Diamant brut (2024)

Recensie Diamant brut CinemagazineRegie: Agathe Riedinger | 103 minuten | drama | Acteurs: Malou Khebizi, Idir Azougli, Andréa Bescond, Ashley Romano, Alexis Manenti, Kilia Fernane, Léa Gorla, Alexandra Noisier, Antonia Buresi, Sandra Bijou, Francesca Giromella, Guillaume Verdier, Gaëtan Thomas, Jean-Jacques Rouvière, Mohamed Mallek, Rahimo Dennoun, Michael Yardimci, Hakim Bousnina, Maïssa Sabirh, Mahé-Lou Masson, Jessica Michaut, Laure Rivaud-Pearce

“Influencer” duikt steeds vaker op in de top tien lijstjes van wat de opgroeiende generaties graag willen worden. En laten we eerlijk zijn, wie wil er nu niet duizenden euro’s betaald krijgen om producten op internet aan te prijzen? Als het aan Liane (Malou Khebizi) ligt, is het in ieder geval een droomcarrière. Ze is de “diamant brut” (ruwe diamant) in de gelijknamige speelfilm van Agathe Riedinger.

Liane, een zelfverzekerde en vurige 19-jarige, woont met haar moeder en jongere zusje onder de zinderende zon van Fréjus, in het zuiden van Frankrijk. Haar droom is om bekend te worden. Voor haar is reality-tv dé weg naar roem en bewondering. Die droom lijkt mogelijk werkelijkheid te worden wanneer Liane op auditie mag komen voor de hitserie ‘Miracle Island’. Na haar auditie schiet het aantal volgers omhoog en voor Liane is het eigenlijk al zeker: zij gaat naar ‘Miracle Island’.

Liane doet er alles aan om aan het fysieke ideaalbeeld te voldoen. Ze heeft afgelopen zomer een borstvergroting ondergaan, zuigt haar lippen vacuüm om ze voller te laten lijken, draagt schoenen die haar voeten tot bloedens toe pijnigen en plaatst eigenhandig met een naald een tattoo op haar buik. Alles om maar de aandacht van TikTok te krijgen. Een bewijsdrang die onder andere zijn oorsprong vindt in de mening van de moeder van Liane, Sabine (Andréa Bescond). Hun relatie is bijzonder slecht en uit alles blijkt dat Sabine Liane en haar droom verafschuwt.

‘Diamant brut’ speelt met interessante thema’s. Het is een portret van een meisje wiens droom van roem volledig gevormd wordt door de lens van haar telefoon, waarin haar lichaam de voornaamste valuta is om zich te onderscheiden. Een weg naar erkenning en invloed die een ontsnappingsroute vormt naar een betere sociale klasse. Een uitgangspunt waarmee je flink de diepte in kunt gaan.

Daar ontbreekt het echter aan in ‘Diamant brut’; diepgang. De film schetst Liane’s obsessie met roem en schoonheid zonder echt door te dringen tot haar innerlijke wereld. Haar verlangens worden als vanzelfsprekend gepresenteerd, maar wat haar werkelijk drijft—buiten de clichématige moeder-dochterdynamiek—blijft onderbelicht. De film flirt met thema’s als geloof, identiteit en zelfbeschikking, maar graaft nooit diep genoeg om ze tot iets substantieels te maken. Hierdoor blijft Liane, ondanks haar vurige ambitie, vooral een symbool in plaats van een gelaagd personage.

Op enig moment lijkt de film die kant wel op te gaan. Zo wordt een romance geïntroduceerd, waardoor het kort lijkt dat Liane haar prioriteiten moet heroverwegen. Verder verschijnen er af en toe reacties op het scherm die Liane op social media krijgt, zowel positieve als verwerpelijke. Helaas gaat Riedinger er nooit een interessante kant mee op. Het gebrek aan ontwikkeling van deze thema’s doet afbreuk aan de impact die de film zou kunnen hebben. Het blijft daardoor een oppervlakkig portret van een jonge vrouw, gevangen in een wereld die haar dromen voedt, maar haar uiteindelijk geen echte betekenis biedt.

Al met al is ‘Diamant brut’ een film die veel potentieel toont, maar onvoldoende diepgang biedt om echt te overtuigen. De thema’s van roem, sociale media en zelfbeeld worden wel aangestipt, maar de film graaft niet diep genoeg om iets wezenlijks te zeggen over de innerlijke conflicten van Liane. Waar de film in tekortschiet, levert Malou Khebizi een uitstekende prestatie, maar helaas wordt haar werk niet voldoende ondersteund door het script. Het voelt alsof de film, net als de hoofdpersoon, gevangen zit in de oppervlakkigheid van social media en de zoektocht naar goedkeuring. Zoals Kanye West het zo treffend verwoordt in Saint Pablo: “Checkin’ Instagram comments to crowdsource my self esteem.” Een zin die in de afgelopen tien jaar alleen maar meer betekenis heeft gekregen en de film goed zou kunnen samenvatten, want het lijkt alsof Liane, en de film zelf, haar zelfwaarde probeert te vinden in een wereld die vooral gefocust is op uiterlijk vertoon en kortstondige roem.

Jelco Leijs

Waardering: 3

Bioscooprelease: 30 januari 2025