en de samenhang ontbreekt nogal eens. De focus verspringt regelmatig: dan gaat het weer over het moeten trouwen, dan weer over de te maken film, en dan weer over de schuldgevoelens van Gloria jegens haar moeder. Veel van de speelduur gaat ook op aan waar de financiering van de film geregeld moet worden: moet het geld voor Gloria’s film niet uit de verzekeringspolis van haar moeder komen, is het weer een lening bij een maffiabaas en het komt zelfs tot een crowdfunding project. Een mislukking kun je ‘Demi Ucok’ echter niet noemen, het is soms best grappig om het gekibbel tussen moeder en dochter te zien en het feit dat de film dichtbij de regisseur staat, de filmmaker castte zelfs haar eigen moeder als Mak Gondut en gebruikte ook crowdfunding om haar film rond te krijgen, geeft het een zekere meerwaarde.

Monica Meijer

‘Demi Ucok’ wordt vertoond tijdens CinemAsia Film Festival (4-7 april 2013) in Amsterdam.