Diary film – I Was 12 in 56′ – Naplófilm, 12 éves voltam 1956-ban (2007)
Regie: Boglárka Edvy, Sándor Silló | 55 minuten | documentaire
De Hongaarse opstand van 1956 is een zeer interessant onderwerp waar niet veel cinema over gemaakt is. Als onwetende kijker, of leek op het gebied van Hongaarse politiek, is deze echter film wat te hoog gegrepen; of gewoon te onduidelijk verteld.
De twaalfjarige hoofdpersoon, Gyula, besluit in oktober 1956 te beginnen met een dagboek. Hij vertelt alles wat hem opvalt, waarbij langzaam tot hem doordringt dat hij geschiedenis aan het schrijven is, letterlijk. De Hongaarse revolutie, gezien door de ogen van een kind van twaalf. Hij raakt gefascineerd door de gebeurtenissen, door toespraken op de radio, in brand gestoken gebouwen, grappen die niemand mag horen en speurt met zijn vriendje Jancsi de hele stad af. Samen maken ze wandelingen die beginnen met een voorzichtig blokje om, maar uitgroeien tot enorme stadswandelingen, die door middel van een stadsplattegrond aan de kijker worden getoond. Maar Gyula gaat ook nog steeds naar Duitse les en vioolles, en werkt samen met Jancsi in de werkplaats van een oom. Zo is duidelijk te merken dat hij wel weet dat er iets belangrijks gaande is, maar niet bang is om zijn eigen leven nog te leiden.
De verschillende visuele technieken die worden gebruikt om het verhaal te vertellen, passen goed binnen de vorm van een dagboekvertelling, maar belemmeren wel een duidelijk verloop. Veel beelden komen niet langer dan enkele seconden voorbij, net als namen en jaartallen. Zo leidt een overvloed van informatie op den duur tot een bepaalde blokkade en kan de kijker weinig meer in zich opnemen. De beste tactiek is waarschijnlijk om je eerst even in te lezen over de gebeurtenissen en daarna de film te nemen zoals hij is, en accepteren dat een vertelling van een twaalfjarige niet altijd sluitend is, maar wel oprecht.
Ruby Sanders
Waardering: 3
Speciale vertoning: IDFA 2007